وقتی پمپاژ نااُمیدی به پُز رسانه‌ای تبدیل می‌شود!

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، فراتر از وضعیت فعلی و نوع عملکرد سلبریتی ها- که درباره آن به فراخور موضوعات روز صحبت کرده و نکاتی چند را نگاشته ایم- گویا برای برخی از فعالان رسانه ای و البته حاضران و کنشگران در عرصه فضای مجازی نیز ترسیم تصویر سیاه از کشور به مُد تبدیل شده به نحوی که به بهانه های مختلف می کوشند که از این رقابت جا نمانند!

این مسأله در حالی است که تأکید بر واقع گرایی از منظر هنر و رسانه باید توأم با امیددهی به جامعه باشد و این که هنرمند، فعال رسانه ای،فعال مدنی و حتی یک سیاستمدار و مسئول باید بداند که به هر حال شخص او هم به نحوی در ایجاد وضع موجود دخیل بوده است و حال مهم آن است که باید ببیند چگونه می تواند به بازگشت امید و نشاط به جامعه امروز کمک کند.

جای بسی تأسف است که بعضاً در سینما و محصولات شبکه نمایش خانگی نیز به اسم پُز روشنفکری و حرکت های مردمی، به نوعی یأس پراکنی و سیاه نمایی چه در حوزه فرم و چه حوزه محتوا دنبال می شود.
آن چه مسلم است این که جامعه ای که بخش قابل توجهی از آن از جمله فعالان رسانه ای اش، مُدام در حال غُر زدن باشند و نق زدن پیوسته و گاه بی دلیل را وظیفه خود بدانند، بی آن که راه حلی برای برون رفت از مشکلات ارایه داده و یا حداقل نقاط مثبت را دیده و پژواک اخبار خوب و امیدبخش هم باشند، قطعاً راه به جایی نمی برد.

از این منظر نگارنده معتقد است که در وضعیت فعلی بسیار ضروری است که چه در سپهر فعالیت های رسانه ای و چه به خصوص فضای مجازی، از منظر امیددهی به جامعه و هویت بخشی به آن، شاهد یک نوع بازنگری در کنشگری رسانه ای و تولید محتوا باشیم.

فعالان فضای مجازی، سلبریتی ها و به اصطلاح عامیانه، شاخ های فضای مجازی و شبکه های اجتماعی گاه از یاد می برند که جزئی از همین جامعه هستند و گویا شهرت و ثروت به هر قیمتی و دیده شدن به هر بهانه ای باعث شده که هر نوع کنشگری داشته باشند و هر مطلبی را در ویترین فضای مجازی به اشتراک بگذارند.

این درست است که یکی از ظرفیت ها و شاخصه های خوب فضای مجازی، بی واسطه ارتباط گرفتن و صحبت کردن با مردم و نسل جدید اما گاه این ظرفیت به گونه ای استفاده می شود که جز یأس و نومیدی برای انبوه حاضران در این فضا ثمره ای دیگر ندارد و این یعنی کنشگری معکوس!

نکته واپسین این نوشتار هم این که؛ شرایط کشور در سال های اخیر فراتر از بحث اپیدمی کرونا به نحوی بوده که انگار عادت کرده ایم روزمان را با موجی از اخبار بد و تردیدآفرین به شب برسانیم و حال آن که یک جامعه برای حرکت در مسیر خود و اصلاح معایب و ضعف هایش، بیش از هر چیز نیازمند اُمید و انگیزه است و این مهم لاجرم در سایه توجه به اخبار و تحولات مثبت حاصل می شود.
سیدطاها علوی