امام صادق عرفان حقیقی و دروغین را تفکیک کردند

به گزارش خبرگزاری رسا در فارس به نقل از روابط عمومی جامعه روحانیت شیراز، آیت‌الله علی موحد، نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد کشاورزی فارس گفت: بنیان‌گذاری مکتب جعفری توسط امام صادق(ع) در تاریخ شیعه و هم در تاریخ اسلام منقول از شیعه و سنی دارای چند ویژگی است.

وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های دوران زندگانی امام صادق‌(ع) و امام باقر(ع) این بود که در زمانی قرار گرفتند که اوضاع سیاسی جهان اسلام اجازه کار علمی به ایشان داده بود و درگیری‌هایی که بین باقیمانده‌های بنی‌امیه و بنی عباس وجود داشت، عرصه را برای فعالیت علمی آن دو امام(ع) مهیا می‌کرد.

عضو جامعه روحانیت شیراز اولین اقدام امام باقر(ع) و در ادامه آن امام صادق(ع) را تشکیل حوزه‌های علمیه دانست و افزود: آن دو امام همام حوزه علمیه مفصلی تشکیل دادند  و افراد زیادی وارد این درس‌ها شدند و اکثر ابواب فقهی از اول کتاب طهارت تا آخر دیات ما بدست این دو امام بزرگوار تبیین شد. در فقه بیشتر مستندات علمی ما به این دو امام بر می‌گردد و آن بزرگواران کار علمی بسیار مبسوطی انجام دادند.

آیت‌الله موحد یک اقدام بسیار مهم امام صادق(ع) را جدا کردن عرفان حقیقی از غیر حقیقی عنوان کرد و گفت: در آن زمان عرفان یک ابزار فریب بود و ایشان عرفان حقیقی را که همان عمل به شرع است یا به‌عبارتی شریعت تنها راه طریقت است را تبیین کردند.

نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد کشاورزی فارس خاطرنشان کرد: از زمان امام صادق(ع) شبهات بسیاری مطرح شد و خواستند به واسطه عرفان قلابی اسلام را سرکوب کنند.

وی با اشاره به شروع توجه فراوان به عبادت از زمان امام سجاد(ع) گفت: تبیین عرفان حقیقی و باطل از زمان امام صادق(ع) به وجود آمد؛ البته در طول تاریخ برخی از روحانیون و علما گاهی عرفان را به طور کلی منکر شدند و این غلط بود و باید عرفان حق را از باطل به مردم شناساند که به عنوان مثال همه می‌دانند که ریشه بهائیت عرفان قلابی است.

وی، با طرح این سئول که چرا این دو امام به تقریرات علمی پرداختند؟ گفت: یکی از مشکلات جامعه آن روز، ندانستن حقایق دین بود؛ چه در اصول و چه در فروع دین بنی‌امیه نگذاشته بود دانش ائمه‌ای مانند امیرالمؤمنین و حسنین علیهم‌السلام فراگیر شود، لذا هم در اصول دین مسائل برای مردم بسیار مجمل بود و هم در فروع و این دو امام بزرگوار این مشکل را با تشکیل حوزه علمیه گسترده حل کردند و بعد از این دو امام بزرگوار بود که بسیاری از تهمت‌ها و دروغ‌های بنی‌امیه بر امامان اول تا سوم بر مردم واضح شد و ائمه(ع) توانستند نظریات شیعه را در باب توحید، نبوت، معاد، عدل، امامت تبیین علمی کنند.

نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد کشاورزی استان فارس افزود: روایاتی که از این دو امام معصوم در باب اصول دین وارد شده را می‌توان به عنوان یک محور سازنده برای جامعه مطرح کرد، همچنان که در باب فروع دین (فقه) نیز ایشان با بیان سنت پیامبر(ص) به بهترین شکل ممکن که می‌توان گفت نیاز آن روزگار بود؛ بیان کردند به طوری که کسی نمی‌توانست بهانه «نمی‌دانم» بیاورد.

وی اظهار کرد: آن‌ها در این کار هم موفق شدند و متخصصینی در اصول دین، فقه،  اخلاق، کلام و امور اجتماعی به وجود آوردند و مدرسه جامعی را بنا نهادند.

آیت‌الله موحد عنوان کرد: این نیاز جامعه بود و  تشکیلات شیعه در زمان این دو امام درست شد و مسئله نیابت از آن زمان عملیاتی شد و ائمه(ع) در برخی از شهرها نائب منصوب کردند به طوری که مسئله نیابت به صورت جدی در زمان حضرت موسی بن جعفر(ع) پیگیری شد تا زمان غیبت صغری که همه نواب خاص امام(عج) را می‌شناختند.

مدیر حوزه‌های علمیه خواهران استان فارس ادامه داد: امام صادق(ع) جایگاه علمی ائمه را در بین مردم مطرح کردند به گونه‌ای که پس از شهادتشان تاریخ شاهد بود یکی از اعراب شعری را سرود که بسیار مشهور شد و محتوای آن شعر این بود که دنیای علم و دانش از دنیا رفت.

آیت‌الله موحد ابراز کرد: تمامی رؤسای مذاهب اربعه اهل سنت شاگردی کلاس امام صادق(ع) را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم  کردند.

وی در بخش دیگری از سخنان خویش گفت: بُعد دوم این است که  امامان حکومت حق را نشان دادند و جمله مشهور الحق لمن غلب را باطل کردند (اکنون هم برخی از علمای اهل سنت این حرف را می‌زنند و این جمله را قبول دارند) و شرایط حکومت اسلامی را تبیین کردند،  از آن زمان به بعد آن‌هایی که دنبال حقیقت بودند اسلام ناب را پیدا کردند.

عضو جامعه روحانیت شیراز تأکید کرد: با شناخت امامان شیعه و جایگاه آنان اوضاع به گونه‌ای شد که در زمان امام کاظم(ع) قمی‌ها آمدند همه منازل اطراف زندان محل نگهداری ایشان را خریدند تا بتوانند از فیض امام بهره ببرند و در زمان غیبت هم فقها جایگاه ظلمه و حاکمان را تبیین کردند تا همگان بدانند که چه کسی می‌تواند از نظر اسلام حاکم باشد و صرف اینکه کسی به تخت حکومت بنشیند و خود را خلیفه و امام بنامد سبب بر حق بودن و لزوم اطاعت از او نیست./919/د101/ب4