آیت الله طالقانی در سنگرهای مختلف کوچکترین قصوری و ضعفی از خود نشان نمی‌داد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، سید محمدصادق قاضی طباطبایی در همایش طالقانی و بیداری اسلامی که عصر امروز هجدهم آذرماه در سالن همایش‌های سازمان مطالعات تاریخ معاصر برگزار شد اظهار کرد: سید ابوالحسن طالقانی پدر آیت الله طالقانی از شاگردان میرزای شیرازی بود و در مسجد قنات آباد تهران مستقر و برای این‌که از وجوهات استفاده نکند به طریق ساعت سازی ارتزاق می‌کرد و از یاران آیت الله مدرس بود.
وی ادامه داد: مرحوم طالقانی نیز قبل از بلوغ به قم رفت و از دروس حاج شیخ عبدالکریم حائری، آیت الله کوه کمره‌ای، آیت الله صدر، و آخوند ملاعلی معصومی همدانی بهره برد و حدود 20 سال در قم ساکن بود و بعد از مرگ پدر به مسجد قنات آباد تهران آمد و به تفسیر قرآن مشغول شد.
این شاگرد آیت الله طالقانی افزود: برخی به علت نادانی از تفسیر قرآن مرحوم طالقانی ایراد گرفتند و وی را متهم به بی‌دانشی کردند در حالی‌که آیت الله خویی در مورد آیت الله طالقانی این چنین می گوید که «آیت الله طالقانی مرجعیت را رها کرد و به سوی تفسیر قرآن رفت و اگر به سمت مرجعیت می‌رفت از همه افراد در این امر بالاتر بود».
وی خاطر نشان کرد: مرحوم طالقانی مبارزه بر علیه شرک و طاغوت را از قرآن آموخته بود و به عالم اسلام خدمتی سرشار نمود و مایل به بیداری و هوشیاری تمام جهان اسلام بود و تنها به ایران نمی‌اندیشید.
قاضی طباطبایی یاد آور شد: آیت الله طالقانی خود و ملت ایران را جزیی از جهان اسلام می‌دانست اما بیشتر برای بیداری در ایران می‌کوشید و در این امر موظف بود با این حال با شرکت در کنگره‌های مختلف شرکت و عالمان دینی کشورهای مختلف دیدار و تبادل نظر می‌کرد.
وی تصریح کرد: آیت الله طالقانی در سنگرهای مختلف کوچکترین قصوری و ضعفی از خود نشان نمی‌داد و دکتر شریعتی وی را مناره‌ای در کویر می‌داند و حضرت امام(ره) نیز درباره شخصیت آیت الله طالقانی می‌فرماید «وی نه شرق زده و نه غرب زده بود بلکه اسلام زده بود مانند ابوذر و زبانش نیز از شمشیر مالک‌اشتر برنده‌تر بود».
این شاگرد آیت الله طالقانی در خاتمه گفت: آیت الله طالقانی جز اولین کسانی بود که دنیای اسلام را از خطر صهیونیست و استکبار جهانی مطلع ساخت و حساسیت زیادی برای آزادی فلسطین نشان می‌داد تا جایی که فطریه‌های جمع‌آوری شده را برای مردم مظلوم فلسطین ارسال می‌کرد./9591/پ203/ص