خداوند به ندای موحدانه مظلوم پاسخ می دهد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیون حوزه علمیه در مسجد اعظم قم به ادامه تفسیر سوره مبارکه نمل پرداخت.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «وَأَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّی مُدْبِرًا وَلَمْ یعَقِّبْ یا مُوسَی لَا تَخَفْ إِنِّی لَا یخَافُ لَدَیّ الْمُرْسَلُونَ» گفت: «جان» به معنای مار کوچک است و مار کوچک دارای جست و خیز زیاد و سریع است. اما این مار که در قرآن به آن اشاره شده بزرگ بوده ولی از جهت جست و خیز سریع به مار کوچک تشبیه شده است و لذا بسیار ترسناک است.
وی ادامه داد: خدای متعال به حضرت موسی علیه السلام فرمود نترس که مرسلین در نزد من هیچ ترسی ندارند؛ یعنی تو جزء مرسلین شدی و نزد منی و هیچ مرسلی در نزد من خائف نیست. خوف از مار و عقرب به این معنی که انسان به آن ترتیب اثر عملی بدهد بد نیست. مؤمن و عاقل از یک چیز خطرناک می ترسد یعنی به آن ترتیب اثر عملی می دهد. آن چه که بد است خشیت از غیر خدا است یعنی غیر او را مؤثر واقعی بداند.
این استاد عالی حوزه علمیه قم گفت: خداوند انسان را آئینه گونه خلق کرد. هویت هر کسی آئینه است و نباید آن را وارونه کرد. خدای سبحان برای همه تجلی کرده است اما هر کسی به اندازه آئینه خود و به اندازه خود مشاهده می کند نه اینکه هر کس مقداری از خدا را درک کند زیرا او مقدار پذیر نیست. همانطور که آفتاب برای همه یکسان می تابد ولی آینه کوچک کمتر آفتاب را نشان می دهد و آینه بزرگتر مقدار بیشتری را نشان می دهد. پس شناخت خدا به اندازه سعه و ضیق آئینه است و هر کس به اندازه خود خدا را می شناسد و به او علاقه‌مند است.
حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: از نظر علم شهودی ممکن است کسی که برهان ضعیف تری اقامه کرده و درس کمتری خوانده ولی قلب شفاف‌تری دارد، آئینه قلبش بازتر باشد و خدا را بهتر بشناسد. این که خداوند می فرماید من دو بار (به نحو مانعة الخلو) با مردم دیدار دارم که یا مهمان هستم و یامیزبان، به معنای فیض و وصف و فعل الهی است. مؤمنین در ماه رمضان و در سرزمین وحی ضیوف الرحمان هستند و خدا هم می فرماید «أنا عند المنکسرة قلوبهم» یعنی اگر کسی قلب شکسته داشت من مهمان اویم. اگر کسی در سرزمین وحی و ماه رمضان انکسار قلب داشت هم میهمان است و هم میزبان.
وی افزود: این که امام حسین علیه السلام در آخرین لحظات به امام سجاد علیه السلام چنین وصیت فرمود که: «یا بنی ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا الا الله»؛ فرزندم، به کسی که هیچ پناهگاهی غیر از خدا ندارد ظلم نکن، برای این است که کسی که احساس می کند قدرت دیگری هم وجود دارد گوشه نظری به آن دارد ولی کسی که هیچ پناهگاهی غیر از خدا ندارد موحدانه خدایا می گوید و خداوند این ندا را پاسخ می دهد.
حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به این بخش از آیه شریفه «و جحدوا بها واستیقنتها أنفسهم» گفت: فرعونیان با دیدن معجزات حضرت موسی علیه السلام با اینکه یقین کردند که معجزه است آن را انکار کردند. همانطور که مستکبر از متکبر شدیدتر است، «استیقان» هم از شدت یقین حکایت می کند. این طور نیست که هر کسی حق را فهمید آن را قبول کند. گاهی انسان می فهمد که طرف مقابل درست می گوید اما به دلایلی نمی خواهد قبول کند.
وی ادامه داد: فهمیدن در عالم زیاد است اما آنچه مشکل را حل می کند ایمان است. اگر نفس و عقل عملی کسی در بند و زنجیر شیطان باشد، بنده شیطان است. باید با تذکر، تزکیه و کارهایی که اراده را تقویت می کند، بخش انگیزه را به کار انداخت./913/پ202/ع