منجی در عقاید زردشتیان
خبرگزاری رسا ـ در بیشتر دین‌ها و آیین‌های جهان، از نجات‌بخشی سخن به میان آمده که در پایان دوران آشکار خواهد شد و به بیدادهای بیدادگران پایان داده و بنیان حاکمیتی را بر اساس دادگری پایه‌گذاری خواهد کرد و این گزارش به موعود و منجی در عقاید زردشتیان اشاره دارد.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در بیشتر دین‌ها و آیین‌های جهان، از نجات‌بخشی سخن به میان آمده که در پایان دوران آشکار خواهد شد و به بیدادهای بیدادگران پایان داده و بنیان حاکمیتی را بر اساس دادگری پایه گذاری خواهد کرد، اگر چه تمامی پیامبران و سفیران الهی در این نوید‌بخشی به گونه‌ای اساسی و روشن پیش‌قدم بودهاند، اما برخی آیین‌های غیر الهی نیز به آن فرجام خوش بشارت داده‌اند، یکی از این آیین‌ها، آیین زردتشتی است که حجت الاسلام سلیمیان، عضو هیأت علمی پژوهشکده مهدویت در یادداشتی به بررسی عقاید این آیین در زمینه مهدویت می‌پردازد.
بر خلاف گمان برخی، که باور به منجی را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته‌اند، این باور اعتقادی سترگ است که ریشه در امید بخشی‌های پیامبران الهی و اندیشوران بزرگ تاریخ دارد.
از این رو برخی از نویسندگان معاصر از این باور با عنوان فوتوریسم یاد کرده و چنین نوشته‌اند«فوتوریسم، یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی غیبی و مصلح جهانی و بزرگ، از جمله مسائلی است که در اصول عقاید ما، جای مهمی را اشغال کرده است».
فوتوریسم عقیده‌ای است که در کیش‌های آسمانی زوراستریانیسم(مذهب زردشت) و جودائیسم (مذهب یهود) و سه مذهب عمده مسیحیت کاتولیک، پروتستان، ارتودکس و به طور کلی در میان مدعیان نبوت، به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده‌اند.
فوتوریسم یکی از مسائلی است که در بحث‌های تئولوژیک تمام مذاهب آسمانی (رشته تئولوژی بیبلیکال) در باره آن بحث و گفتگو شده است.
دارمستتر در طی کنفرانس‌هایی که به مناسبت ظهور «مهدی متمهدی» در سودان در فوریه سال 1885 میلادی در حضور عده کثیری برگزار گردید و سپس گفتارهای وی به شکل کتابی مستقل چاپ شد، می‌گوید، می‌دانید که (محمد)چگونه شریعت خود را بنیان نهاد، وقتی که او ظهور کرد، در عربستان افزون بر شرک ملی باستانی، سه دیانت بیگانه موجود بود آیین یهود، دیانت عیسوی و کیش زردشت، نکته مشترکی که در این سه دیانت یافت می‌شد عبارت از اعتقاد به یک وجود فوق الطبیعه بود که بایستی در آخرالزمان ظهور کند و نظم و عدالت رفته را به جهان باز آرد و مقدمه خلود و سعادت دائم انسان را فراهم سازد.
شما همگی در کتاب یسوع بحثی را که مربوط به این موضوع است خوانده‌اید، مطابق آموزه‌های این سه دیانت پیش از ظهور منجی باید نیروی بد بر جهان حکم فرما شود».
بر اساس تحقیقات پژوهش‌گران مسائل اسلامی، این عقیده در طول زندگی انسان‌ها پیوسته در میان همه ملت‌ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته، و حتی اقوام گوناگون جهان چون: اسلاوها، ژرمن‌ها، اسن‌ها و سلت‌ها، نیز معتقدند که سر انجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده، بی عدالتی‌‌ها را از بین برده، حکومت واحد جهانی تشکیل داده، و در بین مردم بر اساس عدالت و انصاف داوری کند.
دین زردشت به عنوان یکی از دین‌های مطرح که دارای پیروانی است، همچون دیگر ادیان به موعود و منجی آخرالزمان اشاره کرده است، حال بدون در نظر گرفتن این که این دین آسمانی است یا خیر، در پاره‌ای از متون موجود این دین فرازهایی به مطلب یاد شده اشاره کرده است که البته این خود نیز دارای اهمیت است. از جمله می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
کتاب اوستا: در بخش «کات‌ها» که یکی از بخش‌های چهارگانه «اوستا» است در صفحات 24 و 98 نویدهایی درباره موعود جهانی، مصلح پایه گزار حکومت واحد جهانی دیده می‌شود.
کتاب زند: در کتاب «زند» که از کتب مقدس زرتشتیان است، پس از آن‌که مقداری در باره شیوع فساد در آخرالزمان سخن به میان آورده می‌گوید: «آن‌گاه پیروزی بزرگ از طرف ایزدان می‌شود و اهریمنان را منقرض می‌سازند... پس از پیروزی ایزدان و بر‌انداختن تبار اهریمنان، عالم کیهان به سعادت اصلی خود رسیده، بنی آدم بر تخت نیک بختی خواهند نشست».
کتاب جاماسب‌نامه: جاماسب در کتاب معروف خود «جاماسب نامه» از زرتشت نقل می‌کند که«از فرزندان دختر پیغمبر که «خورشید جهان» و شاه زمان نام دارد، کسی پادشاه شود در دنیا به حکم یزدان که جانشین آخر آن پیغمبر باشد».
باز در جاماسب‌نامه می‌خوانیم:«مردی بیرون آید از زمین تازیان، از فرزندان هاشم مردی بزرگ‌سر و بزرگ‌تن و بزرگ ساق، و بر دین جد خویش باشد، با سپاه بسیار، روی به ایران نهد و آبادانی کند و زمین را پر از داد کند».
جاماسب در آموزه‌های خود می‌گوید: «پیامبر عرب واپسین فرستاده است که از میان کوه‌های مکه ظاهر شود، از فرزندان پیامبر شخصی در مکه پدیدار خواهد شد که جانشین آن پیامبر است و پیرو دین جد خود است، از عدل او گرگ با میش آب می‌خورد و همه جهان به آیین [مهرآزمای] (محمد) خواهند گروید».
در واپسین فراز از کتاب «زند بهمن یسن» که شرح و تفسیر «اوستا» است، از ظهور مصلح جهانی و منتهی شدن حکومت آن حضرت به رستاخیز سخن گفته: «پس سوشیانس آفرینش را دوباره پاک بسازد و رستاخیز و تن پسین باشد».
در «زند و هومن یسن» از ظهور «سوشیانس» (نجات دهنده بزرگ جهان) خبر داده می‌گوید: «نشانه‌های شگفت‌انگیزی در آسمان پدید آید که به ظهور منجی جهان دلالت می‌کند و فرشتگانی از شرق و غرب به فرمان او فرستاده می‌شوند و به همه دنیا پیام می‌فرستد».
آن‌گاه به مقاومت شریران در برابر او اشاره کرده، نوید می‌دهد که سرانجام همگی در برابر او سر تعظیم فرود می‌آورند.
هنگامی که «گشتاسب» درباره چگونگی ظهور سوشیانس و کیفیت اداره جهان می‌پرسد، جاماسب حکیم، شاگرد زرتشت توضیح می‌دهد: «سوشیانس دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگ دستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را هم‌فکر و هم‌گفتار و هم‌کردار گرداند».
در دین زردشت، موعودهایی معرفی شده‌اند که آنان را سوشیانت می‌نامند، این موعود‌ها سه تن بودهاند که مهم‌ترین آنان واپسین ایشان است و او «سوشیانت پیروزگر» خوانده شده است و این سوشیانت، همان موعود است، چنان که گفته‌اند سوشیانت مزدیسنان، به منزله کریشنای برهمنان، بودای پنجم بودائیان، مسیح یهودیان، فارقلیط عیسویان، و مهدی مسلمانان است./907/د101/پ
ارسال نظرات