پاسخی به سروش محلاتی

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، آقای سروش محلاتی به اتکای خبرگزاری ها که از رهبرانقلاب نقل کرده اند: "وقتی آمریکا از برجام خارج شد، دستور قرآن این است تو هم تعهد را رها کن"؛ نقدی بر رهبرانقلاب نوشته اند که اینجا(آیه۵۸انفال)، فعل امر "فَانبِذ" دلالت بر وجوب و دستور ندارد و صرفا بر جواز و اباحه دلالت دارد. استشهاداتی هم از فقهاء آورده و در آخر بر تعبیر صاحب جواهر فرود آمده که: اینگونه قرار دادها تابع مصلحت است و امام مسلمین به اقتضای مصلحت عمل می کند.

گرچه امکان نقد آزادانه حاکم اسلامی، افتخاری برای حکومت اسلامی است؛ اما کاش ایشان اقلا برای نقد منصفانه اصل کلمات رهبر انقلاب را که در رسانه ها پخش شد می شنیدند بعد دست به قلم می شدند! چون بر قبری می گریند که مرده ای ندارد! رهبر انقلاب کلمه ای دال بر وجوب و دستور نگفتند!

اگر گفته بودند نیز تطبیق معیار نقل شده از صاحب جواهر می شد: امام مسلمین مصلحت را ترک قرارداد دیده بود!

از انسان محقق بیش از شنیدن اصل آن یک جمله هم انتظار است. آیت الله خامنه ای در مباحث فقهی "مهادنه" مفصل و اجتهادی به این آیه پرداخته اند و پیش از ایشان این استظهار را خود کرده اند. بلکه فقیهانه بین "نقض کردن عملی" و "اعلام نقض معاهده" فرق نهاده اند(۱)

اگر این بحث فقهی ایشان را می دیدند چنین نقدی نمی نوشتند.

چند نکته مهم درباره آیات مورد بحث(۵۶تا۵۸انفال)

آیات دو حالت متفاوت با احکام متفاوت را تصویر می کنند:

الف)"نقض عهد آشکار" اهل معاهده: آیه۵۷ سخت گیری برآنان در جنگ، طوری که مایه عبرت دنباله‌روها شود را بیان می کند.

ب)"خوف از خیانت" اهل معاهده(بدون نقض علنی و آشکار): اینجا "فَانبِذ الیهم" دارد. یعنی افکندن معاهده جلویشان و اعلام عدم پایبندی!

در مورد(ب) فقهاء بزرگ بین "صرف احتمال خیانت"، "خطور قلبی خیانتِ دشمن" با "علائم و اماراتی که استشمام خیانت از آنها میشود" فرق گذاشته اند و حکم "فانبذ "را مربوط به این قسم دانسته اند.

برجام کدامیک است؟! توهم خیانت اروپائیان داریم یا علائم موجّه برای خوف خیانت؟! یا اصلا نقض عملی هم اتفاق افتاده(مفاد آیه قبل)؟!

امَّا تَخَافَنَّ" مفید چند تاکید است: "اِن"، شرطیه و "مَا"، زایده و برای تاکید شرط است. "نون تاکید" در فعل نیز، برای تاکید دوباره است. "فَانبِذ"، جواب شرط است. به لحاظ اصولی و فقهی در این سیاق دلالت بر "جواز عام" می کند. یعنی: "عدم حرمتِ اعلان خروج از معاهده با خوف خیانت؛ حتی اگر خیانت آشکار و عملی از سوی دشمن رخ نداده باشد".

برفقیه واضح است جواز عام ، شامل "وجوب" هم می شود و منحصر در اباحه نیست!(2)

نقد آقای محلاتی خالی از این دقت فقیهانه است.

واضح است تطبیق مورد (که اعلام خروج از پیمان، آیا واجب است یا مستحب یا مباح؟) برعهده امام مسلمین است؛ چنانچه از جناب صاحب جواهر نقل کردند!

پس اگر آیت الله خامنه ای براساس این آیه، دستور و وجوب را هم درمورد برجام تصریح میکردند، مطابق قواعد بالا بود و اشکالی وارد نبود!

فقهای بزرگ در استعمال این آیه بین "اهل ذمه" و "اهل معاهده از کفار حربی" فرق موثری گذاشته اند: برای اهل ذمه، به صرف خوف خیانت، "تعهدِ ذمه" نقض نمی شود؛ اما در معاهده با کفار حربی، با  صرف خوف خیانت، جواز نقض هست(۳). یکی از دلایل لطیف این تفاوت چنین بیان شده که: تعهدِ ذمه، "یک حق" برای اهل کتاب در کشور اسلام است که به صرف خوف خیانتشان نباید شکسته شود. اما معاهده با کفار حربی، "بخاطر مصلحت مسلمین" است لذا در صورت خوفِ فوتِ مصلحت(با خوف خیانت آنان)، باید خروج از پیمان اعلام شود(۴(.

[الب تر اینکه در صورت خروج از پیمان، حق استیفای حقوق فوت شده از سوی کفار توسط امام مسلمین محفوظ است(۵)

آیا برجام مصداقی از این نیست؟! بخاطر خیانت عملی یا خوف خیانت اروپائیان با وقت کُشی و عدم انجام تعهدات، مصلحت ایران اقتضاء نمی کند با اعلام خروج تدریجی از تعهدات، آنها را وادار به وفاداری کنیم؟! حتی اسیفای حقوق فوت شده را مطالبه کنیم؟!

معصوم این آیه را کجا استعمال کرده است؟!

امیرالمومنین پس از جمل، عبدالله بن عباس را جای خود در بصره نهاد و به استناد این آیه(۵۸انفال)، جریر بن عبدالله را نزد معاویه فرستاد(۶). به جریر نوشت:" وقتی نامه من به تو رسید معاویه را وادار تا کار را یکسره کند و تردید را کنار بگذارد. آنگاه او را میان جنگی آواره ساز و صلحی ذلت بار مخیّر گذار.اگر جنگ را برگزید به او اعلام جنگ کن(فَانبِذ اِلَیه) واگر تسلیم شدن را برگزید از او بیعت بگیر"(۷).

امیرالمومنین خوف خیانت از معاویه برده بود وقبل از شروع به لشکر کشی معاویه، به استناد این آیه، "امان" را از او برداشت که مثل مسلمین بیعت کند و از حکومت شام کنار برود یا آماده جنگ شود./841/

محسن قنبریان