نگاه از بالا به مسیر، راه کشف حضرت امام

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، سال اول طلبگی درسی با یکی از اساتید خوبمان، به نام "حماسۀ طلبگی" داشتیم .در آن درس از هدف و مأموریت و راهبردها صحبت می‌شد. بعد از آن به نظام اندیشه رسیدیم و کتابچۀ پلی کپی‌های طرح کلی اندیشه در قرآن حضرت آقا را مباحثه می‌کردیم. (کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن تقریبا ۱۰ سال بعد توسط انتشارات صهبا چاپ شد)

رحم الله مَن علم مِن أین و فی أین و إلی أینَ

یادم هست، یکی از طلبه‌ها به آن جلسات اشکال داشت. می‌گفت: حاج آقا از دانشگاه آمده‌ایم حوزه درس بخوانیم. هدف و این ها را هم بلدیم. با کمال تعجب کسانی که در کلاس‌های این چنینی شرکت می‌کردند زیاد نبودند. در یک دورۀ ما، با ورودی ۳۰۰ نفر تقریبا ۱۰ نفری می‌شدیم!

سال‌ها بعد، خیلی از رفقا را می‌دیدم که دوران سرمستی‌شان از ورود به سربازخانۀ مقدس امام عصر گذشته بود و اکنون هاج و واج به کارآمدی‌شان فکر می‌کردند. خیلی‌شان به خاطر نداشتن نقشۀ راه و قرار گرفتن در کوران زندگی، تسلیم شرایط شدند، خیلی‌شان کارهای اداری معمولی را پذیرفتند و خیلی‌شان هم برگشتند دانشگاه و خیلی‌شان هم درسی می‌روند و می‌آیند.

آن زحمتی که استاد نازنین ما با استقامت مثال زدنی‌اش برای ما کشید و برای خود من  هم جواب داده است این بود که یک روحیه‌ای را ایشان در ما نصب کردند؛ ملکۀ نگاه از بالا به مسیر و ارزیابی های راهبردی؛ چقدر هم این به دردمان خورد؛ با همین نگاه، خدای متعال «حضرت امام» را برای ما مکشوف کرد.

اساسا طلبه‌ای که به خاطر شلوغی روزمره یا شلوغی درس و بحث به مباحث راهبردی‌اش نیاندیشد و مباحثه این چنینی نداشته باشد، به زودی با یأس فلسفی مواجه می‌شود و اگر از میدان به در نشود، کم فایده خواهد بود. تأمل مستمر به شاکله، شخصیت، هویت و مداقۀ جمعی و مباحثۀ جمعی پیرامون آن، نعمت بزرگی برای هر طلبه‌ای است.

مهدی قریب