مدعیان پیروی از سیره امام و تاسیس موزه لاکچری

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، «اسراف» یکی از اصطلاحات در دانش اخلاق اسلامی و یکی از گناهان کبیره در اسلام است. اسراف در لغت به معنای تجاوز از حد و هر نوع مصرف خارج‌ازحد اعتدال است[1] و هرگونه تجاوز از حدی را که انسان در کارهای خود مرتکب می‌شود در بر می‌گیرد؛ ولی بیشتر در مورد هزینه‌ها و خرج‌ها به کار برده می‌شود.[2]

در مکتب حیات‌بخش اسلام، بهره‌برداری معقول و مشروع از مواهب و نعمت‌های الهی، امری پسندیده و مورد تأیید است؛ اما آنچه که همگان را برحذر داشته و با شدیدترین لحن نکوهش کرده است، هرگونه زیاده‌روی در مصرف و هدردادن نعمت‌ها و اسراف و تبذیر در امور است.

شریعت پاینده و پویای اسلام که با قانون آفرینش هماهنگ است و برای ادامه حیات و سعادت مادی و معنوی بشر آموزه‌ها و سبک زندگی روشن دارد که اگر به آن آموزه‌ها توجه شود مشکلات فردی و اجتماعی جوامع بشری کاهش‌یافته، راه صلح و صفا، سعادت و آرامش هموار می‌شود؛ بدون شک امروزه بسیاری از گرفتاری‌ها و رنج‌های مردم جهان، ناشی از کنارگذاشتن آموزه‌های دینی و اسیر شدن در دام تجمل‌گرایی و دنیاپرستی است؛ مسئله‌ای که عده‌ای از مردم، از شدت پُرخوری و مصرف‌گرایی به بیماری‌های گوناگون مبتلا می‌شوند و عده زیادی از مردم، از شدت فقر و محرومیت در رنج و گرسنگی به سر می‌برند.

یکی از بزرگ‌ترین ویژگی رهبران الهی و پیشوایان اسلامی تاکید بر مصرف متعادل بوده است و آنان پیروان خود را از اسراف و ولخرجی در امور پرهیز می‌دادند؛ در مکتب امام خمینی (ره) به‌عنوان بنیان‌گذار جمهوری اسلامی و پیشوای مردم ایران، اسراف از حساسیت ویژه‌ای برخوردار بود، به‌گونه‌ای که پیر جماران به دستورهای اسلام در این زمینه بسیار جدی و بادقت عمل می‌کرد و نسبت به آثار منفی اسراف در ابعاد اجتماعی شامل یأس[3] محرومیت از نعمت[4] و حق‌ناپذیری[5] حساس بودند.

آقای سید رحیم میریان یکی از خادمان و پاسداران امام راحل نقل می‌کند: «فردی بود به اسم آقا سید مرتضی که مسئول خرید بیت امام بود؛ می‌رفت خرید می‌کرد می‌آورد و پولش را می‌گرفت؛ روزی یک کیلو سبزی گرفته بود و آمد؛ امام در حیاط در حال قدم‌زدن بودند که متوجه شدند مقدار سبزی که دست سید مرتضی است زیاد به نظر می‌رسد؛ گفتند: سید مرتضی چقدر سبزی گرفتی؟ سید مرتضی گفت: آقا یک کیلو؛ آقا فرمودند: تو که می‌دانی ما دو نفریم نیم کیلو سبزی بس‌مان است؛ نیم کیلوی دیگر را در دفتر بگذار تا مصرف کنند؛ از این به بعد هم نیم کیلو بیشتر برای ما سبزی نگیر».[6]

این در حالی است که برخی از مسئولان و آقازاده‌ها در سالیان قبل به‌قدری از منش و سیره امامین انقلاب در پرهیز از اسراف دور هستند که به دلیل ثروت زیاد و حقوق نجومی، اقدام به برگزاری جلسات مهمانی لاکچری با ریخت‌وپاش و اسراف زیاد کرده‌اند که علاوه بر هزینه‌های صدها میلیونی، خسارت‌های معنوی و اعتباری زیادی را برای نظام به بار آورده‌اند.

مسابقه برخی از آقازادگان و مسئولان که گاه ادعای پیروی از خط امام خمینی(ره) را نیز دارند در اسراف و دنیازدگی آشکار پایان نداشته و تنها با برخورد قانونی، تذکرات عمومی و نظارت عمومی رسانه‌ای امکان نهی‌ازمنکر آنان وجود دارد.

یکی از مصادیق اسراف، ساختن موزه شماره 2 ملی در حرم مطهر امام راحل با منابع صدها میلیاردی به طرز شیک و با سنگ‌های گران‌قیمت و معماری مسرفانه و مرفه ساز تداعی‌گر ریخت‌وپاش اعیان و ثروتمندان است که لازم است مسئولان دراین‌خصوص تدابیر لازم را داشته باشند و چهره حمایت امام را از محرومان و مستضعفان در ابعاد داخلی و جهانی مخدوش نکنند.

[1]. المصباح المنیر، فیومی، دارالهجرة، چ 3، ص 268.

[2] . راغب اصفهانی، المفردات، دفتر نشر کتاب، چ1، ص 320.

[3] . زمر(39)، آیه 53.

[4] . اعراف(7)، آیه 31.

[5] . یس(36)، آیه 18.

[6] . خاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (ره)، چاپ و نشر عروج، چاپ اول، ص 31.