روش‌های تعامل پرستاران با بیماران
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، چهار مدل برقراری تعامل را که پزشکان و پرستاران با بیماران دارند به شرح زیر ارائه می شود:
الف- مدل کشیش مآبانه، حالتی پدرانه است؛ در این مدل تعاملی، پرستار یا پزشک به تنهایی جهت بیمار تصمیم گیری می کند و هر اقدامی که خود صلاح می داند برای وی انجام می دهد؛ در این روش به ارزش های بیمار توجه نمی شد و کسی از او نظر نمی خواهد؛ این مدل تعامل، اساساً غیر اخلاقی است، زیرا رضایت بیمار در تصمیم گیری هایی که بر زندگی او تأثیر دارد، اخذ نمی شود.
ب- مدل مهندسی: مراقبت دهنده در این روش نقش یک دانشمند را ایفاء می کند؛ وی تمام واقعیت ها را به بیمار می گوید تا خود او تصمیم بگیرد؛ این روش نیز رضایت بخش نیست، زیرا دانش، مهارت، تجارب، ارزش ها و احساسات پرستار یا پزشک در نظر گرفته نمی‌شود.
ج- مدل قراردادی: این مدل با مدل های فوق متفاوت است؛ در این روش ارزش‌های مورد نظر بیمار مورد توجه قرار می گیرد و پرستار یا پزشک در تصمیم گیری شرکت دارند؛ این مدل با مفهوم واقعی مراقبت، ارتباط نزدیکی دارد، همچنین مدلی است که با فرایند پرستاری هماهنگ است و بر اساس احترام به فرد، توجه به نیازها و ارزش های مددجو و مشارکت او اقدام می‌شود.
د- مدل دانشکده ای: این مدل، مدلی ایده آل و آرمانی است؛ دراین مدل بیمار و پرستار اهداف مشترک دارند و به صورت دوستان صمیمی عمل می کنند؛ تصمیم گیری به اتفاق نظر هر دو طرف است و بالاخره اینکه مکتب انسان‌ساز اسلام دارای الگوها و نمونه‌های کامل است.
کمال وجودی انسان نیز به مرور حاصل می شود، اما قدم صدق در این راه نهادن، خود موفقیت است؛ باید از منبع کمال مطلق یاری جوییم و از اسوه ها و نمونه های کامل کمال تبعیت کنیم؛ در این باره رسول گرامی اسلام(ص) رسالت خود را چیزی نمی داند جز ترویج مکارم الاخلاق./841/ت۳۰۳/س
منبع: منبع: کتاب «اخلاق پزشکی و پرستاری» گردآوری شده از سوی مؤسسه خورشید حیات