عبادت همراه با بینش بهترین عمل در شب های قدر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در شهرکرد، حجت الاسلام سیدمرتضی صالحی خوانساری، استاد حوزه علمیه قم، صبح امروز در کلاس اخلاق مدیران شهرستان شهرکرد، با اشاره به این که فرصت هایى در زندگى براى انسان پیش مى آید همچون طلا و بلکه ارزشمندتر که باید قدر آن ها را دانست و به یقین شب قدر یکی از آن فرصت ها است، خاطرنشان کرد: مراد از شب قدر، تقدیر و اندازه گیری است که خداوند متعال در این شب حوادث یک سال را تقدیر میکند و زندگی، مرگ، رزق، سعادت و شقاوت انسان ها و اموری از این قبیل را در این شب مقدر می کند.
وی با بیان این که یکی از دلایل عزت شب قدر، نزول کتاب هدایت قرآن کریم و همه کتاب های مقدس در این شب است، اظهار داشت: این شب، عزیز است؛ چرا که موجبات هدایت انسان به سوی خدا را فراهم می سازد، هدف رسیدن به خدا است و به یقین لقاء خدا جز با قدم های معرفت ممکن نیست؛ اگر دعا، نماز، قرآن را بخوانیم اما تدبری و تفکری در آن نداشته باشیم، راه رسیدن به خدا بس سخت و دشوار خواهد شد.
حجت الاسلام صالحی خوانساری، بهترین عمل در این شب ها را عبادت همراه با بینش دانست و گفت: بکوشیم در شبی که عبادتش بهتر از هزار سال است، به بنیان های فکری خود هم نظمی دهیم و هم با خداوند عهد کنیم که از این پس همه کارهایمان، حرف زدن ها و رفتار مان، همه و همه همراه با تعقل و تفکر باشد.
این مدرس حوزه علمیه با تأکید بر این که شب زنده داران حتما در این شب ها زمانی را برای تفکر و تعقل قرار دهند و با خدای خود خلوت کنند، افزود: به یقین کسى موفق به تفکر مىشود که خداوند متعال قلب او را به نور معرفت و توحید روشن کرده و در راه سلوک و عبودیت باشد.
وی با بیان این که بالاترین عبادت در شب های قدر، طلب علم و یادگیری احکام خدا و اصول و فروع دین خدا است، اظهار داشت: علم به معارف الهی باعث می شود که انسان در عرصه های مختلف زندگی نلغزد؛ بسیاری از بزرگان دین توفیق خود را در بزرگ داشت این شب ها می دانند، چنان که نگارش کتاب دعای با ارزشی مثل جواهر الکلام و المیزان در شب های مبارک قدر به پایان رسیده است.
حجت الاسلام صالحی خوانساری در پایان با اشاره به سخنی از پیامبر اکرم(ص) که فرمودند «یک ساعت تفکر، بهتر از یک سال عبادت است»، خاطرنشان کرد: از نگاه متون اسلامى، عبادات، نقشى بنیادى در پیدایش و تداوم فروغ علم دارند؛ از این رو، هدف احادیثى که علم را برتر از عبادت مىدانند، تضعیف یا انکار نقش سازنده عبادت در کنار علم نیست؛ بلکه تأکید بر همراه ساختن عبادت با علم و برحذر داشتن از عبادت ناآگاهانه است که نه تنها بىارزش، بلکه خطر آفرین است./9457/پ202/ب2