زندگی موحدانه مبتنی بر خیر و سرور است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، سکینه نیک، مدیر مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س) مشهد، امروز در کارگاه شادکامی توحیدی که در مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س) در جمع طلاب برگزار شد، گفت: انسان موحد، در ذره ذره زندگی اش حضور خداوند را احساس می کند؛ از این رو در هیچ زمانی خداوند متعال را غایب نمی داند و کوچکترین خواسته و حاجت خود را نیز از پروردگار خود طلب می کند.

وی با اشاره به این که کیفیت زندگی و چگونه زیستن از موضوعات مورد توجه در بحث روان شناسی است، گفت: دو رویکرد در دیدگاه روان شناسی وجود دارد، رویکرد عینی و رویکرد درون گرا؛ در رویکرد عینی موضوعاتی چون ثروت، لذت، شهرت که وجود خارجی دارند مورد توجه قرار می گیرد و در رویکرد درون گرا، اموالی که غیر عینی هستند مورد توجه قرار می گیرد.

این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به این که همیشه ظواهر ملاک شادی افراد نیست، ابراز کرد: آلان کار، از دو سنت لذت گرا و سعادت گرا یاد می کند؛ رویکرد لذت گرا به معنای تعریف شادی و زندگی خوب بر حسب جست‌وجوی لذت و پرهیز از درد است و رویکرد سعادت گرا به معنای تعریف شادی و زندگی خوب بر حسب جست‌وجوی توان بالقوه کامل فرد است، بدین معنا که شادمانی فرد بر اساس سعادت است نه فقط بر اساس لذت بردن.  

نیک اظهار کرد: روان شناسان برای شادکامی و کیفیت زندگی نظریه هایی چون، نظریه خواسته(نیاز)، نظریه هیجان های مثبت و نظریه بهزیستی روانی را مطرح کرده اند که نظریه انطباق توحیدی یا زندگی موحدانه نیز از سوی روان شناسان موحد مطرح شده است.

مدیر مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س) مشهد افزود: شادکامی توحیدی، نظریه ای مبتنی بر حقایق و واقعیت های توحیدی است؛ نظریه انطباق توحیدی بر این باور است که خداوند شادی و شادکامی را خلق کرده است و آن را مدیریت می کند.

این کارشناس تربیتی در پاسخ این پرسش که شادکامی توحیدی چگونه تعین و تحقق پیدا می کند، گفت: تحقق آن عوامل خاصی دارد که در دین معرفی شده است که آن را شریعت می نامند که اگر از سوی انسان رعایت شود، خداوند متعال شادکامی توحیدی را محقق می سازد.  

این استاد حوزه و دانشگاه با بیان این که خیر و سرور، مؤلفه های شادکامی توحیدی هستند، ابراز کرد: زندگی موحدانه، مبتنی بر خیر همراه با سرور است؛ در باور توحیدی، عوامل دنیوی، تأمین کننده شادکامی زندگی مادی و در راستای شادکامی توحیدی است، در جملات قصار امام علی(ع) آمده است که «برای دنیا چنان عمل(تلاش) کن، که انگار صد سال زنده خواهی بود؛ و برای آخرتت گونه ای عبادت کن که انگار چند لحظه ی دیگر می خواهی از دنیا بروی.»

نیک اظهار کرد: دنیا مزرعه آخرت و پلی برای رسیدن به آخرت است؛ تولید و پیشرفت در اسلام توصیه شده است؛ خداوند در آیه 61 سوره هود می فرماید: «وَاسْتَعْمَرَکُمْ فِیهَا»، در این آیه مأمور به آباد کردن زمین شده اند؛ اما این نکته را باید مد نظر داشته باشیم که از نعمات دنیا استفاده کنیم اما وابسته و دلبسته آن ها نباشیم.

مدیر مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س) مشهد افزود: شادکامی توحیدی، زندگی خوب بر اساس شادی و نشاط است؛ چرا که حضرت علی(ع) می فرمایند: «اَلمُؤمِنُ بَشرُهُ فی وَجِهِهِ وَحُزنُهُ فی قَلبِهِ؛شادی مومن در رخسار او و اندوهش در دل است، در دعاهای خود نیز از خداوند مسألت می کنیم که «سبحان الله یا فارِجَ الهَمّ و یا کاشفَ الغَم فرِّجْ هَمّی، منزه است خداوندی که بر طرف کننده غم ها است، غم و مشکل من را برطرف کن، بر ضعف و کمی چاره ام رحم کن».

این کارشناس تربیتی شکر در خوشی ها، صبر در ناخوشی ها، رغبت در طاعت و کراهت در مصیبت را از نشانه های انسان مؤمن دانست و ابراز کرد: انسان پرهیزگار باور به تقدیری بودن و خیر بودن امور دارد؛ پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «فی کُلِّ قضاءِ اللهِ عزّوجلَّ خِیَرَةٌ للمؤمنِ»، در تمام قضاهای خداوند، برای مؤمن خیر است./1309/پ202/ب4