۲۴ دی ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۸
کد خبر: ۲۴۰۸۲۰
آیت‌الله وحید خراسانی:

بعثت حضرت خاتم از منت های بزرگ خداوند بر بشریت است

خبرگزاری رسا ـ حضرت آیت‌الله وحید خراسانی با بیان این‌که بعثت شخص خاتم از منت های بزرگ خداوند بر بشریت است، گفت: وظیفه بشر در قبال این همه نعمت و موهبت الهی تقوا یعنی حفظ خود و صیانت نفس است.
 آيت الله وحيد خراساني

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله حسین وحید خراسانی از مراجع تقلید در درس تفسیر قرآن که صبح امروز در مسجد اعظم قم برگزار شد به ادامه تفسیر سوره مبارکه «یس» پرداخت.


وی با اشاره به آیه «و إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَ مَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»،‌ گفت: خداوند در این آیه به تقوا به نسبت آن چه پیش رو و آنچه پشت سر است اشاره می‌کند.


این مرجع تقلید در تبیین ربط این آیه با آیات قبل، ابراز کرد: در آیات قبل خداوند آیات تکوینی و تدوینی  را نسبت به انسان شرح داد و نزول قرآن بالاترین آیة است و بعد از آن آیات تکوینی برزخ بین خالق و خلق بیان شد.


استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با بیان این‌که بعثت شخص خاتم از منت های بزرگ خداوند بر بشریت است، اظهارداشت: پس از این همه آیات، براهین، علم، قدرت، حکمت و رحمت نوبت می‌رسد به وظیفه بشر در قبال این همه موهبت.


وی ادامه داد: وظیفه بشر در قبال این همه نعمت و موهبت الهی تقوا یعنی حفظ خود و صیانت نفس است.


حضرت آیت‌الله وحید خراسانی با بیان این‌که حکمت قرآن این است که اول دعوا طرح می‌شود بعد دلیل می‌آورد، بیان کرد: کلمات مفسران در مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ و مَا خَلْفَکُمْ مختلف است، اما آنچه قابل طرح است روایت حلبی از امام جعفربن محمد(ع) می‌باشد که در تفسیر آیه فرمودند مراد از مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ گناهان و مراد از مَا خَلْفَکُمْ اوقات است.


این مفسر برجسته قرآن با اشاره به این‌که آنچه امروز انجام داده می‌شود اعمال است و آنچه فردا و من خلف می‌آید جزای این اعمال است، افزود: بشر باید از ذنوب پرهیز کند چون کفران هر نعمتی با آن نعمت سنجیده می‌شود.


این مرجع تقلید بیان کرد: اهانت به هر شخصی منوط به شخصیت آن فرد است، اهانت به جاهل با عالم یکسان نیست و اهانت به فاقد کمال و واجد کمال نیز عقلا مساوی نیستند؛ بسته به درجات کمال، اهانت نیز فرق می‌کند مثلا اهانت به مقام عالم با اهانت به اعلم عقلا برابر نیست.


وی ادامه داد: در گناه دو کار می شود، هر گناهی ولو کوچک ترین گناه اولاً کفران نعمتی که لا تعدّ  و لا تحصی است، می‌باشد؛ ما اگر بفهمیم که قرآن چه بیان می‌کند کافی است. نعمت الا غیر النهایه به ما عطا شده است و یک گناه کفران همه این نعمت‌ها می‌شود.


استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با بیان این‌که مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ جزای گناه و سزای عمل است، اظهار داشت: حسرت بر فوت سرمایه حیات ابد، اول عقوبت حسرت است در آن زمان هیچ زاد و راحله‌ای وجود ندارد و این روحی که تعلقات فراوان دارد آن دم از همه چیز باید جدا شود. 


وی تأکید کرد: این روز برای همه در پیش است در این روز مادر، بچه شیرخوار را فراموش می‌کند این نص قرآن است در قرآن مبالغه نیست و آن روزی است که بچه تازه به دنیا آمده از شدت آن روز پیر می‌شود.


این مفسر برجسته قرآن در پایان بیان کرد: پیامبر(ص) فرمودند سه چیز من را پیر کرد که یکی از آنها سوره واقعه است. در روز قیامت برخی را پایین و برخی را نیز بالا می‌برند؛ اگر سیر نزولی بود می‌رسد به اسفل سافلین و اگر سیر سعودی بود می‌رسد به اعلا علیین./927/پ202/ج

ارسال نظرات