تساهل دینی از آن دولت تا این دولت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محبت و ارادت مردم ایران  به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و با وجود ایشان آمیخته شده است. لازم به ذکر است که این محبت صرفا یک تعصّب بی پشتوانه نیست؛ بلکه از اصول اعتقادی محسوب می شود و فرموده‌اند که آیا دین چیزی جز محبت است؟!( هل الدّین الا الحب).  از این‌رو  باید شکرگزار خداوند باشیم که چنین نعمت و سرمایه عظیمی را به ما ارزانی کرده است. الحمدلله الذی هدانا لهذا...  

این محبت قرن ها در وجود ایرانیان بوده و بسیار ریشه دار است و می توان ادعا کرد که جزئی  جدا نشدنی است.

وحدت آفرین بودن محبت اهل بیت(ع)

باید توجه داشت باوجود اختلافاتی که در جامعه وجود دارد و چه بسا افرادی هستند که تقیّد جدی در عمل کردن به دستورات دینی ندارند، ولی مردم نوعا در محبت داشتن به اهل بیت علیهم‌السلام وحدت دارند و می‌توان گفت که اصولا این  محبت  عاملی وحدت بخش در جامعه ایران است.

بنابر این هرگونه بی احترامی به ساحت ائمه اطهار علیهم‌السلام  می تواند موجی در جامعه  ایجاد کند که دستِ کم منجر به منزوی شدن عاملین بی‌احترامی شود؛ چنانچه در فتنه 88 و در پی هتک حرمت عاشورای حسینی، واقعه  تاریخی و ماندگار 9 دی رقم خورد و دیدیم که چه شعارهایی علیه سران فتنه داده می‌شد!

حادثه تلخ ایلام

اخیراً  و همانگونه که خیلی‌ها مطلع شدند اتفاقی تلخ و ناگوار در ایلام و در ستاد انتخاباتی حجت الاسلام حسن روحانی به وقوع پیوست که از سوی عنصری اصلاح طلب به ساحت مقدس  ثامن الحجج  علی بن موسی الرضا علیه‌السلام بی‌احترامی شد و عملاً حجت الهی را به سُخره گرفتند. در اینجا باید متذکر این نکته شد که فقط بیان کننده آن اهانت، مرتکب خلاف نشده، بلکه تمام کسانی که در آن مجلس بودند و با تشویق های خود و رضایتشان به این مطالب، مجلس را رونق بخشیده بودند، در خطاکاری شریک هستند و در پیشگاه خداوند مسئول خواهند بود، مگر این که پی به آن اشتباه ببرند و مرام مسلکشان را با اهانت کنندگان اصلی جدا کنند.

این اتفاق طبیعتاً محکومیت‌هایی را از سوی اقشار مختلف ازجمله امام جمعه ایلام، نماینده ایلام در مجلس خبرگان رهبری و مراجع تقلید  به دنبال داشت و  خواستار مجازات شخص خاطی شدند.

در این میان رئیس ستاد انتخاباتی آقای روحانی نیز موضع گیری کرد و خواستار پیگیری موضوع شد؛ ولی جا داشت و بسیار سزاوار بود که شخص آقای روحانی نیز در این مورد بیانیه‌ای صادر و برائت خود را از این موضوع ابراز می کرد که متأسفانه چنین چیزی واقع نشد.

سابقه اهانت به مقدسات در بین اصلاح طلبان

نکته مهم در اینجا این است که بی حرمتی به مقدسات در بین اصلاح طلبان سابقه دار است و موارد متعددی از این قبیل اتفاق افتاده است که اوج آن در دوره حاکمیت اصلاحات در ایران بود. اصولا تساهل دینی از شاخصه‌های این‌ها است.

البته نمی گوییم  هر کسی که عنوان اصلاح طلب دارد، الزاماً انسانی است که مقدسات را زیر پا می گذارد و نسبت به اصول اعتقادی  بی‌تفاوت است؛ ولی به هر حال تفکر اصلاح طلبی ملزوماتی را در پی دارد که بعضاً به این مسائل منجر می‌شود.

بخشی از مبانی اصلاح طلبان

«پلورالیسم» و «هرمنوتیک» جزء مبانی اصلاح طلبان است که تبعاتی را به دنبال دارد.

پلورالیسم دینی یعنی حقیقت و رستگاری در دین ویژه ای نبوده و  همه ادیان بهره ای از حقیقت مطلق دارند؛ در نتیجه پیروی از برنامه های هر یک از آنها می‌تواند مایه نجات و رستگاری انسان باشد. بر این اساس نزاع حق و باطل  در میان ادیان از بین می‌رود و دیگر چیزی به نام باطل وجود نخواهد داشت. نتیجه این می‌شود که مثلاً -العیاذ بالله- شمر و یزید و ... همه بر حق بودند.

هرمنوتیک به علم تأویل یا تفسیر متون معنا شده است. بین روش هرمنوتیکی و روش تفسیری عالمان دینی، تفاوت‏هایی اساسی وجود دارد. از مهم‏ترین تفاوت‏ها این است که تلاش عمده مفسران متون دینی آن است که مقصود شارع را از نصوص صادره به دست آورند. بر اساس تأویل هرمنوتیکی، الفاظ و جملات در هر عصر معنای خاصی می‏یابند و این تاریخ است که به متن معنا می‏دهد. تفسیر به رأی یکی از ثمرات این تفکر است.

جدایی دین از سیاست(سکولاریسم) نیز از دیگر مبانی اصلاح طلبان است.

هدف احیاگران، اصلاح‌گران و روشنفکران دینی، همگی تطبیق دین با شرایط مدرن و جدید جامعه است. رسیدن به این هدف نیز با آشتی دین با مدرنیسم، روشنفکری، احکام و مظاهر تمدنی جدید میسر می‌باشد. اگرچه در ابتدا تعارضی بین آنها به ذهن نمی‌آید، اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که نوگرایان از مبانی و اصول دینی جدا شده و به آموزه‌های لیبرالی و بشری، نزدیک و با پذیرش آنها به تعریف و تبیین دین، انسان و جهان می‌پردازند تا بنایی فکری و اعتقادی برای انسان بسازند که متناسب با تصویر و تجربه‌ی انسان از خودش باشد.

نمونه‌ای از اهانت‌های اصلاح طلبان به مقدسات

محمد خاتمی: احکام قرآن متناسب با زندگی قبیله ای است، قرآن کریم برای ما قابل استناد نیست!؟(کیهان ۷۸/۶/۱۲(

عبدالکریم سروش: ولایت پیامبر به کسی منتقل نشده است. (روزنامه صبح امروز ۷۸/۶/۱۶( 

ابراهیم اصغر زاده: حتی علیه خدا هم می‌توان تظاهرات کرد.(آفتاب امروز ۷۸/۶/۲( 

محمد کاظم محمدی اصفهانی: به خود خدا هم می‌توان اعتراض کرد، و او را فتنه گر نامید.(روزنامه ایران ۷۹/۴/۲۴( 

محسن کدیور: معصومین (ع) فقط در کلیات و اصول اسوه‌اند.(ماهنامه کیان بهمن 77( 

محسن کدیور: امروز خدا در جامعه هیچ کاره است .(نشریه پژوهش های قرآنی سال ۷۹( 
رجبعلی مزروعی: حضرت علی (ع) مانند معاویه مشروعیت خود را از مردم گرفته است!  (حریم ۷۸/۱۱/۲۳(

محمد مجتهد شبستری: فعل و قول معصوم حجت نیست!(کیان بهمن 77)

علیرضا علوی تبار: ما پیشرفت نمی‌کنیم چون در جامعه ما هنوز خدا نمرده است! (یا لثارات ۷۹/۳/۴( 

اکبر گنجی: حرکت اصلاح طلبان ما عاقبت به جدایی دین از سیاست خواهد انجامید.(مصاحبه با شبکه آلمانی ۷۹/۱/۲۴(

محمدرضا خاتمی: مبنای مشروعیت هر کاری رأی مردم است.(جمهوری اسلامی ۷۹/۶/۸( 

بهاء الدین خرم شاهی: کافر و بی دین هم خودی است. (صبح امروز ۷۸/۶/۲)

عزت الله سحابی: معصومین بدون نظارت مردم در معرض انحراف هستند.(روزنامه عصر آوارگان ۷۸/۱۰/۱۶       (

عطاءالله مهاجرانی: نظریه غیرت دینی ویران کننده اندیشه و فرهنگ و تمدن است.(روزنامه آریا ۷۹/۱/۱۶(  

سعید حجاریان：تفکر فقیهی نمیتواند فرهنگ عاشورا را بازسازی کند.(روزنامه ایران ۷۸/۱/۳۱(       

احمد نراقی：وحی برای انسان های بعد از زمان خود، قابل فهم نیست.(هفته نامه آبان، ۷۷/۱۰/۱۱(

مقصود فراست‌خواه: حقیقت ثابت نداریم، حتی در دست انبیاء و معصومین! (۷۷/۶/۲۲(
محمد خاتمی：مشکل این نیست که زنان چگونه لباس بپوشند، مشکل این است که زنان بتوانند در عرصه مختلف حضور داشته باشند. اگر این حجاب مانع حضور زن شود، قطعا مضر است! (روزنامه همبستگی ۷۹/۸/۱۶( 

جهانبخش محبی نیا：موسیقی و رقص باید شرعی شود!(آفتاب امروز ۷۸/۷/۳(

عبدالکریم سروش: خدای جدید با خدای گذشتگان متفاوت است.(نشریه کیان(

عبدالکریم سروش： فرهنگ شهادت خشونت آفرین است، اگر کشته شدن آسان شد ، کشتن هم آسان میشود.( روزنامه نشاط 12/3/78)

صادق زیبا کلام: اصرار بر ایرانی نشان دادن و ایرانی کردن محرم و عاشورا و پیوند زدن آن با تشیع چقدر از نظر تاریخی درست است؟ جدای از آنکه چنین پیوندی از نظر تاریخی محل اشکال است و از منظر افزایش اختلاف میان شیعه و سنی هم عمل درستی نیست ... مشکل «ایرانیزه» کردن محرم و عاشورا به کنار، چند سالی است که شاهد به‌راه افتادن سنت رفتن پیاده به کربلا در اربعین شده‌ایم. سنتی که صداوسيمای ما هم اصرار و تبلیغات زیادی برای آن به‌راه انداخته‌اند وتلاش می‌شود تا هرچه بیشتر بر تعداد زوار اربعین افزوده شود. (روزنامه قانون، آذر 94)

/999/ی۵۰۴/س