عبرت پیونگ‌یانگ قبل از خشک شدن بیانیه ترامپ
به گزارش خبرگزاری رسا، هنوز یک ماه از دیدار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، با کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی، در سنگاپور نگذشته و به اصطلاح، جوهر بیانیه آن دیدار خشک نشده، رویکرد و رفتار به شدت متفاوت دو طرف بر سر مفاد چهارگانه آن بیانیه و توافقات به دست آمده روشن شده است.
مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا، پنج شنبه برای دیداری دو روزه راهی پیونگ‌یانگ، پایتخت کره‌شمالی، شد تا روند مذاکرات را بر مبنای آن دیدار و بیانیه ادامه بدهد و گفته شد مذاکرات فشرده‌ای هم با کیم یونگ چول، رئیس پیشین سازمان اطلاعاتی کره‌شمالی، داشته است. او بعد از پایان مذاکراتش در روز شنبه مدعی شده بود که گفت‌وگوهایش با مقامات پیونگ‌یانگ برای کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای این کشور «بسیار سازنده» بوده، اما حالا وزارت خارجه کره‌شمالی بیانیه‌ای در مورد آن گفت‌وگو‌ها صادر کرده که رویکردی به شدت متفاوت از آن دارد.
این بیانیه گفت‌وگو با وزیر خارجه امریکا را نه تنها «مأیوس‌کننده» توصیف کرده بلکه طرف امریکایی را متهم کرده که در جریان مذاکرات «تاکتیک‌های گانگستری» به کار می‌گیرد و با این کار «خطر جنگ» را افزایش می‌دهد که باعث می‌شود تداوم مذاکرات در ابهام قرار بگیرد. شاید پمپئو انتظار هر چیزی را داشت جز این بیانیه که در وهله اول سعی کرده خونسردی خود را در برابر آن حفظ کند و بعد هم در جمع مدیران اقتصادی کشور ویتنام، سعی کرده توجه پیونگ‌یانگ را با ارائه یک حرکت نمایشی به این جمع جلب کند و بگوید که روابط کره‌شمالی با امریکا می‌تواند در سطحی باشد که حالا ویتنام دارد و ترامپ امیدوار است کره‌شمالی در همان مسیری گام بردارد که ویتنام برداشته است.
سیاست تهاجمی وجه دیگر واکنش امریکا در قبال ارزیابی پیونگ‌یانگ از جریان مذاکرات است که از سوی لیندسی گراهام، سناتور ارشد جمهوریخواه، و به خصوص علیه چین در پیش گرفته شده که از بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین حامیان پیونگ‌یانگ به شمار می‌رود. گراهام با انگشت گذاشتن بر جنگ تجاری فعلی امریکا با چین، مدعی نفوذ چین بر کره‌شمالی شده با این اعتقاد که چین می‌خواهد به نفوذش بر کره‌شمالی و با اهرم جنگ تجاری بر امریکا فشار بیاورد.
روشن است که نه آن نمایش پمپئو در جمع مدیران اقتصادی ویتنام و نه این نوع زبان تهدید گراهام تأثیری بر پیونگ‌یانگ ندارد. هرچند که امریکا جز این دو نوع رفتار کار دیگری از دستش برنمی‌آید، اما پیونگ‌یانگ دلایل خاص خود را برای ارزیابی رفتار امریکا به عنوان «تاکتیک‌های گانگستری» دارد. یک دلیل مهم به تجربه طولانی‌مدت از خصومت امریکا با کره‌شمالی برمی‌گردد که این خصومت در عمل به حد و مرز استفاده از تسلیحات اتمی هم رسید، چنان که ژنرال داگلاس مک آرتور، فرمانده نیرو‌های امریکا در جنگ کره، فهرستی از ۲۶ بمب اتم را تهیه کرده بود تا از آن‌ها در مقابل پیشروی ارتش کره‌شمالی و متحدانش در جنگ استفاده کند و بعد هم امریکا برخلاف بند ۱۳ از قرارداد آتش‌بس، تسلیحات هسته‌ای خود را در خاک کره‌جنوبی مستقر کرد.
خلف وعده امریکا از توافقات به عمل آمده جهت دیگری از این تجربه است چنان که امریکا نه به توافقات خود با کره‌شمالی در اکتبر ۱۹۹۴ پایبند ماند و نه عمل به توافقاتی کرد که در فوریه ۲۰۱۲ و به نام «توافقنامه روز جهش» متعهد به انجام آن‌ها شده بود. بنابراین، طبیعی است که پیونگ‌یانگ از گذشته درس بگیرد و یک بیانیه تک صفحه‌ای با چهار بند کوتاه، کلی و مبهم را پایان کار نداند و حاضر نشود بدون گرفتن امتیازی قابل‌توجه از امریکا بر سر جدول زمانبندی خلع سلاح هسته‌ای با این کشور وارد مذاکرات شود.
در مقابل، پمپئو با تصوری خام و به روش باج‌گیری یا به قول بیانیه وزارت خارجه کره‌شمالی با «تاکتیک‌های گانگستری» به پیونگ‌یانگ رفته بود و فکر می‌کرد می‌تواند از همین ابتدای کار قضیه را فیصله دهد و با آن جدول زمانبندی و بدون دادن هیچ امتیاز اقتصادی یا امنیتی به مقام‌های کره‌شمالی این کشور را ترک کند. حالا معلوم شده که هم این روش پمپئو خریداری در پیونگ‌یانگ ندارد و هم اینکه واشنگتن باید طبق یا دست کم با توجه به شیوه کره‌شمالی در جریان مذاکرات پیش برود و به قول جوزف یون، نماینده ویژه پیشین امریکا در امور کره‌شمالی، «سرعت مذاکرات و گفت‌وگوه از سوی کره‌شمالی دیکته می‌شود.»/۹۶۹/۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان