معجزات امام حسین بعد از شهادت ایشان از دیدگاه اهل سنت

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، منصور حسینی کارشناس شبکه وهابی نور در برنامه حقیقت های پنهان تاریخ ، مدعی شد هیچ دلیلی از منابع اهل سنت وجود ندارد که امام حسین(ع) دارای معجزه است.

ما در این مختصر، سعی می کنیم به معجزاتی از امام حسین (ع) بپردازیم که بعد از شهادت آن حضرت در عالم اتفاق افتاده است، معجزات منحصر به فردی که عقل هر عاقلی را مبهوت می کند.

بی تردید، هر یک از این معجزات برای روشن شدن حقیقت برای حق پرستان و کسانی که به دنبال هدایت الهی هستند کفایت می کند؛ البته به شرطی که تعصب های جاهلی کنار گذاشته شده و فقط با چشم دل به این معجزات نگریسته شود.

و از آن جایی که شیعیان و پیروان اهل بیت (ع) به امامت حسین بن علی(ع) و معجزات و کرامات آن بزرگوار یقین دارند و از جانب دیگر، طرف ما کسانی هستند که نمی خواهند ولایت فرزند رسول خدا (ص) را بپذیرند و به جای پیروی از ثقلین، دنباله رو دشمنان اهل بیت (ع) هستند، ما سعی می کنیم این معجزات و کرامات را فقط از معتبرترین کتاب ها و از قول برترین عالمان و دانشمندان آن ها نقل و ثابت کنیم تا حجت و برهان بر همه حقیقت جویان تمام شده و راه انکاری باقی نماند.

اولین معجزه، برخورد ستارگان آسمان با یکدیگر است، همان گونه که در «تاریخ الإسلام، الذهبی، ج 5، ص 15» و در «تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج 14، ص 227»  آمده است:

«عیسى بن حارث کندى می گوید:  «لما قتل الحسین مکثنا سبعه أیام إذا صلینا فنظرنا إلى الشمس على أطراف الحیطان کأنها الملاحف المعصفره، ونظرنا إلى الکواکب یضرب بعضها بعضا.
هنگامی حسین بن على(ع) را شهید کردند، تا هفت روز، هر گاه که نماز عصر را می خواندیم می دیدیم آفتابی که بر دیوارهاى خانه ها می تابید به قدری قرمز بود که گویا چادر های سرخ است که بر آن کشیده اند، و می دیدیم که برخی از ستارگان همدیگر را می زدند (با یکدیگر برخورد می کردند)».

معجزه بعدی که در «تهذیب الکمال، المزی، ج 6، ص 433» و در «سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج 3، ص312 ، 313» آمده است، این است که بعد از شهادت حضرت آسمان خون گریه کرد:

«عَنْ نَضْرَةَ الْأَزْدِیَّةِ قَالَتْ«لَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ بن علی(ع) مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً فَأَصْبَحْتُ وَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لَنَا مَلْآنُ دَما»؛

نضره ازدیه گوید: هنگامى که حسین بن علی(ع) شهید شدند، آسمان خون بارید و ما همچنان می دیدیم که تمام اشیاء و اسباب ما مملو از خون است».

مشابه این مطلب در «تاریخ الإسلام، الذهبی، ج 5، ص 16» و در «تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج 14، ص 228 – 229»  نقل شد است که:

«جعفر بن سلیمان قال حدثنی خالتی أم سالم قالت لما قتل الحسین بن علی (ع) مطرنا مطرا کالدم على البیوت والجدر قال وبلغنی أنه کان بخراسان والشام والکوفة؛

جعفر بن سلیمان، روایت کرده که خاله‏ام، ام سالم، گفت: هنگامى که امام حسین (ع) به شهادت رسید، بارانی همانند خون بر دیوارها و خانه ها می بارید و گفت: به من خبر دادند که همین باران خون، در خراسان، شام و کوفه نیز باریده است».

در ادامه مطلب همچنان که در «سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج 3، ص 312 » و در«تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج 14، ص 225 – 226»  نوشته شده است آسمان برای امام حسین(ع) اشک ریخت:

عن ابن سیرین قال لم تبک السماء على أحد بعد یحیى بن زکریا إلا على الحسین بن علی(ع) ؛
ابن سیرین گفت:آسمان برای هیچ کسی جز یحیی بن زکریا و حسین بن علی(ع) گریه نکرده است».

معجزه بعدی تاریک شدن دنیا است که در (تهذیب الکمال، المزی، ج 6، ص 431 و 432) و در (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج 2، ص 305) آورده شده است:

«خلف بن خلیفه از پدرش نقل می کند که گفت: زمانی که امام حسین (ع) به شهادت رسید، آن قدر آسمان تاریک شد که هنگام ظهر ستاره های آسمان ظاهر شدند؛ تا جایی که ستاره جوزا در عصر دیده شده و خاک سرخ از آسمان فرو ریخت».

همچنین ابن عساکر در (تاریخ مدینة دمشق، ج 14، ص 226) نقل کرده است:

«وقال علی بن مسهر، عن جدته: لما قتل الحسین کنت جاریة شابة، فمکثت السماء بضعة أیام بلیالیهن کأنها علقة؛
علی بن مسهر از جده اش نقل می کند که می گفت:هنگامی که امام حسین(ع) به شهادت رسید من دختری نوجوان بودم، آسمان چند شبانه روز درنگ کرد که گویا لخته خون بود».

در تأیید این مطلب ذهبی در (تاریخ الإسلام، ج 5، ص15) و در (سیر أعلام النبلاء، ج 3، ص 312) از سرخ شدن آسمان به هنگام شهادت حضرت خبر داده است:

«علی بن مدرک از پدر بزرگش اسود بن قیس نقل می کند که گفت:پهنه آسمان پس از شهادت امام حسین (ع) به مدت شش ماه سرخ رنگ شده بود که ما آن را شبیه خون در آسمان مشاهده می کردیم، علی بن محمد مدائنی از وی سؤال کرد: چه نسبتی با اسود داری؟ گفت:او جد مادری من است، گفت:به خدا سوگند که او راستگو و امانتداری بزرگ و میهمان نواز بود».

لازم به ذکر است المزی در (تهذیب الکمال، ج 6 ، ص 434 – 435 ) آورده است:
«یزید بن ابی زیاد می گوید: من14 ساله بودم که حسین بن علی (ع) به شهادت رسید گیاه ورس در بین لشکر به خاکستر تبدیل شد و پهنه آسمان قرمز رنگ شد شتری را لشکریان ذبح کردند آتش از گوشتش زبانه می کشید».

باز  ذهبی در (سیر أعلام النبلاء، ج 3، ص 312 ) نوشته است:
«عن هشام عن محمد قال تعلم هذه الحمرة فی الأفق مم هو فقال من یوم قتل الحسین بن علی؛
هشام از محمد نقل می کند که گفت: می دانی سرخی افق از چه زمانی بوده؟ از روزی که حسین بن علی (ع) به شهادت رسید این سرخی در افق دیده شد».

واقعه عجیب دیگر همان گونه که در (تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج 14، ص 229 ) آمده است، این است که دیوار دارالإماره خون گریه کرد:

«حدثنی أبو یحیى مهدی بن میمون قال: سمعت مروان مولى هند بنت المهلب، قال:حدثنی بواب عبید الله بن زیاد أنه لما جئ برأس الحسین فوضع بین یدیه، رأیت حیطان دار الامارة تسایل دما؛
و هنگامى که سر مبارک امام حسین (ع) را در برابر ابن زیاد نهادند، دیدم که از دیوارهاى دارالاماره خون جارى مى‏گشت‏».

رویداد شگفت دیگر گرفتن خورشید بود، در (تلخیص الحبیر، ابن حجر، ج 5، ص 84 ) و در (و السنن الکبرى، البیهقی، ج 3، ص 337) آمده است:

«عَن أَبُو قَبِیلٍ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) کُسِفَتِ الشَّمْسُ کَسْفَةً بَدَتِ الْکَوَاکِبُ نِصْفَ النَّهَارِ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهَا هِی‏؛
هنگامى که امام حسین (ع) به شهادت رسید، خورشید گرفت و آن قدر تاریک شد که هنگام ظهر ستاره‏هاى آسمان ظاهر شدند، از این اتفاق چنین پنداشتم که قیامت برپا شده است!».

همچنین به جاری شدن خون تازه از زیر سنگ ها در (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج 2، ص 305) اشاره شده است:

«ابوبکر بیهقى از معروف روایت کرده که ولید بن عبد الملک از زهرى پرسید: سنگ هاى بیت المقدس در روز کشته شدن حسین بن على (ع) چه حالتى به خود گرفتند، زهرى‏ گفت:به من خبر دادند که در روز شهادت حسین بن علی (ع) هر سنگى را که از زمین بر می داشتند در زیر او خون تازه می دیدند».

واقعه دیگری را ابن عساکر در (تاریخ مدینة دمشق، ج 14، ص 229) نقل کرده است:

«عَنْ أُمِّ حَیَّانَ قَالَتْ یَوْمَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ أَظْلَمَتْ عَلَیْنَا ثَلَاثاً وَ لَمْ یَمَسَّ أَحَدٌ مِنْ زَعْفَرَانِهِمْ شَیْئاً فَجَعَلَهُ عَلَى وَجْهِهِ إِلَّا احْتَرَقَ وَ لَمْ یُقَلَّبْ حَجَرٌ بِبَیْتِ الْمَقْدِسِ إِلَّا أَصْیب تَحْتَهُ دَماً عَبِیطا؛
از ام حیان نقل است که گفت:روز شهادت حسین (ع) آسمان سه شبانه روز تاریک شد و هر کس دست به زعفران می زد دستش می سوخت و زیر هر سنگی در بیت المقدس خون دیده می شد».

مجدداً ذهبی در (تاریخ الإسلام، ج 5، ص 16) آورده است:

«محمد بن عمر بن علی عن أبیه قال أرسل عبد الملک إلى ابن رأس الجالوت فقال هل کان فی قتل الحسین علامة قال ابن رأس الجالوت ما کشف یومئذ حجر إلا وجد تحته دم عبیط؛
عبد الملک شخصی را نزد پسر راس الجالوت فرستاد تا از وی بپرسد که آیا نشانه ای از کشته شدن حسین (ع) درعالم دیده شده است یا نه، او در پاسخ گفت:هیچ سنگی از زمین بر داشته نشد مگر اینکه خون تازه دیده می شد».

این اتفاق را المزی در (تهذیب الکمال، ج 6، ص 435) نقل کرده است:

«وقال محمد بن المنذر البغدادی، عن سفیان بن عیینة، حدثتنی جدتی أم عیینة، أن حمالا کان یحمل ورسا فهوى قتل الحسین، فصار ورسه رمادا؛
ام عیینه می گوید:شخصی در حال حمل گیاه ورس بود به ذهنش افتاد که برای جنگ با حسین(ع) او هم شرکت کند که ناگهان گیاه تبدیل به خاکستر شد».

لازم به ذکر است ورس همان اسپرک است که گیاهى است شبیه به کنجد با برگ هاى سبز رنگ که از رنگ آن براى رنگ کردن لباس ها استفاده مى‏شود و در یمن زیاد مى‏روید و لباس ورسى، لباس سرخ رنگ را گویند.

در جایی دیگر نیز ابن عساکر در تاریخش (ج 14، ص 231) تلخ شدن گوشت شتر غنیمت گرفته شده از امام را نقل کرده است:

«عَنْ جَمِیلِ بْنِ مُرَّةَ قَالَ أَصَابُوا إِبِلًا فِی عَسْکَرِ الْحُسَیْنِ(ع) یَوْمَ قُتِلَ فَنَحَرُوهَا وَ طَبَخُوهَا قَالَ فَصَارَتْ مِثْلَ الْعَلْقَمِ فَمَا اسْتَطَاعُوا أَنْ یُسِیغُوا مِنْهَا شَیْئا؛
جمیل بن مره گوید: شترى از لشکرگاه حسین بن علی (ع) را در روز شهادت او غارت گرفتند، و سپس او را نحر کرده و طبخ کردند، راوى گوید:گوشت او آن چنان تلخ شد که آنان نتوانستند از آن گوشت استفاده کنند».

در ادامه مطلب ماجرای دیده شدن آتش درگوشت شتر غنیمت گرفته شده در (تهذیب الکمال، المزی ، ج 6 ، ص 435) آورده شده است:

«از حمید طحان روایت شده است که در قبیله خزاعه بودم، از جمله چیزهایى که از امام حسین (ع) چپاول شده بود و به آن قبیله آورده بودند، یک شتر بود، مردم آن قبیله گفتند:این شتر را نحر کنیم و یا معامله کنیم ؟ کسى که شتر را آورده بود گفت: مى‏خواهم آن را نحر کنید، حمیدگفت:سپر را براى نحر کردن آن حیوان آماده ساختم، همین که شتر را خوابانیده و سپر را به زمین گذاشتم و آماده کشتن آن بودیم، ناگهان آتشى از آن سپر مانند آب فوران کرد !».

در نهایت معجزه ای دیگر که ادعای وهابیت را باطل می کند این است که ذهبی در (سیر أعلام النبلاء، ج 3، ص 313 ) نقل کرده است: ابن معین از جریر از یزید بن زیاد روایت مى‏کند که او گفت:سالى که امام حسین (ع) به شهادت نائل آمد، من14 سال داشتم (و همان روزها شنیدم که آثارى در پى شهادت آن حضرت در لشکر مخالفان ظاهر شده، از جمله آن که) گیاهان ورس در لشکرگاه آن ها خاکستر شد، و آسمان سرخ‏گون شد، و در لشکرگاه شترى را نحر کردند ولى مثل این بود که آتش در آن نهاده بودند!»./9161/خ