ریشه های عصیان انسان در برابر خدا
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی، استاد حوزه علمیه قم، امروز در شبستان نجمه خاتون(س) آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به حکمت 290 نهج البلاغه گفت: گفت: امام علی(ع) می فرمایند« لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ لَكَانَ يَجِبُ أَلاَّ يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ» اگر خدا تهديد به عذاب در برابر عصيان نكرده بود باز واجب بود كه به پاس نعمتهايش نافرمانى او نشود.
وی با بیان این که شناخت اوصاف و ویژگی های خداوند بر مؤمنان واجب بوده و پس از کسب معرفت مؤمن باید شکر گزار نعمت های خداوند باشد، افزود: از آن جایی که خداوند خالق همه چیز بوده و انسان بنده است و او مولا؛ بر این اساس نافرمانی خدا به حکم عقل و خرد کار باطلی است و انسان مؤمن بر اساس وجدان پاک خود در می یابد که نافرمانی مولا نوعی نا شکری است.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: شکر گزاری از نعماتی که خداوند به انسان داده این است که انسان با این نعمات از خداوند نافرمانی نکرده و اعضا و جوارح خود را به گناه آلوده نکند.
حجت الاسلام والمسلمین محمدی با یادآوری ریشه های عصیان در انسان گفت: انسان به چند دلیل در برابر خداوند اقدام به طغیان و عصیان می کند؛ ابتدا این که نسبت به جایگاه و مقام خداوند شناخت ندارد و به عبارت دیگر به جایگاه کسب معرفت الله نرسیده است؛ دومین ریشه عصیان انسان در برابر خداوند آلوده شدن به غرور و تکبر است همان گونه که شیطان چون به خلقت و اعمال خود مغرور شده بود در برابر خداوند عصیان کرد و از درگاه الهی رانده شد.
وی افزود: انسان اگر به داشته های ناچیز خود مغرور شود این داشته های اندک را فراوان می شمارد و همین نگرش به عالم هستی و سایر مخلوقات انسان را به عصیان در برابر خداوند وادار می کند.
استاد حوزه علمیه قم با بیان این که خداوند در آیات قرآن کریم با یادآوری این نکته که انسان از علق و خون بسته و قطره آبی ناچیز آفریده شده است می خواهد او را از غرور و تکبر و عصیان دور کند، گفت: اگر انسان در خلقت خود اندیشه نکند و نسبت به خود معرفت و شناخت کسب نکند به طور یقین در برابر خداوند طغیان خواهد کرد به همین دلیل آیات قرآن کریم می فرماید کسانی که در خلقت خود و عالم هستی تفکر نمی کنند به یقین از خاسران خواهند بود و بیشتر این افراد در برابر خداوند طغیان می کنند حال این طغیان چه به وسیله انجام گناه و چه به وسیله نافرمانی از امر خداوند خود را نشان می دهد./968/پ۲۰۳/ج