توصیه ای راهگشا از امام صادق (ع) برای چشم انتظاران ظهور

به گزارش خبرگزاري رسا، حجت الاسلام و المسلمین علیرضا صادقی واعظ، سخنران و کارشناس مذهبی در گفت وگو با خبرنگار ما، گفت: یکی از مطالب بسیارمهمی که پیرامون امام زمان (عج) مطرح است موضوع انتظار است و از بزرگ‌ترین اشتباهات این است که ما انتظار را مختص زمان غیبت و عصر خودمان می‌دانیم، انتظار مسئله مهمی است که قبل از به دنیا آمدن امام زمان (عج) هم وجود داشته و طبق بررسی تاریخ، آیات و روایات می توان گفت که امام زمان(عج) تنها شخصیتی است که قبل از به دنیا آمدنش برای ظهور او انتظار کشیده‌اند و اشک‌ها ریخته اند، شعر‌ها سروده و کتاب‌ها نوشته اند؛ در کتاب‌های آسمانی مانند زبور داوود (ع)، تورات موسی (ع) و در انجیل عیسی (ع) و در قرآن کریم، ما بیش از ۴۰ نام و لقب از صاحب الزمان (عج) داریم که بشارت به ظهورمنجی داده شده است. همچنین وقتی به احادیث و روایات نگاه می‌کنیم، می‌بینیم از رسول گرامی اسلام تا امام حسن عسکری (ع)، تمامی معصومان به صورت مشروح و مفصل در مورد امام زمان (عج) صحبت کرده اند، حتی در شب عاشورا، امام حسین (ع) بعد از خطبه معروف خود«فانی لا أعلم أصحابا أوفی و لا خیرا من أصحابی و لا أهل بیت أبر و أوصل من أهل بیتی، فجزاکم الله خیرا. من اصحابی بهتر و باوفاتر از اصحاب خود نمی‌دانم و اهل بیتی نیکوتر از اهل بیت خود نمی‌دانم، پس خدای متعال شما را جزای خیر دهد». (بحار الانوار ج ۴۴ ص ۳۱۶ سطر اول) در ادامه به یاران خود فرمودند:« یاران من این حرکت و نهضتی را که ما آغاز می‌کنیم محصور در روز عاشورا و درکربلا نخواهد بود، بلکه امتداد و نتیجه اش در ظهور آخرین حجت خداست؛ اصحاب عرض کردند آخرین حجت خدا چه کسی است؟ در آن هنگام امام باقر (ع) درمجلس حاضر بودند و ابا عبدالله (ع) به ایشان اشاره کردند و فرمودند: هفتمین فرزند امام محمد باقر (ع) آخرین حجت خداست.

انتظار منجی قبل از تولد امام زمان (عج)
وی افزود: ما اگر ندبه می‌خوانیم و صبح جمعه به انتظار حضرت اشک می‌ریزیم قبل از ما هم این کار صورت گرفته است. مفضل می گوید من به همراه عده‌ای از اصحاب، صبح جمعه محضر امام صادق (ع) رسیدم، دیدم حضرت روی سجاده نشسته اند و به پهنای صورت اشک می‌ریزند و با این عبارات با کسی نجوا می‌کنند: «سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقادِی وَضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهادِی وَابْتَزَّتْ مِنِّی راحَةَ فُؤادِی سَیِّدِی غَیْبَتُکَ أَوْصَلَتْ مُصابِی بِفَجائِعِ الاَْبَدِ؛ آقای من! غیبت تو خواب را از دیدگانم ربُوده وبسترم را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب کرده است.‌ای آقای من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابد پیوند داده است.» عرض کردم آقا جان با چه کسی اینگونه نجوا می کنید؟ فرمود:« با کسی که حاصل زحمات تمام انبیا است، با کسی که موعود و منجی عالم بشریت است و خداوند در قرآن مژده به ظهور او داده است». پس در نتیجه این انتظار قبل از ما و قبل از به دنیا آمدن صاحب الزمان هم وجود داشته است.

تفاوت انتظار موعود در آخر الزمان با دوران‌های گذشته

این کارشناس مذهبی گفت: وجه تمایز انتظار ما با تمام مردم در طول تاریخ این است که نوع انتظار ما متفاوت با تمام انتظار‌ها است و اینکه امام سجاد (ع) فرمودند: «مردم آخرالزمان که منتظر ظهور او هستند از تمام مردم در طول تاریخ بالاتر و برتر هستند»؛ این برتری و بالاتر بودن نسبت به تمام مردم به واسطه منتظرحقیقی بودن است، این انتظار ما اگر متمایز است به این معناست که می‌تواند زمینه ساز ظهور باشد و می‌تواند پایان انتظار ما به ظهور حضرت حجت(عج) ختم شود.

نقش ما در تعجیل و تاخیر ظهور امام زمان (عج)
حجت الاسلام علیرضا صادقی واعظ گفت: یک سوال در اینجا مطرح می‌شود که مگر نمی‌گویند تمام امور عالم به دست خداست؟ مگر در روایت مطرح نشده که ظهور زمانی واقع می‌شود که خدا خواسته است، پس ما چه نقشی داریم؟ در جواب باید گفت که ما در این برهه زمانی نقش مستقیمی داریم چه در تغییر و چه در تعجیل ظهور امام عصر (عج)، خداوند در قرآن می‌فرماید: «ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم»، خدا وضع و حال هیچ قومی را عوض نخواهد کرد مگر آنکه انسان‌ها خودشان وضع و حال خودشان را تغییر دهند. (آیه ۱۱ سوره رعد) همه امور عالم اراده و خواست خداست و شکی در این نیست، اما اراده و خواست خدا هم به اراده و تحول بندگان بستگی دارد.

وی افزود: با توجه به تاریخ، در داستان حضرت یونس (ع) وقتی بنا بر عذاب الهی شد و حضرت یونس زودتر از میان قوم خود رفت در آن هنگام نشانه‌های عذاب پدیدار شد و مردم یقین کردند خدایی وجود دارد و حضرت یونس (ع) به حق است، مردم آمدند پیش عالمی که بینشان بود گفتند چه کنیم تا عذاب الهی از ما دور شود، آن عالم در جواب آن‌ها گفت که اراده خدا را تغییر دهید، مردم گفتند مگر ممکن است اراده الهی را تغییر داد عالم گفت: بله، اگر واقعاً تصمیم به تغییر گرفته‌اید توبه کنید، به سوی خداوند برگردید و یک تحول عظیم در میان خودتان ایجاد کنید. در این حال ممکن است که خداوند عذاب را از شما برطرف کند. آنها نیز تصمیم به تغییر گرفتند، توبه کردند و متحول شدند. زن و مرد، پیر و جوان اشک ریختند و از خداوند طلب بخشش کردند. امام صادق (ع) می‌فرماید:«خداوند عذاب را از آنها برگرداند و رحمتش را جایگزین عذابش کرد». بعد امام فرمودند: اگر میان منتظران حضرت مهدی (عج) یک اراده و اصلاح جمعی صورت بگیرد و مردم برای رسیدن به امام زمان (عج) تغییر کنند و متحول شوند خداوند طول غیبت را می‌بخشد و امام زمان (عج) زودتر ظهور می‌کند.

اگر اصلاح جامعه با امام زمان (عج) است، پس آماده شدن ما بی معناست

این سخنران و کارشناس مذهبی ادامه داد: شبهه دیگری دراینجا مطرح می شود و شاید سوال خیلی‌ها باشد که اگر بناست با ظهور امام زمان (عج) دنیا پر از عدل و داد شود و با تغییر ما در جامعه اصلاح و تغییر ایجاد شود و ما به سوی خوبی‌ها و نیکی‌ها قدم برداریم دیگر نیاز به ظهور امام زمان نیست؟ اگر ما خودمان خوب شویم دیگر انتظار چه معنایی دارد؟ در جواب این سوال باید گفت: این تغییر، اصلاح و اراده برای خوب شدن و به سوی نیکی‌ها رفتن مختص به منتظران است، ما روی این کره خاکی چند میلیاردی مگر چقدر مسلمان داریم؟ چقدر منتظرحقیقی موعود داریم؟ یک جمعیت اندکی به نام شیعه هستند که اعتقاد به مهدی موعود (عج) دارند و اگر این جمعیت دچار فساد و انحراف شود، چه کسی باید امام زمان (عج) را یاری کند؟ و چه کسی باید زمینه ظهور را فراهم کند؟ بزرگ‌ترین اشکال ما در انتظار امام زمان (عج) این است که نشسته ایم تا عده‌ای از یک جایی که نمی‌دانیم بیایند و امام زمان (عج) را یاری کنند و روی خودمان برای یاری امام زمان (عج) هیچ حسابی باز نکرده ایم، اصلاً در ذهنمان چنین تصوری نداریم که ما هم یار امام زمان (عج) هستیم.

توجیهاتی که با آن از بار مسئولیت شانه خالی می‌کنیم

وی افزود: برخی از ما با دو جمله از زیر بار مسئولیت انتظار شانه خارج می‌کنیم «ما کجا و امام زمان کجا؟» و «یاری امام زمان لیاقت می‌خواهد؟» با همین دو جمله کنار می‌ نشینیم و فقط دعا می‌کنیم در حالی که با بررسی تاریخ می‌بینیم که باید روی خودمان حساب باز کنیم. در سال ۶۰ هجری شب ۲۸ رجب هنگامی که امام حسین (ع) از مدینه خارج شد و نهضت را شروع کردند افرادی بودند که شاید ما آن‌ها را جزو یاران قطعی سیدالشهدا قرار می‌دادیم مثل محمد حنفیه برادر حضرت، عبدالله جعفر همسر حضرت زینب (س) وابن عباس شاگرد امیرالمومنین (ع)،پسرعمو و مفسر قرآنی که همیشه با اهل بیت (ع) بوده است، اما هر کدام از این‌ها به هر دلیلی در کربلا حضور نداشتند و جزو یاران سیدالشهدا قرار نگرفتند.

حجت الاسلام صادقی واعظ در مورد برخی کوتاهی‌هایی که در ایجاد مقدمات ظهور انجام می‌دهیم، گفت: متاسفانه برخی از ما در زندگی خود هیچ جایگاهی به عنوان یار امام زمان (عج) و حکومت مهدوی قرار نداده ایم، ما از انتظار فقط به دعا کردن و عجل لولیک الفرج بسنده کردیم  و در اعمال و رفتار هیچ قدمی برای رسیدن به امام زمان (عج) بر نداشتیم، این یکی از مهمترین اشکالات ما در انتظار است. ما باید به اراده اصلاح جمعی برسیم تا نتیجه انتظارمان بشود یاری امام زمان و به واسطه این حرکت برترین مردم در طول تاریخ قرار بگیریم.

توصیه امام صادق (ع) برای منتظر واقعی 

وی افزود: شاید این سوال مطرح شود که عزم و اراده برای منتظر واقعی بودن از کجا باید شروع شود؟ و برای رسیدن به امام زمان (عج) و پایان دادن به این انتظار باید چه حرکتی انجام داد؟ امام صادق (ع) در یک جمله بسیار مهم و زیبا جواب این سوال را برای ما بیان فرموده اند، حضرت خطاب به محمد بن مسلم فرمودند: تصور کن در دوران غیبت هستی، برای امام زمان (عج) چه می‌کنی، تامل و عرض کرد نمی‌دانم شما بفرمایید اگر من در دوران غیبت امام بودم چه کار‌هایی انجام دهم که صحیح باشد؟ حضرت فرمودند: اگر در دوران غیبت امام قرار گرفتی همان کاری را انجام بده که در زمان ظهور انجام می دهی. یک لحظه تصور کنید در صبح ظهور قرار دارید چه باید‌ها و نباید‌هایی را رعایت می‌کنید به عنوان مثال چه اعمالی و رفتاری را از زندگی‌مان پاک می‌کنیم، چه کار‌هایی را از صبح ظهور انجام نمی‌دهیم و در نقطه مقابل چه اموری را در زندگی  انجام می‌دهیم و چه تحولاتی را ایجاد می‌کنیم، سپس امام صادق (ع) فرمودند: «همان کار‌هایی را که بناست در صبح ظهور انجام دهید را همین الان انجام دهید».

ما منتظر ظهورهستیم نه حضور امام زمان (عج)

 این کارشناس مذهبی گفت: اگر گفته می‌شود امام زمان غایب است این غیبت به معنای نبودن حضرت و یا این که در دل صحرا و بی خبر از همه جا قرار دارد، نیست، بلکه امام یک لحظه از ما جدا نیست، ایشان شاهد و ناظربر ما هستند و در روایات داریم وقتی حضرت ظهور می‌کند خیلی از مردم می‌گویند ما این آقا را زیاد دیده ایم، در کوچه و خیابان گرفتار شدیم, آمدند دستمان را گرفته و ما را کمک کردند. در نتیجه اگر امام زمان (عج) را ناظر بر خودمان بدانیم از انجام بسیاری از کار‌ها دست می‌کشیم و خیلی از کار‌های خیر را در زندگی‌ انجام می‌دهیم، باید دانست که منتظر حقیقی آن کسی است که به واسطه خداوند حضرت صاحب الزمان را ناظر براعمالش بداند./1360/