دلبستگی به دنیا آسایش جسم و روح انسان را از بین می‌برد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین، حجت الاسلام یعقوب شادمند استاد حوزه علمیه قزوین شب گذشته در مسجد احمدبیک قزوین با اشاره به راه‌های کسب رضایت از زندگی گفت: یکی از راه‌های کسب رضایت و خشنودی از زندگی داشتن روحیه شاد و بی‌رغبتی به دنیا است.

وی در ادامه با اشاره به اینکه بی‌رغبتی نسبت به دنیا به معنای تارک دنیا شدن نیست افزود: بی‌رغبتی نسبت به دنیا به این معنا است که اگر چیزی از دنیا به شما رسید یا از شما گرفته شد نسبت به آن دلبستگی نداشته باشید به گونه‌ای زندگی کنید که نفس خود را به دنیا بی‌نیاز نشان دهید.

دلبستگی به دنیا آسایش جسم و روح انسان را از بین می‌برد

این کارشناس مذهبی در ادامه با بیان اینکه ناپایداری دنیا و سختی‌های موجود در آن از واقعیت‌های دنیایی هستند اظهار کرد: انسان همیشه و در طول تاریخ دنیا را مکان لذت طلبی و کامجویی می‌خواهد و در اینجا است که ناهماهنگی میان واقعیت دنیا و خواسته انسان پدید می‌آید از این جهت دلبستگی نسبت به دنیا نه تنها موجب آسودگی روان نمی‌شود بلکه آسایش جسم را هم از بین می‌برد.

استاد حوزه علمیه در ادامه آسایش روح و روان را در بی‌رغبتی انسان به دنیا دانست و ابراز کرد: اگر ما خواهان راحتی و آسودگی هستیم باید روح و روان خود را از تعلقات و دلبستگی‌ها آزاد کنیم امام صادق(ع) در روایتی فرموده‌اند آسایش را جستجو کردم و آن را در بی‌رغبتی به دنیا یافتم.

وی در ادامه با بیان اینکه انسان با در نظر گرفتن چند عامل می‌تواند نسبت به دنیا بی‌رغبت شود ابراز کرد: نخستین عامل شناخت ماهیت دنیا است کسی که دنیای ناپایدار را آن گونه که  هست بشناسد واضح است که از دنیا دل می‌کند ریشه دل کندن از دنیا در شناخت واقعی از دنیا است.

توجه به آخرت و نعمت‌های بی‌پایان آن سبب بی‌رغبتی به دنیا می‌شود

حجت الاسلام شادمند در ادامه با اشاره به عامل دوم از عوامل بی رغبتی نسبت به دنیا خاطرنشان کرد: عامل دوم شناخت آخرت است اگر انسان بداند آخرتی وجود دارد روشن است که فریب ظواهر دنیا را نمی‌خورد و دلبسته آخرت می‌شود برای بی‌رغبت شدن نسبت به دنیا باید رغبت جایگزین را ارائه کرد خداوند وقتی در قرآن کریم انسان‌ها را از دنیاپرستی و دنیا طلبی منع می‌کند به جای آن از آخرت و نعمت‌های بی‌پایان آن سخن می‌گوید.

این کارشناس دینی در ادامه عامل سوم از عوامل بی‌رغبتی نسبت به دنیا را به یاد دنیا نبودن دانست و تصریح کرد: اگر انسان پیوسته به یاد دنیا باشد توان مقاومت او کم می‌شود برای تقویت مقاوت در برابر دنیا نباید دل را مشغول کرد این مسأله به عنوان یک اصل است که فکر کردن نسبت به هر چیزی قدرت مقاومت انسان در برابر آن چیز را کاهش می‌دهد.

حجت الاسلام شادمند در ادامه با بیان اینکه ثمره دلبستگی به دنیا رنج و محنت است و ثمره دل نبستن به دنیا فراغت و حلاوت است تاکید کرد: کسی که دلبسته به دنیا باشد از شیرینی ایمان محروم می‌شود و این امر موجب افزایش بی‌تابی در درون انسان می‌شود و محرومیت انسان از حلاوت ایمان مایه پژمردگی روح و روان انسان است.

وی در پایان گفت: ریشه بسیاری از گناهان و شاید تمام گناهان در دلبستگی به دنیا است دلبستگی موجب حسادت، کبر، دروغ، شرک، نفاق و گناهان دیگر می‌شود اگر کسی بخواهد ریشه گناهان را در درون خود بخشکاند باید سعی کند از دنیا و متلقات آن دل بکند و قطع علاقه کند تنها چنین کسانی هستند که می‌توانند روح و روان خود را از آلودگی ها نجات دهند./202/873/ب1