ذکر نعمت‌های الهی عاملی برای حرکت به سوی کمال است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین، حجت الاسلام محمد اسماعیل بهشتی فرد معاون تهذیب مدرسه علمیه مولاوردیخان قزوین ظهر امروز در حسینیه شهید همت مدرسه علمیه مولاوردیخان قزوین با اشاره به جهت‌های حرکت انسان در زندگی گفت: ماهیت زندگی دنیا سیر و حرکت است این زندگی به طور ذاتی قابل ثبات و دوام نیست انسان در هر حالی از این حیات عبور کرده و در عالم دیگر خدا را ملاقات خواهد کرد.
وی در ادامه با اشاره به جهت حرکت انسان به سوی خداوند متعال افزود: کسانی به مراتب سعادت نائل شده و عاقبت به خیر می‌شوند که گرایش آنها به سوی خداوند متعال و به سوی رحمت ابدی الهی بیشتر باشد چنین گرایش همواره انسان را در مسیر مستقیم ثابت قدم نگه می‌دارد.
معاون تهذیب مدرسه علمیه مولاوردیخان قزوین در ادامه با اشاره به علت ذکر نعمت‌های خداوند در قرآن کریم اظهار کرد: علت اینکه خداوند متعال در قرآن نعمت‌های خود را به طور مکرر ذکر کرده و به یاد مردم می‌آورد این است که می‌داند فطرت انسان طوری است که وقتی بداند کسی نعمتی به او داده او را دوست خواهد داشت و به سوی او میل پیدا می‌کند.
وی در ادامه ذکر نعمت‌های الهی را عاملی برای حرکت انسان به سوی کمال دانست و خاطرنشان کرد: ذکر نعمت‌های الهی منتی بر انسان است چون خداوند می‌خواهد که انسان‌ها به کمال برسند از این رو راه را برای آنها باز می‌کند پس اگر دادن نعمت و خیر موجب محبت می‌شود این عامل به بهترین وجه در خداوند متعال وجود دارد.
معاون تهذیب مدرسه علمیه مولاوردیخان قزوین در ادامه با اشاره به مفهوم محبت خداوند تاکید کرد: کسانی که فهم درستی از اسلام و مکتب اهل بیت دارند می‌دانند که محبت به طور حقیقی به خداوند تعلق می‌گیرد و جز خدا کسی لایق محبت نیست هنگامی که شعله‌ای از عشق الهی در دل کسی وجود داشته باشد هرگز در وجود خدا شک نخواهد کرد.
حجت الاسلام بهشتی‌فرد در ادامه با اشاره به وجود اسباب محبت در خداوند متعال تصریح کرد: تمام انواع محبتی را که ما در خودمان سراغ داریم اسباب آن به نحو اکمل در خداوند متعال موجود است پس خدا را باید بیشتر از همه دوست داشت زیرا او جامع جمیع کمالات است.
وی در پایان گفت: اگر معرفت ما به جایی برسد که بدانیم دیگران هر چه دارند از خداوند است و هیچ موجودی به طور مستقل از خود چیزی نداشته و جهت مطلوب و کمال و جمالی از خود نداردآن وقت به این نتیجه می‌رسیم که جز خدا کسی دوست داشتنی نیست./873/پ203/ب1