تثبیت نسل امامت یکی از برکات وجودی امام جواد است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام انصاری استاد حوزه علمیه پیش از ظهر امروز در مراسم عزاداری که به مناسبت شهادت امام جواد(ع) در بیت حضرت آیت الله علوی گرگانی برگزار شد، به بیان تاریخچه زندگانی این امام همام پرداخت و اظهار داشت: طبق نقل تاریخ ایشان در سال 195 هجری در شهر مدینه متولد شدند؛ پدر ایشان حضرت علی بن موسی الرضا(ع) و مادر ایشان نیز بانویی مطهره و با کرامت به نام سبیکه از نسل ماریه قبطیه همسر رسول خدا بود.

وی با بیان اینکه وجود نازنین حضرت جواد الائمه(ع) برای اسلام بسیار با برکت بود، ابراز داشت: همه ائمه مایه برکت و عظمت دین بودند، ولی حضرت امام جواد(ع) در شرایطی حساس به دنیا آمدند، چراکه امام رضا(ع) تا سن 45 سالگی صاحب فرزند پسری نشده بودند و این مسأله ادعای واقفیه یعنی افرادی که امامت امام رضا(ع) را قبول نداشتند تقویت می کرد چون معتقد بودند امام نمی تواند بدون جانشین بماند.

حجت الاسلام انصاری عنوان کرد: حتی عده ای از بزرگان نیز به امام رضا(ع) جسارت می کردند و ایشان را به امامت قبول نمی کردند تا جایی که حتی پس از تولد امام جواد(ع) نیز برخی سعی کردند که فرزندی ایشان نسبت به امام رضا(ع) را انکار کنند ولی بعدها با وقایعی عجیب برای همگان ثابت شد که ایشان فرزند امام هشتم هستند.

وی با بیان اینکه تدام نسل ائمه به وجود امام جواد(ع) بستگی داشت، خاطرنشان کرد: از این رو خداوند این مولود با خیر و برکت را به امام هشتم عنایت کرد و حضرت از همان سن کودکی بار سنگین امامت جامعه اسلامی را بردوش کشید و به مدت 17 سال دین خدا را یاری کرد تا در سال 220 هجری در سن 25 سالگی به شهادت رسید.

استاد حوزه علمیه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وقایعی عجیب از عظمت علمی امام جواد(ع) یادآور شد: ایشان تنها امامی هستند که در سن کودکی یعنی هشت سالگی به امامت رسیدند ولی در همان سن نیز با سخنان خود موجب تحیر و تعجب بزرگان زمان بود و در تمام مناظرات به پیروزی رسیده و طرفداران ادیان و مذاهب دیگر را سرافکنده می کرد.

وی با اشاره به روایتی جالب از عظمت علمی امام جواد(ع) عنوان داشت: در مجلسی که بنی عباس با اجازه مأمون برای آزمایش مقام علمی امام جواد(ع) برگزار کرده بودند، یحیی بن اکثم بزرگترین قاضی آن روزگار برای مناظره حضور داشت؛ امام جواد(ع) نیز در حالی که نُه سال بیشتر نداشت وارد مجلس شد و در جایگاه مخصوصی که به سفارش مأمون برایش درست کرده بودند نشست؛ یحیی پرسید: «حکم شخص مُحرمی که حیوانی را صید کرده و کشته چیست؟؛  امام جواد علیه السلام فرمود: «این صید را در منطقه حَرَم کشته است یا در خارج از حرم؟ حکم کشتن صید را می‌دانسته یا نمی‌دانسته؟ عمداً کشته یا غیر عمد؟ شخص محرم، آزاد بوده یا بنده؟ کودک بوده یا بزرگسال؟ بار اولش بوده یا سابقه داشته؟ حیوان کشته شده، پرنده بوده یا خیر؟ کوچک بوده یا بزرگ؟ آیا شخص محرم به کارش اصرار دارد یا پشیمان است؟ صیدش را در شب کشته یا در روز؟ آیا شخص، در احرام عمره بوده یا در احرام حج؟».

حجت الاسلام انصاری ادامه داد: یحیی بن اکثم که از این همه تقسیم‌بندی جا خورده بود، عجز و درماندگی در صورتش پیدا شد و زبانش به لکنت افتاد؛ همه‌ حضار متوجه درماندگی‌اش شدند و مجلس به پایان رسید، وقتی فقط عده‌ کمی از خواص ماندند، مامون از امام جواد(ع) پاسخ قسمت‌های مختلف پرسش‌های او را خواست./1330/پ۲۰۲/ج