سیمای مجاهدان راه خدا
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، مطلب زیر یادداشتی است از حجت الاسلام و المسلمین ملکی راد، عضو هیأت علمی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی که در آن به بررسی نگاه نهج البلاغه به مجاهدان راه حق پرداخته است.
امام امیرالمؤمنین(ع) در مورد شخصیت و سیمای مجاهدان راه خدا میفرماید:
«در رکاب پیامبر(ص) بودیم و با پدران و فرزندان و عموهای خود جنگ میکردیم که این مبارزه بر ایمان و تسلیم ما میافزود و ما را در جاده وسیع حق و صبر و بردباری، برابر ناگواریها و جهاد و کوشش برابر دشمن ثابت قدم میساخت پس آنگاه که خدا راستی و اخلاص ما را دید خواری و ذلّت را بر دشمنان ما نازل کرد و پیروزی را به ما عنایت فرمود تا آنجا که اسلام استحکام یافته و فراگیر شد و در سرزمینهای پهناور نفوذ کرد.»
در سخن دیگری خبر از فتنهگرانی میدهد که ضربات شدیدی بر جامعه آن روز وارد میآوردند و در مقابل آنان، عدهای از مجاهدان راه خدا، ایستادگی کرده و به جهاد میپردازند که از چنین خصوصیاتی برخوردارند.
«یُجَاهِدُهُمْ فِی سبیلِ اللهِ قَوْمٌ أَذِلَّةٌ عِنْدَ الْمُتَکَبِّرِینَ، فِی الاْرْضِ مَجْهُولُونَ، وَ فِی السَّماءِ مَعْرُوفُونَ ...»
«مردمی با آنان (فتنه گران) جهاد میکنند در دیده چشم متکبران خوار و در روی زمین گمنام و در آسمانها معروفند.»
در کلام دیگر، امام(ع) از مجاهدان راه خدا با نام آزاد مردان یاد میکند که به هنگام بلا و گرفتاری به حمایت از مردم میشتابند، میفرماید:
«کجایند آزاد مردانی که به حمایت مردم خویش برخیزند؟ کجایند غیور مردانی که به هنگام نزول بلا و مشکلات مبارزه میکنند؟»
در سخن دیگری راجع به مجاهدان راه خدا میفرمایند: «وَ قَدْ فُتِحَ بَابُ الْحَرْبِ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ وَ لاَ یَحْمِلُ هذَا الْعَلَمَ إِلاَّ أَهْلُ الْبَصَرِ و الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ»
«مردم، هم اکنون جنگ بین شما و اهل قبله شعلهور است و این پرچم مبارزه را جز افراد آگاه و بصیر و با استقامت و عالم به جایگاه حق بدوش نمیکشند.»
از مجموعه کلمات یاد شده میتوان صفاتی چند برای مجاهدان راه خدا برشمرد:
1ـ ایمان به خداوند 2ـ تسلیم در مقابل خداوند 3ـ حق خواهی 4ـ صبر وبردباری و استقامت در رسیدن به هدف 5ـ اخلاص در نیت 6ـ بیتکلف و کم هزینه 7ـ گمنام در زمین و معروف در آسمانها 8ـ آزاد مرد 9ـ دارای غیرت و تعصّب دینی 10ـ برخورداری از آگاهی و بصیرت.
قدردانی از مجاهدان راه خدا:
یکی از چیزهایی که در جامعه اسلامی جزء وظایف عمومی بوده و مردم همواره باید آن را متذکر باشند مسأله قدردانی و تجلیل از سربازان و مجاهدانی است که در راه استقرار ارزشهای الهی و تثبیت پایههای نظام اسلامی به جهاد پرداختهاند، و این کار جزء یکی از سیره‌های عملی امام امیرالمؤمنین(ع) بوده است، آن حضرت بعد از پیروزی مردم کوفه در جنگ با منحرفان بصره، به آنان میفرماید:
«وَ جَزَاکُمُ اللهُ مِنْ أَهْلِ مِصْرٍ عَنْ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ أَحْسَنَ مَا یَجْزِی الْعَامِلِینَ بِطَاعَتِهِ، وَ الشَّاکِرِینَ لِنِعْمَتِهِ، فَقَدْ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ، وَ دُعِیتُمْ فَأَجَبْتُمْ»
«خداوند شما مردم کوفه را از سوی اهلبیت پیامبر(ص) پاداش نیکو عطا فرماید بهترین پاداش که بر بندگان فرمانبردار و سپاسگزاران نعمتش، عطا میفرماید زیرا شما دعوت ما را شنیدید و اطاعت کردید و به جنگ فراخوانده شدید و بسیج گشتید.»
یاد یاران مجاهد و شهید:
تجلیل از مجاهدان راه خدا و به یاد مجاهدتهای آنان بودن و از سیره عملی آنان در راه حمایت از دین درس گرفتن، یکی از وظایف مهمی است که بر عهده اقشار مختلف جامعه است.
یکی دیگر از سیره‌های امام امیرالمؤمنین(ع) یاد نمودن از مجاهدان راه حق بوده است. آن حضرت در وصف یاران مجاهد و شهیدش میفرماید:
«أَیْنَ الْقَوْمُ الَّذِینَ دُعُوا إِلَى الْإِسْلَامِ فَقَبِلُوهُ وَ قَرَءُوا الْقُرْآنَ فَأَحْکَمُوهُ وَ هِیجُوا إِلَى الْجِهَادِ فَوَلِهُوا وَلَهَ اللِّقَاحِ إِلَى أَوْلَادِهَا وَ سَلَبُوا السُّیُوفَ أَغْمَادَهَا وَ أَخَذُوا بِأَطْرَافِ الْأَرْضِ زَحْفاً زَحْفاً وَ صَفّاً صَفّاً بَعْضٌ هَلَکَ وَ بَعْضٌ نَجَا لَا یُبَشَّرُونَ بِالْأَحْیَاءِ وَ لَا یُعَزَّوْنَ عَنِالْمَوْتَى مُرْهُ الْعُیُونِ مِنَ الْبُکَاءِ خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّیَامِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ صُفْرُ الْأَلْوَانِ مِنَ السَّهَرِ عَلَى وُجُوهِهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِینَ أُولَئِکَ إِخْوَانِی الذَّاهِبُونَ فَحَقَّ لَنَا أَنْ نَظْمَأَ إِلَیْهِمْ وَ نَعَضَّ الْأَیْدِی عَلَى فِرَاقِهِم...»
«کجا هستند مردمی که به اسلام دعوت شده و پذیرفتند، قرآن تلاوت کردند و معانی آیات را شناختند به سوی جهاد برانگیخته شدند چونان شتری که به سوی بچّه خود میرود شیفته جهاد گردیدند، شمشیرها از نیام برآوردند و گرداگرد زمین را گروه گروه و صف به صف احاطه کردند، بعضی شهید و برخی نجات یافتند، هیچگاه از زنده ماندن کسی در میدان جنگ شادمان نبودند و در مرگ شهیدان نیازی به تسلیت نداشتند، با گریههای طولانی از ترس خداوند چشمهایشان خشک و رنگهای صورت از شبزندهداری زرد و بر چهرههایشان غبار خشوع و فروتنی نشسته بود آنان برادران من هستند که رفتهاند و برماست که تشنه ملاقاتشان باشیم و از اندوه فراقشان انگشت حسرت به دندان بگیریم»
لازم است با تأسی از این جملات و کلمات آن امام بزرگوار، همواره از شهیدانمان که برای حفظ اسلام و قرآن و ارزشهای والای الهی جانشان را در کف گرفته و در این راه هدیه کردند، لحظهای غفلت نکنیم و با یادآوری تلاش و زحمات آن مجاهدان راه خدا، پاسدار حقیقی راه و آرمانشان که همانا حفظ ارزشهای الهی وانسانی است باشیم و نگذاریم در پیچ و خم زندگی و غرق شدن در رفاه و زندگی تجمّلاتی یاد و نام و مرام آنان به فراموشی سپرده شود./997/د101/ب6
منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی