عُجب آفت اخلاص در عمل است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله محمد ناصری، ظهر امروز در مسجد کمرزرین اصفهان، با بیان اینکه رسیدن به خلوص مقامی است بسیار عظیم، گفت: خلوص یک مقام و حالتی است که علامت و نشانه آن سعادت و تکامل است و ثمره و نتیجه آن هضم در مراتب توحید است و همین موضوع نشان دهنده عظمت اخلاص است.
آیت الله ناصری در ادامه افزود: دو چیز خلوص را از بین می‌برد، همه اولیاء الهی و بزرگان به واسطه خلوص و اخلاص به این مقامات رسیدند، اما آفت این خلوص دو چیز است، یکی عُجب است، عُجب حالتی است نفسانی که در وجود انسان نهفته است و حاصل خود بینی و خوپسندی و خودمحوری است، انسانی که از خود راضی است دچار عُجب شده است خیال می‌کند که بسیار خوب است و به اعمال و عبادات خود مغرور می‌شود، حتی فکر هم نمی‌کند کسی که اعمال بسیاری انجام می‌دهد وارد جهنم شود.
عُجب سبب حبط در عمل می‌شود
وی با اشاره به غفلت افرادی که دچار عُجب می‌شوند از گناهان و رذائل اخلاقی خود، تصریح کرد: عُجب سبب حبط عمل می‌شود، یعنی اعمال و عبادات را از بین می‌برد، مانند مزرعه‌ای که در آخرین روزهای حاصل دادن آب را از آن دریغ کنیم، مؤمن نباید به واسطه اعمال و عبادات خود دچار عُجب شود و به رخ خدا بکشد، نباید کسی احساس کند با عملی که انجام داده است بزرگ شده و خود را گم کند.
استاد اخلاق و عرفان حوزه علمیه مؤمن واقعی را دارای احساس تقصیر در برابر عظمت و نعمات الهی توصیف کرد و گفت: مخلص واقعی اعمال خود را بزرگ نمی‌داند و دچار عُجب نمی‌شود، کسی که به این آفت اخلاص دچار شده باشد خودش را بزرگ می‌بیند و خیال می‌کند که اعمال و عباداتش او را بسیار بزرگ و برتر نسبت به دیگران کرده است، امام سجاد(ع) می‌فرمایند: خدایا به من حالتی بده و توفیقی بده که بنده تو باشم و مبادا این عمل من به واسطه عُجب از بین برود.
انسان به واسطه عُجب هلاک می‌گردد
آیت الله ناصری با بیان اینکه امام سجاد(ع) در این دعا می‌خواهد به ما بیاموزد که چگونه باید دعا کنیم و زشتی و تأثیر عُجب در حبوط و بطلان اعمال را به ما نشان دهد، تصریح کرد: درروایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که بخیل بودن انسان برای خود و خانواده و دیگران، پیروی از هوا و هوس و دیگری عُجب، هرکدام یک حجاب ظلمانی هستند که موجب می‌شود شخص هلاک شود و بویی از سعادت نصیب او نشود.
وی در ادامه با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) اظهار کرد: ایشان نگران بودند که مسلمانان دچار عُجب شوند و این گناه بزرگی است که مسیر سعاد را برای انسان مسدود می‌کند، اگر مؤمنین عملی را انجام می‌دهند باید به دنبال رضای خدا و قبول شدن از سوی خداوند باشند و مراقب باشند به وسیله عُجب آن عمل را از بین نبرند./1304/202/ب3