کتاب «اسلام، نژاد و شورش در قاره آمریکا» منتشر شد
کتاب «اسلام، نژاد و شورش در قاره آمریکا» نوشته داوود عبدالله، پرده از یکی از ابعاد ناگفته تاریخ دیاسپورای آفریقایی برمی‌دارد؛ روایتی ژرف از نقش الهام‌بخش اسلام و جهادهای آفریقای غربی در شورش علیه نظام وحشیانه برده‌داری.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، کتاب «اسلام، نژاد و شورش در قاره آمریکا: پژواک‌های فراآتلانتیکی جهادهای آفریقای غربی»، داوود عبدالله خواننده را به نگاهی تازه و ژرف به تاریخ مسلمانان برده شده بهقاره آمریکا فرامی خواند.
او دریچه ای می گشاید به یکی از ابعاد مغفول تاریخ دیاسپورای آفریقایی درآمریکا، یعنی نقش اسلام وجهادهای آفریقای غربی در الهام بخشی به شورش ها علیه رژیمبی رحم برده داری مزرعه ای در غرب.
این کتاب، خشونت بی حد و حصر برده داری در قاره آمریکا و منطقه کارائیب را به تصویر می کشد؛ نظامی که در آن، انسان‌های آفریقایی به پست ترین اشکال غیر‌انسانی تقلیل داده شدند و با القابی تحقیرآمیز چون «قاطرهای نیشکر» یا «بردگان پنبه» شناخته می شدند.
عبدالله نشان می دهد که چگونه میراث فکری و فرهنگی جنبش های جهادی در آفریقای غربی، تأثیر عمیقی بر مسلمانان برده شده به دنیای جدید گذاشت؛ به گونه ای که اندیشه‌ها و درگیری های رایج در جوامع آفریقایی از اقیانوس اطلس عبور کرده و به آمریکا رسیدند.
نویسنده استدلال می کند که اسلام در قاره آمریکا، صرفاً یک بازمانده فرهنگی یا مجموعه ای از مناسک گذرا نبود، بلکه نیرویی فکری و سیاسی مداوم بود، عنصری محوری در مقاومت و شورشکه به حفظ هویت سیاهان در برابر برده داری و آزار کمک کرد وتاریخ را به سمت آزادی پیش برد.
کتاب به یکی از مباحث کلیدی در مطالعات برده داری می‌پردازد؛از جمله به دیدگاه هایی چون اریک ویلیامز که برده داری را ساختاری اقتصادی می دانست و دیدگاه هایی چون نیکول هانا-جونز (برنده جایزه پولیتزر) که آن را پدیده ای صرفاً نژادی تلقی می کرد.
عبدالله نشان می دهد که اسلام چیزی فراتر از دین بود؛ نیرویی فرهنگی و سیاسی که مقاومت بردگان را تقویت کرد و نظام برده داری را به چالش کشید.
همچنین، عبدالله به ریشه های تاریخی برده داری فراآتلانتیکی می‌پردازد؛ از جمله استفاده پرتغالی ها از بردگان آفریقای غربی در اروپا، که از طریق احکام پاپی با توجیه دینی و استبدادی مشروعیت یافته بود. او بررسی می کند که چگونه خصومت های قرون وسطایی میان مسیحیان و مسلمانان به مستعمرات برده دار دنیای جدید منتقل شد و دشمنی عمیق پرتغالی ها با مسلمانان به برزیل و سایر مناطق گسترش یافت.
نویسنده ریشه های سنت جهاد در آفریقای غربی را بررسی می‌کند و نشان می دهد که چگونه جنبش هایی مانند آنچه به رهبری شیخ عثمان دان فودیو در نیجریه کنونی شکل گرفت، الهام بخش شورش هایی در قاره آمریکا شدند. کتاب به تفاوت های برده داری در مستعمرات اسپانیایی و انگلیسی نیز می پردازد، به ویژه در نحوه تعامل بردگان با زبان ها و فرهنگ های اروپایی. مسلمانان برده شده به ویژه سواد عربی خود را به عنوان ابزاری مخفی برای ارتباط حفظ کرده بودند.
در فصل چهارم، عبدالله نقش برجسته مسلمانان را در شورش‌هایی مانند قیام ۱۸۳۵ در باهیای برزیل تحلیل می کند؛ جایی که آن ها با الهام از تعالیم اسلامی، رهبری شورشی مسلحانه را بر عهده داشتند و از زبان عربی و مساجد برای بسیج نیرو استفاده کردند، نشانه ای روشن از انسجام فرهنگی و معنوی در دلسرکوب بی رحمانه.
کتاب اسلام، نژاد و شورش در قاره آمریکا توضیح می دهد که رابطه میان بردگان و اربابان در آمریکا، رابطه ای پرتنش بود که ریشه هایش به جنگ های صلیبی و درگیری های مسیحی-اسلامی قرون وسطی بازمی گشت. مسلمانان برده‌شده هرگز تسلیم نشدند؛ آن ها هویت دینی و فرهنگی خود را حفظ کردند و با الهام از مفهوم اسلامی شهادت، برای آزادی حاضر به فداکاریبودند.
این کتاب همچنین تأکید می کند که تأثیر شورش های مسلمانان، فراتر از مخالفت با برده داری بود؛ آن‌ها زمینه ساز جنبش هایبازگشت به آفریقا، الهام بخش پان آفریقانیسم و احیای ریشه‌های فرهنگی شدند و جریانات اسلامی تازه ای را در قرن بیستمدر دیاسپورای آفریقایی به وجود آوردند.
اسلام در قاره آمریکا صرفاً بازمانده ای فرهنگی یا مجموعه ای از مناسک نبود؛ بلکه یک حرکت فکری و سیاسی مداوم بود، نیروییمرکزی در مقاومت و شورش که به حفظ هویت سیاهان در برابر برده داری و ستم کمک کرد و تاریخ را به سوی رهایی و آزادی سوق داد.
ارسال نظرات