نهی از منکر خلع سلاح شیطان در فریب انسانهاست
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حجت الاسلام جواد محدثی در یادداشت جدید خود با عنوان «خشکاندن مرداب ها» در نشریه پنجره به بررسی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه پرداخته است.
از کجا میتوان یک «جامعه زنده» را از «جامعه مرده» تشخیص داد؟
نشانه حس و حیات در جامعه و مردم چیست؟
واکنش افراد به خوب و بدی که در اطرافشان میگذرد و بیتفاوت نبودن نسبت به «وضع جامعه» و «احوال مردم» و «جریان امور»، نشان میدهد که تا چه حد، مردم از حس و حیات انسانی و تعهد اسلامی برخوردارند، و تا چه حد گرفتار رخوت و بیحسی در عصبهای ایمان و وجدان شدهاند.
جامعه، چیزی جز اجتماع من و تو نیست.
اگر من و تو به فکر صلاح و اصلاح آن نباشیم، پس چهکسی مسئول است؟
کسیکه بهکار بدان و کارهای بد راضی باشد، شعلههای دامنگیر فساد، دامن او را هم میگیرد، هرچند خودش آتشافروزی نکرده باشد.
اگر امر به معروف و نهی از منکر، بهعنوان یک «فرهنگ عمومی» احیا شود و خلافکاران احساس آسایش و آزادی نکنند و عرصه را بر خود تنگ ببینند، کمکم خلاف و گناه کم میشود.
امر به معروف و نهی از منکر، دخالت در امور شخصی دیگران نیست، بلکه نشر فرهنگ خوبی و خشکاندن باتلاق بدی است.
نهی از منکر، محدود ساختن مجرمان است، تا صالحان مصونیت یابند.
سمپاشی محیطهای آلوده و آفتزدایی از جامعه است، تا عفونت معصیت، مشام انسانهای صالح را نیازارد.
خشکاندن باتلاق حشرهخیز است، تا «مالاریای گناه»، جوانان ما را بیمار نسازد.
دفن زبالههای ناقل میکروب هوس است، مجال و میدانی برای رویش گل ایمان و تقواست، تا شکوفههای معنویت به بار بنشیند.
ایجاد بنبست در برابر فاسدان و مفسدان است.
بهصدا درآوردن زنگ خطر و کشیدن آژیر برای پیشگیری از سقوط در سراشیبی تباهی است.
نهی از منکر، وجین کردن علفهای هرز از بوستان جامعه است.
لایروبی جامعه از لجنهای نفسانیات، برای روانتر شدن «شط خوبیها» است.
خلع سلاح شیطان در فریب انسانهاست.
جراحی غده گناهیست که سلامت جامعه را تهدید میکند.
خالی کردن دور و بر ابلیس، از فریبخوردگان نفس است.
ترمز تقوا در جاذبه زندگی است، تا تندرویهای بیپروایان و بیاعتنایان به «محاسبه قیامت» را مهار بزند و فضای جامعه را برای تنفس سالم نیکان فراهم سازد.
با اینهمه، آیا بازهم میتوان گفت که امر به معروف و نهی از منکر، فضولی و دخالت در کار دیگران است؟
یا اینکه احساس تعهد و مسئولیت نسبت به جامعه و سلامت روح و فکر و اخلاق همنوعان است؟
این تکلیف شرعی و حکم خدا را دستکم نگیریم و آن را احیاکنیم.
این دو فرضیه از یاد رفته، مایه حیات جامعه است.
بیایید در رگهای جامعه، خون تعهد و مسئولیت تزریق کنیم. /901/د102/ع