«فمینیسم» حاصل نبود نگاه دینی به زن

به گزارش خبرگزاری رسا، فهم غلط از مفاهیم مختلف و تلاش برای فراگیر شدن آن، در طول تاریخ باعث به وجود آمدن فرقه ها  و نحله های فکری مختلف شده است؛ فهم غلط از ولایت باعث به وجود آمدن غلات در شیعه و فهم غلط از توحید باعث به وجود آمدن وهابیت گردید، فهم غلط از تساوی، برادری و برابری کمونیست را به وجود آورد و تحلیل غلط از توسعه باعث به وجود آمدن لیبرال سرمایه داری گردید.

فمینیسم یا جنبش برابرخواهی زنان از همین نحله هاست که با فهم غلط از مفهوم کرامت زن در قرن ۱۸ میلادی با هدف ایجاد جایگاه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برابر برای زنان در مقابل مردان به وجود آمد و در مدتی کوتاه از یک نحله فکری کوچک و منطقه ای تبدیل به یک جنبش جهانی فراگیر شد.

این جنبش که از اعتراضات زنان در انگلستان برای داشتن حق رای، حق آموزش و حق مالکیت شروع شده بود، بعد از مدتی توسط “مری ولستون‌کرفت” که از نویسندگان و فیلسوفان در قرن هجدهم بریتانیا بود تئوریزه شد؛ وی که از مهمترین هواداران برابری اجتماعی و آموزشی زنان بود در اثر مشهورش به نام “احقاق حقوق زنان” که در سال ۱۷۹۲ منتشر گردید مبنای فکری فمینیست را ترسیم نمود و در اندک مدتی مورد استقبال فعالان حقوق زن قرار گرفت. در امتداد حرکت “ولتسون کرفت” در اواسط قرن هجدهم “املین پنکهرست” فعال حقوق زنان در انگلستان کمپینی برای دادن حق رای به زنان راه اندازی نمود.”امیلین پنکهرست” معتقد بود که حق رأی زنان، زندگی سیاسی را از پایه دگرگون خواهد کرد، و حس جدید نوع‌دوستی و اخلاق را به وجود خواهد آورد.

این در واقع موج اول فمینیسم بود که توانست جریانهای پراکنده را همدست کند و حرکتهای فردی را تبدیل به حرکت گروهی نماید؛ بعد از این، موج دوم فمینیسم به راه افتاد که در آن مقطع حرکتهای گروهی تبدیل به حرکتهای جریانی شد و جنبش جهانی فمینیسم را علیه تبعیض جنسیتی در عرصه های سیاسی اجتماعی و اقتصادی به راه انداخت؛ این جنبش از انگلستان تا کانادا، هلند و امریکا را در بر میگرفت و دایره نفوذ خود را با نگارش آثار متعدد به سمت شرق گسترش داد.

خواسته موج اول فمینیسم را میتوان در یک جمله در احقاق حقوق اولیه انسانی مثل حق آموزش، حق دادرسی در محاکم ، حق مالکیت، حق رای، حق اشتغال و حضور اجتماعی خلاصه نمود.

شاید این جمله برای برخی از خوانندگان کمی گران بیاید اما نگارنده برای موج اول فمینیسم احترام قائل است؛ چرا که در فضایی که در اروپای قرون وسطی شکل گرفته بود ظلم به زنان به عنوان یک رویه به حساب می آمد و با زنان معامله حیوان و کالا میشد؛ زنان از خود هیچ اختیاری نداشتند؛ نه اجازه تحصیل داشتند و نه حق رای ، آنان حتی در محاکم اجازه دادرسی نداشته و در بهترین حالت به آنان به چشم یک خدمتکار نگاه میشد؛ در این فضا فریاد جامعه نسوان بلند شد تا بلکه بتوانند در فضای ظالمانه قرون وسطا حقوق ابتدائی را برای خود احیا کنند./۹۹۸/د۱۰۲/س

نویسنده: حجت الاسلام عبدالصالح شمس اللهی؛ پژوهشگر حوزوی.