نگاهی به دعای ابوحمزه ثمالی(16)؛
رحمت و مغفرت الهی فراگیر است
خبرگزاری رسا ـ استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان اینکه رحمت و مغفرت الهی فراگیر است و شامل بندگان گنهکار نیز میشود، گفت: فضل و کرم خدا جای سؤال ندارد و هیچکس حق ندارد در حکمت خداوندی منازعه کند.

«یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ فَوَ عِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی لَوْ نَهَرْتَنِی [انْتَهَرْتَنِی] مَا بَرِحْتُ مِنْ بَابِکَ وَ لا کَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِکَ لِمَا انْتَهَى إِلَیَّ مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ وَ أَنْتَ الْفَاعِلُ لِمَا تَشَاءُ تُعَذِّبُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ وَ تَرْحَمُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ لا تُسْأَلُ عَنْ فِعْلِکَ وَ لا تُنَازَعُ فِی مُلْکِکَ وَ لا تُشَارَکُ فِی أَمْرِکَ، وَ لا تُضَادُّ فِی حُکْمِکَ وَ لا یَعْتَرِضُ عَلَیْکَ أَحَدٌ فِی تَدْبِیرِکَ لَکَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ؛ اى گسترده آمرزش،اى گشادهدست به رحمت،اى آقاى من به عزّتت سوگند،اگر مرا برانىاز درگاهت دور نخواهم شد،و از چاپلوسى و تملق نسبت به تو دست نخواهم کشید،به خاطر شناختى که به جود و کرمتپیدا کردهام،تو انجام دهى آنچه را که خواهى،هرکه را بخواهى عذاب مىکنى به هرچه که بخواهى و به هر صورتى که بخواهى،و رحم مىکنى هرکه را بخواهى،به هرچه که بخواهى و به هر کیفیت که بخواهى،از آنچه کنى بازخواست نشوى،و در فرمانروایىات نزاع در نگیرد،و کسى در کارتشریکت نگردد، و در داورىات با تو هماورد نشود،و در تدبیرت احدى بر تو اعتراض نکند،آفرینش و فرمانتوراست،منزّه است خدا پروردگار جهانیان.»
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد خارج فقه حوزه علمیه قم در ادامه تفسیر فرازهایی از دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی، گفت: رحمت خداوند فراگیر است و بر همه چیز وسعت دارد، حتی این مغفرت را به افراد گنهکار نیز عنایت میکند.
وی افزود: وقتی در رابطه با خداوند میگوییم «بَاسِطَ الْیَدَیْنِ»، این تشبیه است و منظور از دو دست، گشادهدستی و کرامت بیشمار خداوند متعال است؛ بندگان نیز وقتی به درگاه الهی دعا کرده و دو دست خود را به سوی آسمان بلند میکنند، نشان از آن دارد که رحمت و غفران را از خدا طلب میکنند.
استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان اینکه رحمت و غفران در اختیار خداوند است و دستش برای بخشش بندگان گنهکار باز است، تصریح کرد: خداوند هم میتواند گناهان و زشتیها را به رحمت تبدیل کند و هم رحمتها را وسعت دهد تا به بندگان برسد.
وی متذکر شد: البته خداوند در اینکه جلوی رحمت را بگیرد تا به بندگان گنهکار نرسد یا اینکه آن را به بندگانش عطا کند، مختار است، هرچه هست در این فراز از دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی از باریتعالی میخواهیم که گناهان ما را به رحمت تبدیل کند و آمرزش و مغفرتش را از ما دریغ نکند.
آیتالله احمدی فقیه یزدی با بیان اینکه خداوند متعال را که پربخشش است به رحمتش قسم میدهیم تا همه خوبیها را برای ما مهیا کند، گفت: پروردگار اگر ما را از درگاهش براند و رحمتش را از ما دریغ کند، گمراه میشویم.
وی افزود: اینکه گفته شده است اگر دست کفایت خود را از تملق من دور کنی یعنی آنچه بایستی من در خانه تو تملق داشته باشم؛ اینجا ملاک چسبیدن و لقا پیدا کردن است به این معنا که اگر این لطف را نکنی هرگز من تو را به جود و کرم نخواهم شناخت.
آیتالله احمدی فقیه یزدی تصریح کرد: ما خداوند متعال را به رحمت، رأفت و کرم شناختهایم و به این حقیقت مسلم معرفت یافتهایم که ذات باریتعالی ما را از درگاهش بیرون نمیکند، حالا اگر شناخت ما از معرفت خداوندی غیر از این باشد، چگونه از هلاکت نجات یابیم.
وی ادامه داد: البته خداوند میتواند بنده را به هر نوع عذابی و به هر کیفیتی خوار و ذلیل کند و میتواند رحم کند هر بندهای را که بخواهد، رحم و عذاب در دست خداوند است، همانطورکه در قرآن میخوانیم آنجا که خداوند متعال رحم میکند حقی نداریم از او سؤال کنیم و آنجا هم که بخشش میکند دلیلی بر سؤال نیست، آنجایی جای سؤال است که حق کسی ضایع شود.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان اینکه فضل و کرم خدا جای سؤال ندارد و هیچکس حق ندارد از فعل خدا سؤال کرده و در حکومت و حکمت خداوند متعال منازعه کند، گفت: هیچکس در امر خداوند شریک نیست و نمیتواند دخالت کند بلکه مستقل است و هر طور که بخواهد انجام میدهد.
وی تصریح کرد: خداوند، مساوی و شریک، کمک کننده و مزاحم ندارد، کسی توان مقابله در برابر ذات حق را ندارد و نمیتواند در حکم او شریک شود، احدی نمیتواند در تدبیر الهی که بر خلق و آفرینش خود چه در عالم خلق و چه در عالم عقل دارد اعتراض کند و هیچ کسی دخالتی در تدبیر و مدیریت الهی ندارد.
وی با اشاره به فراز «تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ»، گفت: در این فراز به حقانیت و قدرت خداوند یکتا اعتراف میکنیم و بر ذات باریتعالی که هرچه بخواهد انجام میدهد آفرین میفرستیم؛ الله اسم ذات است و وقتی در کنار رب بیاید، آن پرورش کامل و مدیریت هر دو عالم را که از آن خدا است، نشان میدهد./920/ت301/ی
ارسال نظرات