وقتی مرید به مراد رسید

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، پس از دو روز انتظار بالاخره زمان موعود فرا رسید و پیکر مطهر عمار انقلاب آیت الله محمدتقی مصباح یزدی به عش آل محمد(ص) و مرکز نشر معارف حقیقی و راستین اهل بیت عصمت و طهارت(ع) انتقال داده شد.

طبق برنامه ریزی های انجام شده، متولیان امر ساعت 6 صبح روز دوشنبه را برای مراسم وداع با پیکر پاک این فقیه وارسته انتخاب کرده اند؛ اینجاست که میزان عشق و ارادت افراد به ساحت مقدس علم و عالم دین مشخص می شود، در صبح یک روز سرد زمستانی، آن هم در ساعتی که هنوز آفتاب طلوع نکرده است، حضور برای قدردانی از زحمات و مجاهدت های عالم بزرگی که همه عمر خود را صرف مبارزه با انحراف ها و التقاط ها کرده و با تلاش مستمر از عقاید مردم مسلمان و مؤمن در برابر هجمه های دشمن صیانت و پاسداری کرده است، قدری همت و معرفت می خواهد.

جمعیتی را می بینم که قبل از ساعت موعود در محل مراسم وداع، یعنی مصلای قدس قم حضور یافته و پس از گشوده شدن درب ها به داخل می روند به نماز مشغول می شوند؛ عده ای هم در گوشه و کنار این مصلای بزرگ به قرائت قرآن کریم و مناجات با پروردگار مشغول هستند و هر کدام به نوعی برای شادی روح این عالم وارسته دعا می کنند.

گویی موجی از حسرت در چشم افراد حاضر در این مراسم وجود دارد؛ هر کدام از افراد با نگاه خود نسبت به از دست رفتن استوانه ای از استوانه های حوزه علمیه اظهار تأسف کرده و حتی برخی از آنها این تأسف و تأثر را با کلامی آرام به دیگران بیان می کردند.

از مشاهده گروهی از روحانیون و طلاب دانستم که یک بار دیگر پس از ارتحال آیت الله محمد یزدی رییس فقید جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با ارتحال عمار انقلاب علامه مصباح یزدی طعم یتیم شدن را چشیده اند.

آرام آرام به ساعت 8 نزدیک می شویم و شخصیت های برجسته حوزوی، کشوری و لشکری یک به یک در مصلای قم حاضر می شوند تا پس از مراسم وداع، تشییع را آغاز کنند.

قاری قرآن روی جایگاه حاضر می شود و قرائت آیاتی چند از کلام الله مجید را برای حاضران به منظور شادی روح آیت الله مصباح یزدی قرائت می کند؛ قاری آیات متناسبی را انتخاب کرده بود «یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم» او وقتی این آیات را تلاوت می کرد یاد مجاهدت های این عالم فرزانه و «عمار انقلاب» افتادم، زیرا از مواضع قاطع و روشنش مشخص بود در راه دفاع از حق و حقانیت از ملامت هیچ ملامت کننده ای نمی هراسد و قاطعانه در برابر انحراف می ایستد.

وقتی مداحی حاج حسن مالکی نژاد شروع شد، طلبه ای تقریبا مسن کنارم نشسته بود که از احوالش مشخص بود بسیار ناراحت و پریشان است؛ کمی نزدیک ترش نشستم و با معذرت خواهی از او پرسیدم چه شاخصه ای در آیت الله مصباح یزدی وجود دارد که حاضر شده اید این وقت صبح، در این هوای سرد به اینجا بیایید؟ نگاهی معنادار به من انداخت و با لحنی پر از حسرت و غبطه گفت «باید بپرسی چه شاخصه ای در وجود من قرار دارد که توفیق پیدا کردم همچون قطره ای در دریا حاضر شوم و به این بحر عظیم علم و معرفت و عرفان ابراز ارادت کنم».

او با چشمانی اشک آلود و صدایی توأم با بغض گفت «آقای مصباح گردن همه ما حق دارد و ما درس زندگی، علم، اخلاق، ادب، تواضع، انقلابی گری و ... را از ایشان آموخته ایم و ایشان الگوی تمام عیار ما در همه زمینه ها بوده اند، برای همین آمده ام تا برای آخرین بار با ایشان وداع کنم و از محضرشان بخواهم برای عاقبت بخیری ام دعا کند».

با نزدیک شدن به ساعت 9 و زمان وعده داده شده برای تشییع پیکر پاک علامه، جمعیت بیشتری در فضای مسقف مصلی و بیرون از آن حاضر می شوند؛ جمعیت را که نگاه می کنم، متوجه میزان عشق و ارادت مردم نسبت به علمای مکتب امام صادق(ع) می شوم، چراکه با وجود روزهای کرونایی، عزم و اراده جدی در حضور برای تشییع پیکر مطهر آیت الله مصباح داشتند و برای این منظور شیوه نامه های بهداشتی را در حداکثر توان خود رعایت کرده بودند.

واقعا این صحنه را باید باید در تاریخ ثبت کرد تا همگان بدانند مردم برای پاسداشت حریم فقاهت، سختی رعایت مسائل بهداشتی را به جان خریدند، اما چشم روی عشق و ارادت خود به عالمان بزرگ دین نبستند.

در آستانه آغاز مراسم تشییع حجت الاسلام والمسلمین علی مصباح یزدی در جایگاه حاضر می شود و از ابراز همدردی و پیام های تسلیت و عنایت رهبر معظم انقلاب، مراجع عظام تقلید، بزرگان، علما و اقشار مختلف مردم قدردانی می کند؛ این تشکر و مداحی کوتاه آقای شمس مقدمه ای بر آغاز تشییع بود.

مراسم تشییع که آغاز شد، ماشین حمل پیکر مطهر علامه مصباح یزدی میان جمعیت آمد و جمعیت را با خود همراه کرد؛ جمعیت عاشقی را مشاهده می کنم که گرد این ماشین همچون پروانه می گردند.

ضمن اینکه عده ای رهسپار حرم مطهر بانوی کرامت برای اقامه نماز به امامت حضرت آیت الله نوری همدانی از مراجع تقلید شده بودند، برخی افراد در گوشه و کنار زیر نور آفتاب نشسته بودند و قرآن می خواندند.

شعار «لا اله الا الله» برای تشییع پیکر پاک عمار انقلاب از سوی مداح اهل بیت(ع) در خیابان صفائیه، حد فاصل مصلای قدس و آستان مقدس بانوی کرامت طنین انداز شد و جمعیت نیز بدان پاسخ می دادند؛ با جمعیت همراه شدم؛ همه آمده بودند، پیر و جوان، بزرگ و کوچک و حضور دهه هشتادی ها در این مراسم رنگ و لعاب دیگری به آن بخشیده بود؛ گویی نسل آینده به میدان آمده اند تا فرهنگ قدردانی از علمای دین و عشق و ارادت به مکتب اهل بیت(ع) را از پردان و مادران خود بیاموزند.

مجری این مراسم، مجاهدت های آیت الله مصباح یزدی در برابر انحرافات و فتنه ها را مورد اشاره قرار می دهد و با تعریضی به سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، رأس الفتنه را آمریکای جنایتکار می داند و با صدایی بلند شعار «مرگ بر آمریکا» را سر می دهد؛ اینجا بود که فهمیدم داغ سردار دل ها هنوز در دل مردم سرد نشده. مشت های گره کرده ای را مشاهده کردم که با نهایت صلابت و خشم نسبت به استکبار جهانی بالا آمده بود و فریاد «مرگ بر آمریکا» در چهار راه شهدا در نزدیکی مزار شریف آیت الله مرعشی نجفی(ره) طنین انداز شده بود.

پیکر مطهر علامه وارد حرم حضرت معصومه(س) و بر دستان مردم شریف قم به جلوی صحن امام رضا(ع) منتقل می شود؛ حاج عباس حیدر زاده در جایگاه قرار می گیرد و با نوای گرم و دلنشین خود بغض مردم را می ترکاند؛ علما، اساتید، طلاب و روحانیون و مردم شریف قم اشک های خود را بدرقه عمار انقلاب می کنند و برای اقامه نماز به امامت حضرت آیت الله نوری همدانی آماده می شوند.

به خاطر جمعیت انبوهی که وجود داشت، صف های نماز به بیرون از حرم مطهر کشیده شد و شاهد نمازی با شکوه و سراسر نورانیت و معنویت در جوار بارگاه ملکوتی کریمه اهل بیت(س) بودم.

پس از اقامه نماز، پیکر مطهر علامه مصباح به داخل حرم منتقل شد تا آیین تدفین و خاکسپاری انجام گیرد؛ این پیکر پاک در کنار حضرت آیت الله بهجت(ره)، استاد بزرگوار ایشان(که علامه مصباح، مدت 15 سال از محضرشان بهره جست) برای همیشه آرام می گیرد و «مرید به مرادش رسید».