الگوهای رفتاری امام رضا از زبان ابراهیم بن عباس
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، خانم میرامام کارشناس معارفی حرم مطهر در رواق حضرت خدیجه سلام الله علیها بابیان اینکه حضرت علی بن موسی الرضا علیه اسلام مانند دیگرپیشوایان معصوم با زیور فضایل اخلاقی و کمالات نفسانی آراسته و از هرگونه زشتی و پلیدی و رذایل اخلاقی منزه بودند، گفت: ایشان در این راه گفتار و رفتاری الگو و سرمشق داشتند؛ پیشوای هشتم علیه اسلام در زهد و پارسایی و پرستش پروردگار یگانه عصر خود بودند.
وی افزود: زر و سیم دنیا و مناصب اجتماعی وحکومتی در برابر مقام عبودیت او هیچ ارزشی نداشت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام باقران انس خاصی داشت و هرسه روز یکبار قرآن را ختم میکرد.
کارشناس معارفی حرم مطهر بانوی کرامت گفت: ابراهیم بن عباس یکی از یاران آن حضرت درباره رفتار و اخلاق اجتماعی آن گرامی میگوید که هیچگاه ندیدم امام رضا علیه السلام با سخنش کسی را آزرده سازد و سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند یا نیازمندی را که میتوانست نیازش را برآورد، رد نماید و در حضور دیگران پاهایش را دراز کند و به کسی از غلامانش ناسزابگوید و به صورت قهقه خنده کند. خنده امام تبسم بود و چون سفره پهن میشد همه افراد خانه حتی دربان و خدمت گذار را بر سر آن می نشاند.
این استاد حوزه گفت: امام موسی بن جعفر علیه السلام پس از تولد امام رضا علیهالسلام به مادر آن حضرت لقب طاهره را دادند، که طاهره در لغت به معنای زن پاک و پاکدامن است.
وی افزود: همه افعال معصومان علیه السلام سنجیده و بر اساس حکمت و مصلحت است و اعطای این لقب به مادر امام رضا علیه السلام بی هیچ تردید علت دارد که شاید علت آن افزون بر پاکدامنی و عفت آن حضرت، بالندگی معنوی و مدارج روحانی حضرت نجمه خاتون باشد که عامل طهارت واقعی انسان است.
میرامام ابراز کرد: حضرت علی بن موسی الرضا و حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیهما از مادر پاک و آراسته به فضایل اخلاقی متولد شدند؛ هر کسی حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها را در قم زیارت کند مانند این است که امام رضا علیه السلام را زیارت کرده است و هر کسی امام رضا را زیارت کند گویا خدا را در عرش زیارت کرده است.
وی خاطر نشان کرد: نخست باید دانست زیارت پاکان و بزرگواران، آدمی را به مرزهای پاکی و بزرگواری نزدیک میکند و زیارت معصومان، انسان را در مسیر عصمت و دوری از خطا قرار میدهد.
کارشناس معارفی حرم حقیقت زیارت را روی آوردن به سوی بزرگان ومعصومان دانست وعنوان کرد: درک کردن حضور اولیای الهی و انس گرفتن با آنان وسیلهای برای راهیابی سریعتر و نزدیکتر به مقامات معنوی و دستیابی به پاکیها و برآورده شدن خواستهها و نیازها از سوی خداوند است و البته که این همه نعمت در پرتو زیارت با معرفت حاصل میشود.
وی با این توصیح که امام توحید را منشا سعادت و نجات اهلبیت معرفی میکنند، گفتک پذیرش اهلبیت و در راس آن ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام شرط اساسی برای ورود در دایره توحید است و خداوند بر مومنین ولایت میورزد تا آنان از عالم ظلمت خارج شوند و به عالم نور برسند.