مشت نمونه خروار!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در آستانه انتخابات قرار داریم، در آستانه آزمون مجددی برای کشور و انتخاب عالی ترین مقام اجرایی کشور. مقامی که بسیاری از امور کشور بدست اوست. از انتخاب بخشدارها، تا استاندار ها و وزراء و تخصیص بودجه به استان ها و نهادهای مختلف و ریل گذاری های مختلف در کشور بدست «رییس جمهور» انجام می شود.

در این ایَّام، هر کدام از کاندیداها به تعریف و تمجید از خود و برنامه های پیشنهادی می پردازند. و مردم با انبوهی از برنامه ها و وعده ها مواجه هستند. گاه با وعده ­های وسوسه انگیز و گاه با ایجاد ترس از نیامدن خود. در این اوضاع انتخاب بر مردم سخت می شود و قاعدتا وقتی طرفدران و احزاب حامی یک فرد به میدان بیایند این انتخاب برای مردم سخت تر. گاهی فضا آنقدر مبهم می شود که باعث ایجاد شک و تردید در میان مردم گردد! این شک و تردید برای مردم در انتخاب طبیعی به نظر می رسد، مخصوصا وقتی مردم نتیجه اعتماد خود به دولت روحانی در دو دوره اخیر را به تلخی یافته اند. کام آنها از وعده های آبدار بسیار تلخ گشته و باعث بدبینی آنها به هر کاندید دیگری می شود.

امَّا در این اوضاع راه چاره چیست؟ چگونه می توان از صداقت و عملیاتی بودن وعده ها و طرح ها مطمئن شد؟ آیا هر کسی که وعده داد، در انجام آنها موفق خواهد بود؟

قطعا راه های متعددی برای فهم صداقت و منطقی بودن طرح ها و برنامه ها متصور است. امَّا یکی از قوی ترین این راهکارها، در نظر گرفتن پیشینه کاری این نامزدها است. نامزدهایی که قبلا متصدی مسئولیت های سنگینی نبوده اند. یا در مسئولیت خود نتوانسته اند تحول عظیمی را ایجاد کنند، موفق شدن آنها در مسئولیت سنگین ریاست جمهوری از احتمال کمتری برخوردار است.

امَّا اگر کسی توانسته باشد در مسئولیت بسیار سنگین، آنهم در مدَّت بسیار کم، موفقیت های چشمگیر داشته باشد. در نحوه کار خود به گونه ای عمل کرده باشد که تمام جناح ها او را ستوده باشند و از اقدام ضد فساد او تجلیل کرده باشند و غبار حزبی گرایی و ناعدالتی به هیچ وجه، لباس او را نگرفته باشد، در اقداماتی باعث رونق کسب و کار شده باشد. نگاه او حتی به مجرمانه ترین افراد، مملوء از رحمت و حکمت باشد، قطعا از احتمال بالای موفقیَّت در ریاست جمهوری برخوردار خواهد بود.

ریاست جمهوری کشور و تصدی سکان مسئولیت جان و مال و ناموس مردم، امر بسیار مهمی است که هر کسی را یارای بر آمدن از آن نیست. ریاست جمهوری محل وعده های پوچ صد روز و دویست روز نیست. تسلط بر سرنوشت کشور، جای آزمون و خطا و تکرار گذشته تاریک نیست. حتی تفکرات و احزابی که بارها در طی این سالها، کارنامه ضعیفی از خود ارائه داده اند نمی توانند با یک پوست اندازی و ظاهر سازی به سراغ  تصدی سرنوشت مردم بروند. «آزموده را آزمودن خطاست». آینده هر شخصی برآیندی از گذشته اقدامات اوست.

آنها که در گذشته تحولی ایجاد نکرده اند، چگونه قرار است آینده را با شعار و وعده، آنهم برای 85 میلیون ایرانی متحول کنند؟ کسانی که در اداره یک نهاد کوچک مملکتی و یا سازمان، ابهامات و اشکالات فراوان داشته اند، چگونه قرار است از عهده ریاست کل جمهور بودن بر بیایند؟

آری مشت نمونه خروار است. مشت جو نمونه جو و مشت گندم نمونه گندم.