نگاهی کوتاه به زندگی روحانی شهید منصور رفیعیان

خبرگزاری رسا ـ شهید حجت الاسلام منصور رفیعیان از روحانیان سخت کوش و مبارز اهواز، بنیانگذار و امام جماعت مسجد حضرت ولی عصر (عج) کوی ترابری اهواز بود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا اهواز، این شهید روحانی و والامقام، در دومین روز از خرداد ماه سال 1332 به عنوان نخستین پسر و سومین فرزند خانواده پر جمعیت و 8 نفره رفیعیان در شادگان دیده به جهان گشود و با تولد خود موجی از شادی را برای خانواده متدین و مستضعف به ارمغان آورد.

پدرش کشاورز بود و در زمین های مردم کار می کرد ولی از ایمان بالایی برخوردار بود مومن و متدین بود.

فردی انقلابی بود و با شکل گیری نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی به صف معترضان و مردم پیوست و در کنار آنان در راهپیمایی ها شرکت می کرد که اوج آن بین سال های 1355 تا 1357 بود.

قبل از انقلاب در صنایع فولاد استخدام شد ولی به فرمان امام دست از کار کشید و به همراه تعدادی از دوستان در راهپیمایی های مردم علیه رژیم طاغوت شرکت می کرد و به خاطر همین هم تعدادی از دوستان و همرزمانش در راهپیمایی ها شهید و جانباز شدند.

انقلاب که پیروز شد به صنایع فولاد برنگشت و به فعالیت های فرهنگی پرداخت

در سال 1359 برای فراگیری علوم دینی به دارالعلم آیت الله العظمی بهبهانی اهوار رفت و مشغول یادگیری علوم حوزوی شد و از محضر بزرگان حوزه علمیه اهواز از جمله آیت الله شیخ محمد کرمی بهره برد و پس از چندی به حوزه علمیه امام خمینی (ره) اهواز که مدیریت آن بر عهده آیت الله موسوی جزایری بود رفت تا دروس خود را ادامه دهد.

با آغاز جنگ تحمیلی به صف رزمندگان دلاور سپاه اسلام پیوست و با حضور در جبهه های حق علیه باطل به دفاع از دین و میهن خود پرداخت.

وی از بنیانگذاران و از نخستین کسانی بود که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در شهر شیبان اهواز، راه اندازی کرد که از نتایج آن می توان به اعزام هزاران نیروی مردمی به جبهه ها یاد کرد.

این روحانی خستگی ناپذیر و مخلص بارها در عملیات های مختلف 8 سال دوران دفاع مقدس شرکت کرد و چندین بار هم از نواحی مختلف بدن مجروح شد.

این شهید والامقام، با شرکت در عملیات کربلای 4 و استنشاق گاز خردل که رژیم بعث عراق در سلاح های شیمیایی خود استفاده کرده بود مجروح و در بیمارستان بستری شد ولی قبل از مداوا و بهبودی کامل از بیمارستان فرار کرد تا بتواند در عملیات کربلای 5 شرکت کند.

پس از شرکت در عملیات غرور آفرین کربلای 5 نیز، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به بدنش، به شدت از ناحیه بازوی دست راست، کمر، نخاع و همچنین شکم و دستگاه گوارش مجروع شد و تا لحظه شهادت برخی از ترکش ها در بدن خود به یادگار داشت.

بر اثر جراحات وارده اصابت ترکش های خمپاره به بدنش، چندین بار در بیمارستان های مختلف به ویژه بیمارستان سردار شهید دکتر مجید بقایی اهواز مورد عمل جراحی قرار گرفت ولی به تشخیص پزشکان ترکشی که در نزدیکی نخاعش بود در بدنش باقی ماند زیرا در صورت خارج شدن این ترکش، بدنش از کمر به پایین فلج می شد.

حدود 20 سال در شهر شیبان زندگی کرد و یکی از اقدامات مهم این روحانی شهید در شهر شیبان برگزاری کلاس های قرآن در منزل خودش بود که تعدادی زیادی از جوانان و نوجوان این شهر با حضور در این کلاس ها، کلام خدا را فراگرفتند.

این شهید پس از هجرت به شهرستان اهواز، در سال 1372 با برگزاری نماز جماعت در فضای باز که با استقبال مردم به ویژه جوانان و نوجوانان محل روبرو شد، کلنگ ساختن مسجد حضرت ولی عصر (عج) را در کوی ترابری این شهر، با حضور حضرت آیت الله سید محمد علی موسوی جزایری نماینده ولی فقیه در استان خوزستان و امام جمعه اهواز به زمین زدند که پس از چند سال نتیجه زحمات و پیگیری هایش به ثمر رسید و یک مسجد بزرگ در منطقه کوی ترابری ساخته شد.

دنبال پست و مقام نبود و کارهایش را برای خدا انجام می داد

از خصوصیات بارز این شهید ارتباط صمیمی و دوستانه با جوانان و نوجوان بود و اخلاق نیکو باعث شد تعداد زیادی از این اقشار به جذب مسجد شوند که هم اکنون خلا این عزیز را در میان خور احساس می کنند.

همیشه جوانان محل را به مسجد آمدن دعوت می کرد. احترام گذاشتن به کوچکتر و بزرگترها از اخلاق نیکویش بود.

با اینکه بعضی وقت ها حالش خوب نبود و شیمیایی بودنش عود می کرد ولی هیچ گاه نماز جماعت را ترک نمی کرد. به طوری چند وقتی که خانه آنها از مسجد فاصله داشت گاهی اوقات برای نماز صبح با دوچرخه می آمد که نماز جماعت تعطیل نشود.

دعای کمیل، دعای ندبه، دعای توسل، زیارت عاشورا همیشه برگزار می کرد و ترک نمی کرد.

اسوه و نمونه برای جوانان بود. ایمان و تقوی کار برای رضای خدا سرلوحه کارش بود و انسانی اسوه بود. اخلاق نبوی داشت.

وی از اولین نیروهایی بود که به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و پس از جنگ هم در پادگان شهید مصطفی مسعودیان، پادگان دستغیب کوت عبدالله، مخابرات معراج، لشکر ولیعصر (عج)، پشتیبانی جنوب ، فعالیت هایش را در راه خدا ادامه داد.

خود و خدای خود را شناخته بود، خیلی با تقوا بود و همیشه در حالت عبادت. حتی در بیمارستان هم نمازش و عبادتش را ترک نکردو این عبادت وبندگی خدا را تا لحظات آخر عمر هم فراموش نکرد.

سجاده اش همیشه همراهش بود و تا لحظه شهادت در حال عبادت بود. فقط در حد امرار معاش حقوق می گرفت.

حقوق جانبازی اش را خودش قطع کرد

یکی از ویژگی های شهید رفیعیان این بود که یک ساعت قبل از نماز صبح مسجد را باز می کرد. نماز شب می خواند. زیارت عاشورا سرپایی کامل می خواند تا اذان صبح فرا رسد. اذان می گفت، نماز را به جماعت می خواند.

قبل از ساختن مسجد در خانه خودش اذان می گفت. با بلندگو اذان می گفت و همراه اهالی محل نماز را به جماعت می خواندند.

بعد از نماز صبح تعقیبات نماز صبح برای نمازگزاران می خواند. دعای عهد را به نمازگزاران آموزش می داد تا موقع طلوع در مسجد می ماند و هر روز یک جزء قرآن قرائت می کرد. دعای ندبه ایشان در مسجد ترک نمی شد و مقید به نماز جمعه و تمام نمازهای نافله را در هر حالتی می خواند.

در ماه رمضان بعد از افطار ختم قرآن با نمازگزاران انجام می داد و بعد بر روی منبر خطابه و روضه می خواند.

از آن روزی که زمین خاکی بود یک کانتینر از سپاه آورد و آن را داخل زمین خاکی مسجد قرار داد و نمازهای مسجد را از کانتینر شروع کرد. در همه حالات هوای گرم و سرد ترک نمی شد.

این روحانی اهوازی پس از سال ها فراغ یاران و هم رزمان شهید خود ، دوری از آنها را بیش از این تاب نیاورد و در بهشت برین میهمان آنان شد.

از این شهید والامقام 8 فرزند به یادگار مانده است.

امید است جوانان و نوجوانان این مرز و بوم راه این شهید والا مقام را ادامه داده و همچون او مایه افتخار ایران زمین شوند./9465/ز502/ص