تأملی در نامگذاری موکب‌ها و هیأت‌ها

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، مهدی عامری

به اسم گردان ها و تیپ ها در دفاع مقدس دقت کنید...

گردان کمیل، حمزه سیدالشهدا، مقداد، عمار، حبیب بن مظاهر، مسلم، حر رضوان الله علیهم و. این‌ها غیر از اسامی اهل بیت مثل رسول الله و علی بن ابی طالب وسیدالشهداء و قمر بنی هاشم علیهم السلام است. در بطن هر کدام از این اسامی خروار‌ها اخلاص و تقوا و ولایت پذیری و محاسن اخلاقی وجود دارد. هر کدام از این شخصیت‌ها سرچشمه فضایل و عمل به اسلام ناب هستند.

وقتی این اسامی روی چنین جمعی گذاشته می‌شود، ذهن افراد را متوجه آن اسم می‌کند و یقینا فرد، رابطه معنوی و محبت آمیز با مسمای آن برقرار می‌کند که در نهایت موجب معرفت می‌شود.

این فرهنگ پسندیده دوران دفاع مقدس موجب تکریم صحابه بزرگوار و پیوند و آشنایی بیشتر با ایشان می‌شد.

امروز متاسفانه از این فرهنگ کمی فاصله گرفته ایم و غافل شده ایم.

برای نمونه کافی است به اسامی هیأت‌ها نگاهی انداخته شود، موج الحسین، عشاق العباس، مجانین الحسین، عزیزم حسین و از این دست نامها! گرچه محبت و دلدادگی در این اسامی هم وجود دارد، اما در نهایت به دشواری منجر به معرفت می‌شود.

یکی از نکات جالب موکب‌ها در مسیر پیاده روی اربعین، اسامی آنهاست. موکب مختار، جون، حبیب، علی اکبر، و.. از جمله پر تکرارترین اسامی موکب هاست.

روشن است نام گذاری حاوی پیام است. رابطه وثیق لفظ و معنا در طول زمان فرهنگ سازی می‌کند و چه بسا هویت و شخصیت افراد جامعه را تغییر می‌دهد.

امروزه دیده می‌شود برخی پدران و مادران در نامگذاری فرزندان خود بیش از آنکه به معنا و مفهوم اسم توجه کنند، به تازگی و تک بودن آن در بین خویشاوندان و دوستان نظر دارند! ظاهرا این بلیه دامان برخی هیات‌ها را نیز گرفته است و عده‌ای سعی دارند نام خاص و تک برای هیات و هر مجموعه دیگر خود انتخاب کنند!

شایسته آن است برای اسامی هیأت ها، مراکز فرهنگی، مدارس، مساجد، حسینیه ها، حتی حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها و... اسامی صحابه و یاران ویژه اهل بیت را استفاده شود. این اقدام هم برکت معنوی دارد و هم به رشد معرفتی منجر خواهد شد و الگو‌هایی کمال یافته و بسیار کم نقص در برابر ما قرار می‌دهد./918/ی794/س