در صف خریداران یوسف

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، سیدمحمدحسین طباطبایی

هر سال نزدیک عید قربان که می­‎شود طیف سلبریتی­‌هایی که تا دیروز پز سفر‌های خارج و رستوران­های خاصشان را به مردم می‎­دادند و کشته شدن هزاران انسان که تنها گناهشان شیعه بودن است از کشمیر گرفته تا عراق و سوریه هیچ حسی در آن­ها ایجاد نمی­‎کرد به یکباره نگران بقای نسل حیوانات می­‎شوند و به فکر سفره­‎ی کوچک نیازمندان می‎­افتند و گویی یادشان رفته که شش هفت سالی است با تدبیر آن­ها سفره‎­های مردم روز به روز کوچک­تر از قبل می­‎شوند.

وقتی به محرم می‎­رسیم که دیگر اوضاع تماشای‎ی­تر هم می‎­شود. پر می‎­شود صفحات اینستاگرامشان از بهانه‎گیری­های جدید. روزنامه­‎های زنجیره‎­ای حامیشان هم به کمکشان می‎­آیند و شروع به حمله به خیمه‎­گاه عزای امام حسین می­‌کنند. از این که چرا غذا پخش می­‌کنید تا کشف این نکته بهداشتی که روضه از عوامل افسردگی است! خلاصه هر طور که شده می­‌خواهند چراغ روضه امام حسین را خاموش کنند. غافل از آن که چراغی را که ایزد برفروزد....

اما انگار آن قدر جو داده­‎اند که بعضی از هیئتی‌­ها هم جوگیرشان شدند. (ان­‌شاءالله که جاهلانه است!) اخیرا در فضای مجازی عکسی را دیدم که در یکی از هیئات پارچه­‎ای را پشت منبر نصب کرده بودند که روی آن نوشته بود: امسال هزینه دکور به مستمندان اهدا شده است.

عجب! یعنی در طول سال کلا خیریه تعطیل بوده؟ کلا هیچ مستمندی نبود و اتفاقا یک دفعه وقت محرم که شد مستمندان زیاد شدند و شما مجبور شدید هزینه دکور را به مستمندان بدهید؟ اصلا قبول! شما می­‌خواستید پانزده میلیون خرج دکور امسال کنید و آن را به مستمندان دادید. آیا نمی‎­شد به جای این که هزینه کنید و این جمله خنده‎­دار را روی این پارچه بنویسید، یک یاحسین ساده روی آن می‌­نوشتید؟ خدا خیرتان بدهد که انقدر به فکر کار خیر هستید. نمی‎­شد این کار خیر را در خفا انجام دهید که شبهه ریا هم نداشته باشد؟

الان دو سال است که هیئت رایه‌­العباس فقط یک پارچه قرمز ساده نصب می­‌کند و روی آن می‌­نویسد: یا حسین شهید! همین. یا این هیئت در محرم ۹۳ و ۹۴ فقط یک پرچم با یکی از اسماء متبرکه می‎­نوشت. هیئتی که اتفاقا یکی پرمخاطب­ترین هیئت­‌ها است.

یاد این افتادم که چند سال پیش یکی از رؤسای جمهور (نمی‌­دانم امریکا یا یکی از کشور‌های اروپایی یا!) به جای مراسم عزاداری در دهه محرم به شیرخوارگاه و مراکز خیریه می‎­رفتند. آن وقت­ها هم همین سوال مطرح بود که واقعا این مراکز کل سال تعطیل بودند که کل سال به آن­جا نمی‎­روید و فقط محرم راهتان به آن­جا می‌افتد؟

واقعا کدام سلبریتی یا کدام دولتمرد هزینه این همه غذای نذری که در ماه محرم پخش می­‌شود و عمدتا به دست مردمان معمولی می­‌رسد را پرداخت می‌­کنند؟ موکب­‌های مسیر نجف تا کربلا را چطور؟ جز این است که عموم مردمی که این هزینه‎­ها را پرداخت می­‌کنند پس‎­انداز یک‌­ساله خود را می‎­آورند و به جای آن که آن را خرج سفر اروپا و آمریکا و یا خرج تبلیغات انتخاباتی‎شان کنند برای امام حسین هزینه می­‌کنند؟

البته اطعام در محرم و برپایی خیمه­‎گاه عزا مخصوص قشر ضعیف جامعه نیست. هر کسی با هر وسعی در این مسیر زحمت می­‎کشد. خیمه­‎گاه حسین جایی است که مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های طبقاتی کنار می­‌روند و انگار هرکسی با هر شکل و شمایلی می‌­خواهد خود را در صف خریداران یوسف فاطمه بنویسد. چه با یک کتیبه چند میلیونی، چه با یک یا حسین ساده و به عبارتی دیگر با یک کلاف نخ!/918/ی703/س