نامه سرگشاده یک منتقد سینما به داعیه دار صلح برابر صهیونیزم

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمدحسین پیشاهنگ در نامه ای سرگشاده به خانم مرضیه برومند عروسک گردان و بازیگر سینما از داعیه دار صلح بودن در برابر رژیم جنایت کار و کودک کش صهیونیستی انتقاد کرد.

بسمه تعالی

سرکار خانم مرضیه برومند

مدیر عامل محترم خانه سینما

سلام علیکم؛ ضمن عرض تسلیت برای کشته شدن هنرمند مردمی و فیلمساز برجسته، مرحوم داریوش مهرجویی و همسر ایشان، لازم می دانم نسبت به آنچه در مراسم یادبود آن مرحوم و پیرو آن رخ داد، مطالبی را خدمت شما عرض کنم. حضرتعالی در آن مراسم سخنانی را گفتید که فارغ از درستی یا نادرستی آن، به مزاق برخی هنرمند نماها خوش نیامد و حتی حرمت مراسم ختم یک هنرمندِ درگذشته و خانواده عزادار سینمای ایران را نیز نگه نداشتند. اما توضیحات شما در پیامی که در صفحه اجتماعی خود منتشر کردید، حرمت سینما و خانه سینما را بیشتر شکست.

در آن پیام تأکید کردید که بدون آمادگی صحبت کرده و هول شدید و حرفی زدید که به آن باور نداشتید. شما به عنوان یک شخصیت حقوقی در رأس یک نهاد عالی سینمایی، باید آموخته باشید که نمی توانید بدون آمادگی پشت تریبون، رسانه یا فضای مجازی رفته و صرفا بر اساس هیجانات صحبت کرده یا تصمیم بگیرید. اما زشت تر برای شما این است که به واسطه‌ی های و هوی اقلیتی کم سواد و بی هنر و چند کامنت اهانت در فضای مجازی بترسید و به سرعت دچار تغییر موضع شوید و برای دفاعتان از کودکان مظلوم، عذرخواهی کنید! بسی جای نگرانی است که شما با این روحیه چگونه در جایگاه مدیر عاملی خانه سینما نشسته و برای سینمای کشور و فعالیت سینماگران تصمیم می گیرید؟

چه تضمینی بوده و هست که هر روز به چند های و چند کامنت اهانت آمیز دیگر، دوباره رأی عوض نکنید و خانه سینما را دچار تشویش در تصمیم گیری ننمایید؟! شاید علت مشکل سینما نیز همین شیوه ای باشد که شما دارید و برای همین است که مسئولین کشور نمی توانند به شما اعتماد کنند. چه تضمینی است که فردا شما وطن دوستان، با تهدید ایادی همین صهیونیزم ددمنش در میان جامعه، بابت دفاع از وطن نیز ابراز پشیمانی نکنید؟! مگر به یک های و چند هوی، پرچم صلح با اسرائیل غاصب بلند نکرده و بی خیال حمایت از کودکان مظلوم غزه نشدید؟! شما که سالها برای کودکان فیلم و سریال و برنامه های تلویزیونی شاد و آموزنده ساخته بودید، چگونه دلتان آمد دم از صلح با قاتلان کودک کش زمان بزنید؟! فردا اگر همین رژیم سفاک، تهران و شیراز و همدان را بمباران کند و کودکان محبوب شما را قتل عام کند، باز هم دم از صلح می زنید؟ این صلح تا کجا ادامه خواهد داشت؟ تا روزی که دیگر کودکی روی این کره خاکی نباشد که فیلمهای شما را تماشا کند؟

من یقین دارم آنچه شما در مراسم مرحوم مهرجویی گفتید ندای فطرت شما بود که برآمده از همان حس مادرانه ای است که سالها با آن برای کودکان فیلم ساختید و فریاد برآوردید که "همه بچه های من" باید در امن و امان باشند. نباید از آن پشیمان باشید و از آن عذرخواهی کنید. کدام مادر است که بتواند کشته شدن مظلومانه کودکی را در گوشه خیابان این جهان گذرا ببیند و چنگ بر صورت قاتل نزند؟ گاهی برای دفاع از مظلوم راهی جز جنگیدن نیست و البته جنگیدن، تنها در میدان مبارزات نظامی نیست.

همین که شما به عنوان فیلمساز، از مظلومیت کودکان بی پناه غزه فیلمی بسازید یا در مقام مدیر عامل خانه سینما، جنایات یک رژیم کودک کش را محکوم کنید، یعنی در حال جنگیدن با ظالم و دفاع از مظلوم هستید؛ همان چیزی که مولای عدالت طلب و پدر همه یتیمان عالم، امام علی علیه السلام فرمود: کونوا للظالم خصما و للمظلوم عونا؛ دشمن ظالم باشید و یاور مظلوم؛ و یادمان باشد صلح با ظالمی که نه قواعد جنگ را رعایت می کند و نه به قواعد صلح پایبند می شود، همان همراهی با ظالم و شراکت در ظلم اوست.

من به شخصه همیشه شما را در عرصه سینما تحسین کرده ام و کودکی ام را با تماشای آثار شما رنگ داده بودم. من و کودکان این سرزمین با تماشای همین آثار، از "شهر موشها" تا "مربای شیرین" آموختیم که راه عدالت و آزادی از مبارزه شجاعانه می گذرد و ترس نتیجه ای جز ذلت و تسلیم ندارد.

همه ما دوست داریم اکنون که روز امتحان فرا رسیده است، شما را با همان شجاعت و با همان مهر مادرانه، مدافع حقوق کودکان ببینیم. به امید اعتلای سینمای ایران و روزهای پر از شادی برای کودکان جهان.

محمدحسین پیشاهنگ