گزارش؛
طلابِ قله‌های مقاومت؛ روایت جهاد بی‌صدا در دل بشاگرد + فیلم
گروه جهادی طلاب قله‌های مقاومت در روستای محروم درجک از توابع بشاگرد با همتی الهی به بازسازی و نوسازی یکی از مدارس قدیمی منطقه پرداختند.
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، در گرمای تند جنوب شرق کشور جایی در میان کوه‌های آرام اما سخت‌زیست بشاگرد صدای مته و میکسر شنیده می‌شود. این صدا نه از یک کارگاه پیمانکاری و نه از پروژه‌ای دولتی برمی‌خیزد؛ بلکه از حیاط یک مدرسه ساده در روستای درجک است که گروهی از طلاب جوان لباس خاکی بر تن با دستان خود در حال بتن‌ریزی و کف‌سازی آن هستند. آنان اعضای گروه جهادی «قله‌های مقاومت»اند؛ جمعی از طلابی که تصمیم گرفته‌اند مفهوم «درس خواندن برای مردم» را به «عمل کردن برای مردم» پیوند زنند.
این تصویر خلاصه‌ای است از یک حقیقت عمیق‌تر؛ حوزه علمیه‌ای که در مسیر تمدن اسلامی گام برمی‌دارد، حوزه‌ای است که در میدان زندگی مردم نفس می‌کشد.
طلاب قله‌های مقاومت در نگاه نخست گروهی جهادی مانند دیگر گروه‌های مردمی به نظر می‌رسند اما تفاوت آن‌ها در روح پشت کارشان است. این حرکت نه صرفاً از سر احساس مسئولیت اجتماعی بلکه از مبنای دینی و معرفتیِ فقه خدمت سرچشمه می‌گیرد. آن‌ها باور دارند که خدمت به خلق، بستر تحقق عبودیت و زمینه‌ساز امنیت اخلاقی جامعه است.
در قاموس این طلاب کار جهادی یعنی تطبیق درس‌های اخلاق و فقه بر زمین زندگی. وقتی طلبه‌ای در گرمای پنجاه درجه با دست‌های تاول‌زده بتن می‌ریزد در حقیقت در حال اجرای همان درسی است که دیروز در باب «خدمت فی سبیل‌الله» شنیده بود. در نگاه آنان مدرسه‌ای که امروز کف‌سازی می‌شود فردا می‌تواند میزبان نسلی از کودکان باشد که شاید یکی از آن‌ها عالم یا مجاهد آینده شود.
بشاگرد؛ محرومیت یا فرصت تربیت انسان مؤمن؟
منطقه‌ی بشاگرد در استان هرمزگان سال‌هاست که نماد محرومیت و سختی زیست روستایی در ایران است. راه‌های صعب‌العبور، کمبود امکانات آموزشی و ضعف زیرساخت‌های فرهنگی از آن منطقه چهره‌ای غم‌انگیز ساخته بود. اما نگاه جهادی محرومیت را نه ننگ که «فرصت» می‌بیند.
طلاب قله‌های مقاومت با ورود به درجک این منطقه را نه فقط میدان کار فیزیکی بلکه میدان تزکیه‌ی روح دیدند. در محرومیت ایمان معنا پیدا می‌کند و در خدمت درس‌ها جان می‌گیرند. این‌گونه است که طلاب در بشاگرد هم بنّای مدرسه‌اند و هم معمار روح خود. آنان در کنار بتن‌ریزی و دیوارچینی کلاس‌های اخلاق و احکام برای کودکان برگزار کردند و در جلسات مباحثه‌ی کوتاه درباره‌ی «احکام فقهی» و «خدمت اجتماعی در نگاه اسلام» گفت‌وگو کردند.
چهره جدید روحانیت در گفتمان انقلاب
یکی از دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال‌های اخیر بازتعریف جایگاه روحانیت در جامعه‌ی نوین اسلامی است. ایشان بارها فرموده‌اند که روحانیت باید در کنار مردم باشد نه در حاشیه‌ی آنان. حرکت گروه‌هایی چون قله‌های مقاومت مصداق عینی همین گفتمان است. در نگاه مردم روستا روحانی همیشه واعظ منبر و مسجد بود اما امروز همان روحانی را می‌بینند که بیل به دست گرفته و در کنار جوانان زمین را صاف می‌کند. این تغییر تصویر از مهم‌ترین دستاوردهای فعالیت‌های جهادی طلاب است.
طلاب قله‌های مقاومت بدون هیچ تبلیغ و تریبونی تنها با عمل خود نشان دادند که لباس روحانیت فقط نماد علم نیست بلکه پرچم مسئولیت و خدمت است. آن‌ها با این رفتار معنای جدیدی از «تبلیغ عملی» را در فرهنگ دینی احیا کردند.
حوزه‌های علمیه در دهه‌ی اخیر گام‌هایی اساسی برای پیوند علم و میدان برداشته‌اند. درس‌های خارج فقه با محورهای نوینی مانند فقه امنیت، فقه اجتماع و فقه حکمرانی در حال گسترش است. اما اگر این درس‌ها صرفاً در سطح بحث‌های علمی باقی بماند تأثیر اجتماعی محدودی خواهد داشت. حرکت‌های جهادی طلاب حلقه‌ی وصل میان فقه نظری و عمل اجتماعی است.
طلاب قله‌های مقاومت در عمل نشان دادند که «فقه» صرفاً مجموعه‌ای از احکام نیست بلکه روش زیستن مؤمنانه در همه‌ی عرصه‌هاست؛ از مسجد تا کارگاه، از حجره تا حیاط مدرسه. آنان نمونه‌ی تربیت‌یافتگان حوزه‌ی انقلابی‌اند که به تعبیر رهبر انقلاب باید «عالمِ عاملِ مردم‌دار» باشند.
بازتاب مردمی؛ ایمان از دل خاک می‌روید
اهالی روستای درجک وقتی برای نخستین‌بار دیدند چند روحانی با چفیه بی‌هیچ تشریفاتی آستین بالا زده‌اند و در حیاط مدرسه مشغول کارند ابتدا شگفت‌زده شدند. اما روز به روز این شگفتی جای خود را به محبت داد. پیرمردی از اهالی گفته بود: «ما روحانی زیاد دیده بودیم اما این‌طور ندیده بودیم؛ این‌ها خودشان مدرسه می‌سازند تا بچه‌های ما درس بخوانند.»
این واکنش ساده نشان می‌دهد که اثر اجتماعی فعالیت‌های جهادی صرفاً در کالبد فیزیکی پروژه‌ها خلاصه نمی‌شود بلکه در عمق جان مردم رسوخ می‌کند. اعتماد، محبت و ایمان از دل خاک می‌روید؛ همان خاکی که روزی در زیر دست طلاب برای بتن‌ریزی نرم شده بود.
طلاب قله‌های مقاومت در طول حضورشان در بشاگرد نه بنر نصب کردند و نه در فضای مجازی تبلیغ گسترده‌ای داشتند. آنان معتقدند که خدمت اگر با نیت الهی باشد نیازی به معرفی ندارد. این نوع حضور الگوی تازه‌ای از تبلیغ بی‌واسطه و بی‌منت را ارائه می‌دهد.
حرکت گروه‌های جهادی طلاب می‌تواند به‌تدریج در ساختار آموزشی و فرهنگی حوزه‌ها نهادینه شود. اگر طلاب در کنار دروس رسمی دوره‌های خدمت میدانی و اجتماعی را نیز بگذرانند نگاهشان به جامعه و مسئولیت دینی خود دگرگون می‌شود.
جمع‌بندی؛ حضور روحانیت در میان مردم
روایت طلاب قله‌های مقاومت در روستای درجک فقط گزارش یک پروژه عمرانی نیست؛ روایتی است از حضور روحانیت در بطن جامعه. این طلاب جوان با عمل خود یادآور شدند که حوزه علمیه در ذات خود نهادی مردمی است و با حضور در میدان بیش از هر زمان می‌تواند نقش تاریخی خود را ایفا کند.
در جهانی که تبلیغ دینی گاه در لایه‌های رسانه‌ای و نظری فرو رفته این طلاب با بیل و ماله معنای جدیدی از تبلیغ را نوشتند؛ تبلیغی که نه در قالب کلمات که در قالب کار و عرق و ایمان است. آنان نشان دادند که «قله‌های مقاومت» فقط در جبهه‌های جنگ شکل نمی‌گیرد بلکه در حیاط‌های گِلی و روستاهای فراموش‌شده نیز می‌توان قله‌ای از ایمان و خدمت ساخت.
شاید روزی تاریخ بنویسد که در گوشه‌ای از بشاگرد چند طلبه گمنام با بتن‌ریزی یک حیاط مدرسه بنای فکری تازه‌ای در حوزه‌ی علمیه نهادند؛ بنایی که بر ستون‌های علم، ایمان و عمل استوار است.
ارسال نظرات