حراج میلیاردی تهران یک شوخی تلخ با مردم ایران

مطابق سال های قبل،‌ امسال هم حراج تهران برگزار شد. رقم فروش ۲۱۱ میلیاردی این دوره درحالی است که کشور با مشکلات اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. مشخص نیست کسانی که ارقام میلیاردی برای یکسری آثار هنری هزینه می‌کنند، چه اهدافی را دنبال می‌کنند.

حراج تهران هرساله با حواشی زیادی برگزار می‌شود. از جابجایی ارقام میلیاردی تا پنهان بودن مشخصات خریداران و حضور برخی افراد مسئله دار و ... . برخی معتقدند این حراج ها راهی برای پول‌شویی است. افزایش بیش از پیش آثار و پیشنهادهای عمدتا میلیاردی خریداران برای این آثار، این شائبه را نسبت به حراج تهران تقویت می‌کند. رقم فروش این دوره حراج تهران نسبت به سال قبل حدود ۱۷۰ درصد افزایش پیدا کرده است. 

در ادامه برخی از آثار میلیاردی ارائه شده در حراج تهران را مشاهده می‌کنید:
 

اثر هنری فروش رفته به قیمت 5 میلیارد و 300 میلیون تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 9 میلیارد و 800 میلیون تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 1 میلیارد و 100 میلیون تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 3 میلیارد تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 1 میلیارد و 500 میلیون تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 17 میلیارد تومان

اثر هنری آغاداشلو (نقاشی پرحاشیه) فروش رفته به قیمت 8 میلیارد تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 12 میلیارد و 400 میلیون تومان

اثر هنری فروش رفته به قیمت 3 میلیارد و 100 میلیون

اثر هنری سهراب سپهری فروش رفته به قیمت 21 میلیارد و 300 میلیون تومان و رکورد دار حراج این دوره

معلوم نیست چه کسانی حاضرند این مقدار پول را برای این نقاشی ها و آثار بدهند، زیرا اسامی خریداران عموما مشخص نیست مگر کسانی که خودشان اعلام کنند. علیرضا سمیع آذر مدیر حراج تهران در مصاحبه ای با خبرگزاری فارس گفته بود: «ما تنها با دستور قضایی می‌توانیم اسامی خریداران یا فروشندگان را در اختیار مسئولین قرار دهیم.»

حسین خلیلی دانش آموخته اقتصاد هنر سابقا (دیماه ۱۴۰۰) در مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس گفته بود: «همواره سازوکارهای پنهانی در حراج‌ها وجود دارد، گمانه‌زنی‌ها مختلف است، چون در کشورهای مختلف معافیت‌های مالیاتی مشمول آثار هنری می‌شود و بنابراین محل مناسبی برای پولشویی می‌تواند باشد. گمانه دوم این است که اصلاً پولی جابجا نمی‌شود، یعنی رقم را اعلام می‌کنند اما فرد خریدار مشخص نیست. یعنی هدف این است که قیمت اثر را بالا ببرند. مثلاً من یک مجموعه‌داری هستم که با حراج توافق می‌کنم و اگر ارزش اثرم نیم میلیون دلار است، آن را ۵ میلیون دلار اعلام می‌کنند!»

سازوکار مزایده آثار هنری یک سازوکار وارداتی است. آیا در ادامه رواج این نوع مزایده ها باید شاهد مزایده هایی مانند دستمال کاغذی استفاده شده مسی یا اسکارلت جوهانسون بازیگر هالیوود، آدامس جویده شده الکس فرگوسن، شلوار ملکه، دندان پوسیده جان لئون، نصف ساندویچ جاستین تیمبرلیک و نایل هوران دو خواننده آمریکایی و ... بود؟
 

^{دستمال کاغذی مسی که در مراسم خداحافظی با تیم بارسلونا اشک ها و بینی خود را با آن پاک کرد توسط یک فرد ناشناس ۱ میلیون دلار به حراج گذاشته شد[1]}

^{دستمال کاغذی که اسکارلت جوهانسون به دلیل سرماخوردگی در برنامه زنده (سال ۲۰۰۸) استفاده کرد به مبلغ ۵۳۰۰ دلار به فروش رسید[2]}

^{آدامسی که فرگوسن قبل از خداحافظی اش از دنیای مربیگری (منچستر یونایتد) در ورزشگاه اولدترافورد آن را می جوید ۴۵۶ هزار یورو به فروش رفت[3]}

^{یک زیرشلواری متعلق به ملکه ویکتوریا به قیمت ۹۷۳۵ پوند، معادل ۱۵۵۰۰ دلار در یک حراجی به فروش رسیده است.[4]}

^{فروش دندان پوسیده جان لنون خواننده معروف به قیمت ۳۱ هزار دلار[5]}

^{فروش نیمه ساندویچ دوخواننده آمریکایی به نام جاستین تیمبرلیک به قیمت ۳ هزار دلار و نایل هوران به قیمت ۱۰۰ هزار دلار[6]}