سی و نهمین سالگرد آیت الله کوهستانی برگزار می‌شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در بهشهر، سی و نهمین سالگرد ارتحال آیت الله حاج شیخ محمدکوهستانی(ره) همزمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه(س) در در روستای کوهستان بهشهر برگزار می شود.

بر اساس این گزارش، در این مراسم که فردا با حضور علمای استان، مسؤولان و اقشار مختلف مردم برگزار می شود، حجت الاسلام و المسلمین عباسعلی سلیمانی، نماینده ولی فقیه در سیستان و بلوچستان و امام جمعه زاهدان سخنرانی خواهد کرد.

برپایه این گزارش، برپایی نمایشگاه عکس و خاطرات آیت الله کوهستانی(ره) از دیگر برنامه های جنبی سی و نهمین سالگرد ارتحال این عالم ربانی است.

خلاصه ای از زندگینامه این عالم ربانی

آیت الله محمد کوهستانی  در یکی از روزهای سال 1308 قمری ( 1267 هـ. ش ) در روستای کوهستان و در خانه علم و تقوا کودکی چشم به جهان گشود پدرش محمد مهدی از عالمان وارسته و صاحب نام بوده که در فضل کم نظیر بود.

طبق اسناد و مدارک نسبت این عالم بزرگوار به «ملا محمد شریف کاشانی» که از فضلا و علمای برجسته بوده است می رسد که بدین ترتیب است:  محمد مهدی ( پدر آیت الله محمد کوهستانی )  فرزند محمد علی فرزند مهدی فرزند حاج محمد کاشی که وی نوه ملا محمد شریف بود.

ملا محمد شریف از علمای زمان خود بشمار می آمد او را بعنوان قاضی به قریه «رستمکلا» ـ از توابع شهرستان بهشهر دعوت کردند که بعد یکی از نوادگان او به نام حاج محمد کاشی در کوهستان سکنی گزید و فرزندان او نیز در همان کوهستان ماندگار شدند و به کوهستانی شهرت پیدا کرد.

شیوه آیت الله محمد کوهستانی(ره)  در تبیین مسائل اعتقادی و مباحث عمیق خداشناسی استفاده از معارف بلند قرآن و عترت بود.

شاگردان خود را به استفاده از این منابع عظیم و پربار دعوت می کردند و برای دریافت آن حقایق معنوی و عرفانی آمادگی روحی و دعا و توسل را بسیار مهم می دانستند؛ یعنی معظم له راز و رمز رسیدن به توحید ناب و دست یابی به عرفان حقیقی را طهارت باطن و تزکیه نفس همراه با دعا و تضرع و دست گیری اهل بیت عصمت علیهم السلام می دانست.

استعداد و نبوغ فوق العاده وی، پدر را بر آن داشت که در تعلیم و تربیتش بیشتر بکوشد، لذا در همان اوان طفولیت وی را به مکتب خانه فرستاد تا با قرائت قرآن و خواندن و نوشتن آشنا گردد و خود نیز شخصاً در تربیت او مراقبت کامل داشت که در آینده فردی مفید و عالمی خدمت گزار شود و دارای آینمده ای درخشان شود.

ایشان در هشت سالگی پدر بزرگوار خود را ازدست داد و در نوجوانی پس از فراگیری قرآن و فارسی به حوزه علمیه بهشهر که در آن زمان نیز فعال و پر رونق بود رفت و علوم پایه از قبیل صرف ونحو و منطق را آنجا فرا گرفت.

کتاب « شمسیه» در منطق را نزد عالم فاضل شیخ احمد رحمانی خلیلی خواند و «مطّول»  را نزد شیخ محمد صادق شریعتی آموخت و مدتی نیز از محضر عالم فاضل حاج آقا بزرگ کردکویی استفاده کرد.

قسمتی از کتاب «قوانین» را نزد فقیه بزرگ آیت الله آقا خضر اشرفی تلمذ کرد و قسمتی از فقه یا اصول را از محضر علمی آیت الله حاج سید محسن نبوی اشرفی نیز بهره برده است، و بیشتر تحصیلات مقدماتی این عالم ربانی در حوزه بهشهر بود ولی در این میان مدتی در حوزه علمیه ساری درس خواند.

چند ماهی نیز در حوزه علیمه بابل در مدرسه «‌کاظم بیک»  و  «سقا»  نزد اساتید آن سامان به تحصیل پرداخت.

در آن عصر مدیریت حوزه بابل با آیت الله شیخ محمد حسن بارفروشی معروف به «شیخ کبیر» بود و شکوه و رونق بسیار می داشت.

از آیت الله کوهستانی نقل شده که فرمود: «من و شیخ محمد مهدی درزی، پدر مرحوم حجت الاسلام آقای درزیان ( امام جمعه فقید بهنمیر ) در مدرسه سقای بابل هم مباحثه بودیم.»

وی پس از اتمام پایه و فراگیری دروس عرب عازم مشهد شد و در حوزه علمیه مشهد به فراگیری علوم دینی پرداخت البته اینکه این عالم ربانی باقیمانده دروس سطح را در نزد چه کسی آموخت اطلاع دقیقیدر دست نیست اما نقل شده است که آیت الله کوهستانی کتاب «معالم الاصول» را نزد پدرم مرحوم آیت الله حاج شیخ نجفعلی فاضل استرآبادی در مشهد خواند و ظاهراً قسمتی از «شرح لمعه» را نزد عالم فاضل شیخ شعبان حجتی تلمّذ کرد و همچنین در دروس خارج فقهای بزرگ حوزه حاضر شد و به فراگیری علوم پرداخت. اساتید وی در درس خارج عبارت بودند از:مرجع عظیم الشأن آیت الله حاج آقا حسین قمی و دیگری مجتهد والامقام مرحوم آیت الله میرزا محمد کفایی ( فرزند محقق کبیر آیت الله ملا محمد کاظم خراسانی) که بیشترین بهره و استفاده را در آن حوزه از محضر این عالم ربانی برده است.

آیت الله کوهستانی(ره) پس از اقامت طولانی در جوار حضرت رضا علیه السلام جهت تحکیم مبانی اجتهاد و رسیدن به مدارج عالیه علمی، حدود سال 1340 قمری رهسپار حوزه بزرگ و پرآوازه نجف اشرف گردید.

ورود وی به حوزه نجف زمانی بود که حوزه در اوج شکوفایی علمی و معنوی به سر می برد و استوانه های بزرگ فقاهت و عدالت بر کرسی تدریس تکیه زده بودند و حضور آن بزرگان خود فرصت مناسبی را فراهم آورده بود که آن فقیه والامقام مبانی فقهی خویش را هر چه بهتر تقویت و استوارتر سازد  و در کنار فراگیری دروس به خودسازی و تهذیب نفس نیز پرداخت  و برخی ازاساتید وی در نجف، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله ضیاء عراقی و آیت الله العظمی میرزا محمد حسین نائینی بوده اند.

آیت الله کوهستانی بعد از فراگیری علوم دینی  در نجف اشرف به زادگاهش روستای کوهستان در بهشهر بازگشت و حدوداً از سال 1312 شمسی جهت تشکیل حوزه به جمع آوری و تربیت طلاب علوم دینی همت کرد؛ در ابتدا که هنوز بنایی ساخته نشده بود حسینیه خویش را در اختیار طلاب گذاشت. به مرور زمان علاقه مندان به علم و دانش از اطراف گرد ایشان حلقه زدند تا سال 1321 شمسی که آمار طلاب و شیفتگان علم فزونی یافت اتاق هایی در حاشیه بیرونی و به تدریس در علوم دینی به طلاب و تشنگان علم و معرفت پرداختند.

سرانجام این عالم برجسته در ساعت یک بعد از نیمه شب 14 ربیع الاول مصادف با هشت اردیبهشت ماه  1351 بر اثر بیماری و کهولت در گذشت و در جوار بارگاه امام هشم در مشهد مقدس آرام گرفت./950/پ203/ع