۱۸ آبان ۱۳۹۴ - ۱۵:۴۰
کد خبر: ۳۰۱۱۶۱
استاد حوزه علمیه:

اخلاق مقدمه عرفان است

خبرگزاری رسا ـ استاد حوزه علمیه گفت: اخلاق مقدمه عرفان است و کسی که صفات رذیله را تا حدودی از وجود خود پاک نکرده باشد یک کلمه از عرفان را نخواهد فهمید.
روحي

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام کاووس روحی، استاد حوزه و دانشگاه امروز در نشست عرفان عملی نهج البلاغه که در سالن اندیشه پژوهشگاه علوم انسانی برگزار شد، ضمن معرفی چند کتاب در زمینه عرفان، گفت: جایگاه عرفان با اخلاق متفاوت است.

 

 

وی افزود: انسان در مسیر سیر و سلوک و ابتدای حرکت باید ایمان ثابت همراه با صدق و اخلاص داشته باشد، در مرحله دیگر باید آسیب و موانع را بردارد و با زهد، توبه، رفع فقر، ریاضت، محاسبه، مراقبه و کسب تقوا به حرکت خود ادامه دهد.

 

این استاد حوزه عنوان کرد: همچنین در مرحله سوم باید سالک به مساله خلوت، تفکر، خوف و حزن، رجا، صبر، شکر نیز بپردازد، در مرحله چهارم به صورت غیر اختیاری حالاتی مانند شوق، مودت، محبت و سکون برای سالک پیش می‌آید.

 

حجت‌الاسلام کاووس روحی با اشاره به اینکه سالک رونده و عارف رسیده است، اظهار داشت: انسان در قرب الهی هنوز کامل به خدا وصل نشده اما کسی که به خدا وصل شود در او فنا شده و به رضا، تسلیم، توحید، اتحاد و وحدت می‌رسد.

 

وی با اشاره به اینکه اخلاص در دین یعنی انسان اطاعت خدا را خالص برای او انجام دهد، بیان داشت: در اخلاص برای خدا تمام وجود شخص از اغراض دنیوی و اخروی پاک شده و نیت او از نظر فکری، روحی  عملی صرفا برای خدا است.

 

این استاد دانشگاه تصریح کرد: اخلاص در عرفان به معنای این است که اعمال نیک انسان نه تنها با اغراض دنیوی بلکه حتی با اغراض اخروی نیز نباشد بلکه صرفا برای خدا باشد اگر اعمال نیک با اغراض دنیوی نباشد و با اغراض اخروی باشد اخلاقی است اما عرفانی نیست.

 

حجت‌الاسلام کاووس روحی در باب شرک، ابراز کرد: اکثر مومنان در خداپرستی دچار شرک خفی هستند یعنی آنگونه که شایسته خداوند است او را نمی‌پرستند، رسول اکرم(ص) می‌فرمایند: شرک خفی از راه رفتن مورچه سیاه در شب تاریک بر روی سنگ سیاه مخفی‌تر است، اگر شرک خفی در انسان برطرف شود سلوک شخص به راحتی انجام می‌شود.

 

وی افزود: اخلاق مقدمه عرفان است کسی که صفات رذیله را تا حدودی از وجود خود نکرده باشد یک کلمه از عرفان را نخواهد فهمید، در حوزه اخلاق شخص تلاش می‌کند رذائل را از وجود خود پاک کرده و فضائل را در آن فراهم کند اما در عرفان باید همه این زمینه‌ها فراهم شود.

 

این استاد حوزه در پایان خاطرنشان کرد: در عرفان انسان عارف دیگر در خدا غرق شده و خود را نمی‌بیند و این امر بسیار کم اتفاق می‌افتد./807/202/ب1

ارسال نظرات