نشست تخصصی انقلاب اسلامی به روایت نشریات برگزار شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمد مهدی فرقانی عصو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی امروز در نشست تخصصی انقلاب اسلامی به روایت نشریات که در کتابخانه و موزه ملی ملک برگزار شد، گفت: نیمه اول دهه 50 ما با اوج قدرت گفتمانی شاه مواجه هستیم، مخالفان سرکوب شده بودند و شاه احساس قدرت می‌کرد.

فرقانی عنوان کرد:  ما که در روزنامه کار می‌کردیم فکر نمی‌کردیم که فضای سیاسی و اجتماعی و به تبع آن فضای مطبوعات تغییر داشته باشد، بنابراین تلاش داشتیم از هر مویی کلاهی بافته و نارضایتی، محرومیت مردم را نشان دهیم.

وی بیان داشت: در گزارش‌نویسی ما به حداقل‌ها قناعت کرده بودیم، انتقاد معمولی اشکال نداشت اما انتقاد نسبت به شاه و دربار ممنوع بود، بعدها مشخص شد پایه های رژیم چنان سست بود که حتی تک لرزه‌های مطبوعات هم بر آن اثر داشت.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: با نبود امکانات کار می‌کردیم با این وجود هر روز تهدیدهایی داشتیم که از کار اخراج می‌شویم.

فرقانی گفت: ما برای انتشار گزارش‌های غیرسیاسی  مشکلی نداشتیم، اما از گزارش‌هایی مانند تخریب خانه‌‌های حاشیه‌نشینان بر علیه حکومت استفاده می‌کردیم، همین امر سبب افزایش نارضایتی عمومی و اعترضات گروه‌های دیگر می شد.

وی ابراز کرد: جمعی از روزنامه‌نگاران سال 56 نامه‌ای به آقای آموزگار نوشته و نسبت به خفقان مطبوعات اعتراض کردند، به مرور اعتراضات بالا گرفته و ما دو روز روزنامه انتشار نداشتیم، همین امر انعکاس جهانی پیدا کرد، به دنبال این امر دولت طی مذاکره تعهد داد که در روزنامه‌ها دخالت نداشته باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: ازهاری وقتی سرکار آمد همه روزنامه‌ها را تعطیل و عده زیادی از روزنامه‌نگاران را دستگیر کردند، در طول دوره حکومت ازهاری روزنامه کیهان در اعتصاب کامل بود، بعد از آن با شروع کار دولت بختیار او خواهان انتشار روزنامه‌ها شد و قول داد که در کار آنها دخالت نداشته باشد.

فرقانی عنوان کرد: در بهبوهه انقلاب ما آمادگی نداشتیم که طوری بنویسیم که حرف خود را زده و خطری متوجه ما نشود، چراکه وقتی فضا باز می‌شود دو اتفاق افراط و تفریط رخ می‌دهد.

وی بیان داشت: در دوران جنگ ما باید با مهارت بالا در انتشار خبر خود طوری می‌نوشتیم که بوی یاس نداشته باشد و دشمن از آن سواستفاده نکند و حماسی هم باشد، با وجود اینکه روزنامه نگاری قبل از انقلاب خیلی حساب شده بود اما بعد از انقلاب کار آسان‌تر نبود بلکه در مواردی مانند جنگ کار دشوارتر بود، گاهی ناچار بودیم به مقتضیات غیرحرفه‌ای روزنامه تن دهیم.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: روزنامه‌نگاری دوره انقلاب شناسنامه خود را دارد، اصلا روزنامه‌نگاری بی‌هویتی نیست، هویت خود را دارد نه مانند دوران قبل از انقلاب بلکه داستان جداگانه خود را دارد.

فرقانی گفت: ما اگر قائل باشیم به اینکه شرایط و گفتمان بر یکدیگر اثر می‌گذارد روزنامه نگاری و جامعه نیز این اثر را بر یکدیگر دارد./201/807/ب1