۱۶ بهمن ۱۳۸۹ - ۱۴:۴۴
کد خبر: ۹۷۳۵۱
حجت الاسلام محدثی:

نهی از منکر خلع سلاح شیطان در فریب انسان‎هاست

خبرگزاری رسا ـ حجت الاسلام محدثی در نوشتار جدید خود آورده است: نهی از منکر، وجین کردن علف‎های هرز از بوستان جامعه است؛ لایروبی جامعه از لجن‎های نفسانیات برای روان‎تر شدن شط خوبی‎ها است؛ خلع سلاح شیطان در فریب انسان‎هاست.
حجت الاسلام جواد محدثي


به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حجت الاسلام جواد محدثی در یادداشت جدید خود با عنوان «خشکاندن مرداب ها» در نشریه پنجره به بررسی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه پرداخته است.

از کجا می‎توان یک «جامعه زنده» را از «جامعه مرده» تشخیص داد؟
نشانه حس و حیات در جامعه و مردم چیست؟
واکنش افراد به خوب و بدی که در اطراف‎شان می‎گذرد و بی‎تفاوت نبودن نسبت به «وضع جامعه» و «احوال مردم» و «جریان امور»، نشان می‎دهد که تا چه حد، مردم از حس و حیات انسانی و تعهد اسلامی برخوردارند، و تا چه حد گرفتار رخوت و بی‎حسی در عصب‎های ایمان و وجدان شده‎اند.
جامعه، چیزی جز اجتماع من و تو نیست.
اگر من و تو به فکر صلاح و اصلاح آن نباشیم، پس چه‎کسی مسئول است؟
کسی‎که به‎کار بدان و کارهای بد راضی باشد، شعله‎های دامن‎گیر فساد، دامن او را هم می‎گیرد، هرچند خودش آتش‎افروزی نکرده باشد.
اگر امر به معروف و نهی از منکر، به‎عنوان یک «فرهنگ عمومی» احیا شود و خلافکاران احساس آسایش و آزادی نکنند و عرصه را بر خود تنگ ببینند، کم‎کم خلاف و گناه کم می‎شود.
امر به معروف و نهی از منکر، دخالت در امور شخصی دیگران نیست، بلکه نشر فرهنگ خوبی و خشکاندن باتلاق بدی است.
نهی از منکر، محدود ساختن مجرمان است، تا صالحان مصونیت یابند.
سمپاشی محیط‎های آلوده و آفت‎زدایی از جامعه است، تا عفونت معصیت، مشام انسان‎های صالح را نیازارد.
خشکاندن باتلاق حشره‎خیز است، تا «مالاریای گناه»، جوانان ما را بیمار نسازد.
دفن زباله‎های ناقل میکروب هوس است، مجال و میدانی برای رویش گل ایمان و تقواست، تا شکوفه‎های معنویت به بار بنشیند.
ایجاد بن‎بست در برابر فاسدان و مفسدان است.
به‎صدا درآوردن زنگ خطر و کشیدن آژیر برای پیش‎گیری از سقوط در سراشیبی تباهی است.
نهی از منکر، وجین کردن علف‎های هرز از بوستان جامعه است.
لایروبی جامعه از لجن‎های نفسانیات، برای روان‎تر شدن «شط خوبی‎ها» است.
خلع سلاح شیطان در فریب انسان‎هاست.
جراحی غده گناهی‎ست که سلامت جامعه را تهدید می‎کند.
خالی کردن دور و بر ابلیس، از فریب‎خوردگان نفس است.
ترمز تقوا در جاذبه زندگی است، تا تندروی‎های بی‎پروایان و بی‎اعتنایان به «محاسبه قیامت» را مهار بزند و فضای جامعه را برای تنفس سالم نیکان فراهم سازد.
با این‎همه، آیا بازهم می‎توان گفت که امر به معروف و نهی از منکر، فضولی و دخالت در کار دیگران است؟
یا این‎که احساس تعهد و مسئولیت نسبت به جامعه و سلامت روح و فکر و اخلاق هم‎نوعان است؟
این تکلیف شرعی و حکم خدا را دست‎کم نگیریم و آن را احیاکنیم.
این دو فرضیه از یاد رفته، مایه حیات جامعه است.
بیایید در رگ‎های جامعه، خون تعهد و مسئولیت تزریق کنیم. /901/د102/ع

ارسال نظرات