۰۳ آذر ۱۳۹۵ - ۲۲:۲۳
کد خبر: ۴۶۳۱۸۱
حجت الاسلام محمدی مطرح کرد؛

آزاد زیستن، هدف خلقت در بیان قرآن کریم است

کارشناس نشست های تخصصی معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان این که قرآن هدف از آفرینش را آزاد زیستن بیان داشته است، گفت: اسلام بندگی خداوند را عین آزادی بیان فرموده است؛ بنابراین در عبد زیستن انسان قرآن به دنبال تربيت و سازندگى، آرامش روحى و روانى، ايجاد روح اميد و نشاط و آثار حقيقي می باشد چراکه اعمال انسان داراى اثر تکوينى و حقيقى در حيات جاودان آدمى است.
حجت الاسلام رضا محمدی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام رضا محمدی امروز در نشست تخصصی نهج البلاغه که در مدرس 5 شبستان بزرگ نجمه خاتون(س) آستان مقدس حضرت معصومه(س) برگزار شد به تحلیل ابعاد خلقت انسان بر اساس آیات قرآن پرداخت و گفت: تفسیر آیه« نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی» موضوعی است که علمای اسلام چنین وارد تحلیل آن شده اند که«اضافه واژه روح به  حقیقت خدا به اصطلاح مفسران نوعی«اضافه تشریفى» است؛ بر این اساس یک روح گرانقدر و پر شرافت که سزاوار است روح خدا نامیده شود در انسان دمیده شده و این مانند آن است که بگوییم  دست خدا، خون خدا، راه خدا، وجه خدا و مصادیقی از این قبیل» این در حالی است که همه معتقدند که خداوند جسم و روحی ندارد که قابل تجزیه و تفکیک باشد چراکه خداوند بی نیاز از هر جزئی است.

کارشناس نشست های تخصصی معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان این که دمیدن روح خدا در این آیه تمثیل از آن است که این بنده توان دست یابی به مقام خلیف الهی را دارد، گفت: « وَ نَفَخْتُ فِیهِ » در این آیه مبارکه نفخ الهى دمیدن نیست زیرا خداوند منزه از تنفس و جسم است بلکه تعلق روح به بدن است؛ بر این اساس ارتباط امر مجرد از ماده و صورت با امر مرکب از ماده و صورت که تمام عقلاء را حیران کرده محتاج به مکان است.

وی ادامه داد: « مِنْ رُوحِی » مراد روح مخلوق خداوند است که در خبر این آیه به صراحت آمده است« خَلَقَ الأَرواحَ قَبلَ الأجسادِ بِاَلفَى عامٍ؛ ارواح را دوهزار سال قبل از بدن ها آفرید»

سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به این که منظور از این روح، روح انسانی است، گفت: خداوند متعال در این آیه مبارکه« نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی»را مطرح کرد؛ بنابراین همیشه شناخت هویت انسان و روح انسان مطلوب بشر جویای علم بوده است.

وی ادامه داد: در قرآن کریم خداوند متعال فرموده است« فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی؛ پس هنگامی که او را متعادل ساختم و در آن از روح خود دمیدم» براین اساس روزی شخصی از محضر مبارک امام صادق(ع) پرسید« نفخ روح بر آدم چگونه بوده است؟ حضرت در پاسخ فرمودند روح مانند باد متحرک است و آن را روح نامیده اند زیرا که از ریح مشتق شده و مانند باد در جنبش وحرکت است و اما این که خداوند آن را به خود نسبت داده و فرموده است«من روحی» به این دلیل است که برگزیده خداوند بود همانطوری که می فرماید«بیتی»یعنی کعبه را میان تمام اماکن برگزیده یا این که می فرماید«رسولی» منظور آن است که پیامبر اکرم(ص) را در بین انبیاء برگزیده و به خود نسبت داده است. البته مسلم است که تمام آنها مخلوق و مصنوع پروردگار بوده و حادث می باشند و مدبر آنها خداوند عالمیان است.»

حجت الاسلام محمدی در پایان با اشاره به این که در جریان ظهور امام عصر(عج) ابلیس کشته خواهد شد، اظهار داشت: باید توجه داشت این به معنای کشته شدن شیطان نیست چراکه آنکس که خود ابلیس را منحرف کرد همان نفس اماره او بود که خداوند متعال متعدد در آیات خود به آن اشاره دارد؛ بر این اساس نفس اماره تا قیامت همراه انسان وجود دارد این در حالی است که کمال انسان در مقابل شیطان معنا و مفهوم پیدا می کند چرا که صراط مستقیم در مقابل معنای کناره وجود ندارد بنابراین شیطان حاشیه و کناره صراط مستقیم است.

کارشناس نشست های تخصصی معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان این که قرآن هدف از آفرینش را آزاد زیستن بیان داشته است، اظهار داشت: اسلام بندگی خداوند را عین آزادی بیان فرموده است؛ بنابراین در عبد زیستن انسان قرآن به دنبال تربيت و سازندگى، آرامش روحى و روانى، ايجاد روح اميد و نشاط و آثار حقيقي می باشد چراکه اعمال انسان داراى اثر تکوينى و حقيقى در حيات جاودان آدمى است.

وی افزود: هدف نهايى انسان کمال است و کمال انسان به شناخت خدا است و معرفت هر شخص به ميزان قرب او به خدا است و تقرب با سير الى الله ممکن است و عبادت بندگى و سرسپردگى محض در برابر خدا  طريقه سير الى الله است؛ بر این اساس عبادت کردن هيچگونه منافاتي با اصل آزادي انسان ندارد زيرا انسانهايي که خداپرستند با اختيار خود آن را انجام مي‌دهند و خداوند در انتظار عبادت کسى نيست و عبادت و طغيان بندگان نفع و ضررى براى خداوند ندارد چنانچه که قرآن مجيد در اين باره می فرمايد: «وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‏ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اَللَّهَ شَيْئاً؛ هر کس به جاهليت و گمراهى پسروى کند هرگز خدا را زيان نمى‏ رساند»/837/202/ب3

ارسال نظرات