سناریوی ملی و بین المللی تحرکات اخیر تکفیریان در پاکستان

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری رسا، بنظر مي رسد صرف نظر از دلایل مذهبی، شامل پيشينه تاریخی، عوامل ظاهري مانند لايحه بنياد اسلام، سخنراني هاي نفرت انگيز و... که طي نوشته اي توضيح داده شد، دلایل واقعی آن جنبه سیاسی و اقتصادی دارد.

در واقع، پاکستان کاملا در تيررس تضاد منافع بین چین و ایالات متحده در منطقه قرار دارد. یک دليلش این است که بسياري از سياست هاي پاکستان تحت تأثیر عربستان سعودی بوده است. همه نسخه های پياده شده در منطقه و از جمله تکفير و ترور با عربستان سعودی در ارتباط اند.

از طرف دیگر، اگرچه به نظر می رسد دولت روابط خود را با کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی حفظ کرده است، اما خواه این مسئله کشمیر باشد یا فلسطین یا راهروی اقتصادی چین - پاکستان (سی پک) در حال حاضر منافع اقتصادی و سیاسی پاکستان با متحدان غربی چندان با هم مطابقت ندارند. در روزهای اخیر ، وزیر امور خارجه و نخست وزير پاکستان در مورد حقوق فلسطین صحبت کرده و به صورت تلويحي توافق اسرائیل با کشورهای عربی را مخالف حقوق فلسطينيان عنوان کرده است.

 

پیش از این، وزیر خارجه پاکستان، عربستان را نیز به دلیل سیاست بی نتیجه OIC در مورد کشمیر، به شدت مورد انتقاد قرار داده بود. و در واکنش آن عربستان خواستار بازپرداخت یک سوم بدهی خود از پاکستان شد و پاکستان نيز با کمک چین آن را پرداخت کرد. عربستان منافع تجاری سنگیني را که در هند دارد، حاضر نيست بخاطر پاکستان بخطر بيندازد.

سیاست چین غالباً خودداری از مداخله در امور مذهبی بوده است، برخلاف ایالات متحده که از کارت مذهبی به طور گسترده در جامعه مسلمانان استفاده کرده است. حتي در شرایط فعلی، او با تحمیل طالبان به عنوان یک قدرت دست نشانده در منطقه، درحال خروج از افغانستان است. طالبان می توانند به عنوان دشمن مشترک با چین کمونست به آمريکا خدمت کنند.

در سطح منطقه ای، ایران، ترکیه و چین منافع مشترکي دارند و پاکستان هم اکنون در همان مسیر درحال حرکت است. پروژه سي پک پاکستان را بیش از ایالات متحده متکی به چین کرده است. بنابراین، پاکستان باید از متحدان سنتی خود، یعنی عربستان سعودی و ایالات متحده فاصله بگیرد و بنابراین، بسیار طبیعی است که قواي داخلي بلوک غربي در حال حاضر بازي جديدي برای خود داشته باشد.

بنظر مي رسد در حال حاضر تشکیلات قدیمي، از طريق بازی با کارت مذهبی سعي دارند نفوذ خود را در کشور افزایش دهند. اما به طور کلی، این نمایش قدرت، اهرم فشاري است بر سياستگذاران و تصميم گيرندگاني که دنبال تغيير سياست کلان هستند.

اکنون سؤال بي پاسخ این است که چرا دولت و نهادهای اجرایي پاکستان، به عنوان تماشاگر بي طرف، ساکت مانده و حتی بالاتر از آن، برخي نقش فريق مخالف را بازی می کنند، و به زمینه سازی برای اختلافات فرقه ای که تبديل به گسست اجتماعي است، کمک می کنند؟