داعشیها مزدور محض استکبار و جنگ های شان نیابتی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی در ادامه تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) در مسجد اعظم، گفت: در جریان این حدیث که فرمود «علی مع الحق و الحق مع علی، یدور معه حیث ما دار»، درباره حضرت امیر(ع) به این معنا است که حق در مدار حضرت امیر(ع) میگردد، ما یک فقه و قانون از قبلی نداریم که اعمال و کارهای اهلبیت(ع) را با آن تطبیق کنیم، بلکه حق را اعمال و کارها و سخنان اهلبیت(ع) مشخص میکند.
وی افزود: خداوند قانون و حکم خود را از سوی خودش نازل کرد، همین قانون و همین حکم که از حق نازل شده است ما از زبان معصوم میشنویم، محقق و مقنن خداوند است و لاغیر، ایجاد حکم و حق از خداوند است، منتها در فصل سوم که مقام فعل خداوند است، انسان کامل در اثر قرب نوافل و فرائض ذات اقدس اله زبان او میشود که با او سخن میگوید، دست او میشود که با آن کار انجام میدهد، آن وقت همان معصوم و همان گوینده که با زبان خداوند سخن میگوید، از مردم درخواست میکند که از من بپرسید پیش از آن که مرا از دست بدهید.
حضرت آیتالله جوادی آملی با قرائت آیه «ذَ‌ٰلِكَ وَلَوْ يَشَآءُ ٱللَّهُ لَٱنتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَـٰكِن لِّيَبْلُوَا۟ بَعْضَكُم بِبَعْضٍۢ»، ابراز کرد: اگر ذات اقدس اله بخواهد مثل جریان طبس یا جریان خندق با یک مشت شن یا به وسیله هوا کار را حل میکند، درست است ذات اقدس اله با اسما کار میکند، اما گاهی اسما جامعه بشری است تا برخی را به برخی دیگر بیازماید، خداوند حکم جهاد را داده است تا افراد را بیازماید.
وی در پاسخ به پرسشی درباره خصوصیات داعش، ادامه داد: اینها نه مسلمان هستند و نه کافر؛ اینها یک جنگهای نیابتی است و داعشیها مزودر محض هستند، اسلام برای اینها مشخص نشده است، البته اگر حوزههای علمیه بحثهای کلامی را مثل فقه ادامه میداد و بحث توسل و دعا حل میشد، اگر اینها هم مثل فقه و اصول بحث میشد، ما مشکلی نداشتیم، اما متأسفانه حوزه ما با کلام و عقاید کاری نداریم، این حرفها برای خیلیها آشنا نیست، ما باید اینها را درس بخوانیم، این حرفها نفسگیر است و یک سواد دقیق و جان کندن میخواهد.
مفسر برجسته قرآن کریم ابراز کرد: ما با فقه و اصول داریم زندگی میکنیم، حرف اول را کلام میزند که هم پیامبر(ص) و هم امام صادق(ع) توصیه کردند که آن را بخوانیم «آیه محکمه، فریضه عادله و سنت قائمه»، همه این سه تا فقه و اصول نیست، آیه محکمه همان کلام است، حوزه باید یک حوزه نزده باشد و آن وقت با ضرس قاطع باید مسأله شفاعت و توسل را حل کند./914/پ202/ج