شبیخون فرهنگی وزارت ارشاد به بهانه تعطیلی!
شیوع کرونا علاوه بر آنکه تعطیلی سینما‌ها را رقم زده، موجب ادعایی از سوی وزیر ارشاد مبنی عرضه روزانه یک فیلم به شبکه خانگی برای سرگرم‌سازی مخاطبان خانه‌نشین، شده است.
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، «رحمان۱۴۰۰» فیلمی است که با حجمی زیاد از دیالوگ و نمای اروتیک، نوروز۹۸ روی پرده رفت ولی چندین هفته بعد از اکران به بهانه تفاوت نسخه اکران با نسخه مجاز از پرده پایین کشیده شد. حجم دیالوگ‌ها و نما‌های زننده در «رحمان۱۴۰۰» آنقدر زیاد بود که حتی عوامل فیلم هم نتوانستند در چرایی توقیفشان، دفاعیه‌ای منطقی ارائه دهند، فقط در نظر بگیرید در بخش‌هایی از فیلم بازیگر زن فیلم با کلی مرغ یخ‌زده در وان دراز کشیده و از ناتوانی همسرش، گلایه می‌کند. در دل اخبار و تحلیل‌هایی که درباره شیوع ویروس کرونا در ایران مطرح شده است، ابتدا وزیر از عرضه روزانه یک فیلم به شبکه خانگی می‌گوید و بلافاصله «رحمان۱۴۰۰» مجوز می‌گیرد و عرضه می‌شود. ماجرا چیست؟ آیا وزارت ارشاد به بهانه کرونا قصد کرده با صدور مجوز خانگی برای فیلم‌های مسئله‌دار و توقیفی، یک بار برای همیشه مشکل این آثار را از سر خود باز کند؟
رفع توقیف «رحمان۱۴۰۰» اسباب ذوق‌زدگی صاحبان یکی دیگر از آثار مسئله‌دار این سال‌ها یعنی «ارادتمند نازنین، بهاره، تینا» را موجب شده که شتابان وارد عمل شده و به وزیر پیشنهاد داده‌اند فیلمشان را به قیمت زمان تولید بخرد و به شبکه خانگی عرضه کند!
شبکه خانگی پرتماشاگرتر از سینماست
این روال به شدت سؤال‌ساز است، چون اگر درجه مخاطبان سینما را ایکس در نظر بگیریم حجم مخاطبان شبکه خانگی به خصوص با رونق سامانه‌های مجازی حداقل ۱۰ برابر سینماست و اتفاقاً اگر بناست حساسیتی صورت گیرد باید در اینجا چند برابر باشد. نه اینکه فیلم اجازه اکران در سینمایی با مخاطب محدود را نداشته باشد و به ناگاه اجازه نمایش وسیع در فضای مجازی و شبکه خانگی را بگیرد؟ اگر فیلمی مثل «رحمان۱۴۰۰» مشکلی نداشته چرا خود ارشاد دستور به توقیف اکران آن داد و اگر مشکل داشته چرا حالا برای عرضه‌اش در مقیاسی وسیع برای شبکه خانگی، مجوز صادر کرده؟ امید که دست‌اندرکاران نمایش خانگی وزارت ارشاد حتماً در این باره توضیحاتی مبسوط ارائه کنند.
انگار معنا و مفهوم توقیف عوض شده!
افشین علیار منتقد و نویسنده سینمایی در یادداشتی که در اختیار «جوان» قرار داده در این باره می‌نویسد: انگار معنا و مفهوم توقیف شدن فیلم در سینمای ایران تعابیر دیگری دارد که ما از آن بی‌خبریم. در اکران نوروزی سال ۹۸ فیلم «رحمان۱۴۰۰» اکران شد و این فیلم بعد از ۲۲ روز با فروش ۲۲ میلیاردتومان توقیف شد. دلیل توقیف شدن این فیلم عدم نظارت وزارت ارشاد و معاونت سینمایی بود که قرار بوده بخشی از فیلم حذف شود، اما نسخه اصلی به نمایش درآمد. هدف از توقیف این فیلم موقعیت‌ها و دیالوگ‌های جنسی و مبتذل بود که وزارت ارشاد باعث شد این فیلم توقیف شود، در همان زمان یعنی اواخر فروردین ماه سال جاری منوچهر هادی با بیانیه‌های مختلف گلایه خود را نسبت به توقیف این فیلم ابراز کرد. در تابستان نسخه قاچاق این فیلم عرضه شد که البته مخاطبان زیادی این فیلم را دیدند و همه یک نظر واحد داشتند که این فیلم مبتذل و سخیف است و نمی‌شود آن را در جمع خانواده تماشا کرد؛ فیلمی که قصد دارد مخاطبش را بخنداند، اما چگونه و به چه قیمتی؟ اینکه چرا یک فیلم توقیف شده به دلیل رعایت نکردن حذفیاتی که وزارت ارشاد مشخص کرده حالا به طور رسمی در شبکه قانونی خانگی پخش شود از آن سؤال‌های همیشه بی‌جواب است، اما منوچهر هادی گفته چهار دقیقه از این فیلم سانسور شده است و وزارت ارشاد به دلیل شادی و لبخند مردم به دلیل شیوع کرونا در کشور این فیلم را در شبکه خانگی پخش کرده تا مردم شاد شوند! دقیقاً کجای این فیلم حذف شده؟
این منتقد در ادامه می‌نویسد: همچنان دیالوگ‌های جنسی و حرکات موزون و موقعیت‌های فاجعه‌برانگیز در فیلم وجود دارد. اگر مشکل این فیلم فقط چهار دقیقه بوده که توقیف شدن این فیلم از اکران کار بیهوده‌ای بوده، اما اگر بخواهیم واقع‌گرایانه به فیلم بپردازیم، «رحمان۱۴۰۰» به دلیل موضوع و موقعیت‌هایی که دارد نباید در شبکه خانگی عرضه می‌شد چراکه حالا این فیلم بدون در نظر گرفتن شرایط سنی مخاطبان گسترده‌ای را به خودش اختصاص می‌دهد، حالا باید چگونه جلوی این فیلم را گرفت؟ چگونه باید به مخاطب نوجوان این فیلم بانک اسپرم را توضیح داد؟ و همینطور شوخی سخیف نقص عضو دستگاه تناسلی یک مرد برای مخاطب چه ویژگی کمدی دارد؟ چرا وزارت ارشاد تصمیم گرفته به بهانه شادی مردم این فیلم سخیف را عرضه کند، جای سؤال دارد که البته جوابی هم ندارد. یادمان نرفته که فیلم «هزارپا» در شرایطی وارد شبکه خانگی شد که قسمت‌های حذف شده‌اش برای شبکه خانگی به آن اضافه شده بود و حالا باید «رحمان۱۴۰۰» را با چهار دقیقه حذف ببینیم، به نظر می‌رسد این چهار دقیقه ربطی به موقعیت و دیالوگ‌های مستهجن فیلم ندارد، شاید فقط ریتم فیلم را تندتر کرده باشد.
وزارت ارشاد باید تناقض‌ها را پاسخ دهد
علیار در ادامه آورده است: زمانی که یک فیلم در اکران توقیف می‌شود یعنی نباید آن فیلم در بخش خانگی هم عرضه شود چراکه مخاطبان انبوهی با هر سن و سالی این فیلم را می‌بینند و اساساً تاثیر به شدت مخربی دارد، اما احساس می‌شود از این موقعیت بحرانی که در کشور به‌وجود آمده که البته جهانی هم هست سوءاستفاده شده و حالا فرصت مناسبی بوده که فیلم مبتذلی مثل «رحمان۱۴۰۰» به خانه‌های مردم برود. در زمان اکران این فیلم سؤال ما از وزارت ارشاد و معاونت سینمایی این بود که این فیلم چگونه پروانه ساخت و نمایش گرفته است، اما حالا باید از وزارت ارشاد بپرسیم چرا فیلمی که به دلیل نقض قانون (حذف نشدن سکانس‌هایی از فیلم) و مبتذل بودن آن توقیف شده است، باید مجوز ورود به شبکه خانگی بگیرد؟ /882/ 101/
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
خسته نباشید و خدا قوت می گویم.