هر انسانی از سرمایه فطرت بهره مند است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی، امروز در درس تفسیر خود در مسجد اعظم در ادامه تفسیر سوره مبارکه نجم گفت: اگر قرآن کریم سقفش علی حکیم است و کف آن عربی مبین است، ائمه(ع) نیز همین طور هستند، ولایت و نبوت و رسالت و امامت هم همین طور است، این گونه از عناوین حقیقی یک طرفش به دست خدای سبحان است، لذا خداوند حافظ قرآن و رسالت و نبوت و ولایت است، اینها عدل قرآن هستند.
وی افزود: اگر قرآن معاذالله یک بخش بالا داشته باشد و نبوت و ولایت در آنجا راه نداشته باشد، این شروع افتراق آنان است، این فرض ندارد که قرآن یک درجهای داشته باشد و نبوت و ولایت در آن درجه نباشد، ولایت و نبوت هم همین طور است، لذا نبوت و ولایت را نمیشود برداشت، امام را میشود شهید کرد اما نبوت را نمیتوان برداشت، بدن اینها را شهید میکنند اما ولایت و خلافت و نبوت آنان را نمیتوانند از بین ببرند، یک طرف اینها به دست خدای سبحان است.
مفسر برجسته قرآن کریم با بیان اینکه قرآن از بالا تا پایین حبل خداوند است، اظهار کرد: انسان که قوس صعود دارد هر درجه از درجات قرآن را که یاد گرفت، آن قدر میآموزد تا به علی حکیم میرسد، از عربی مبین شروع میکند تا به علی حکیم برسد و این «رب زدنی علما» حد هم ندارد.
وی درباره امکان مشاهده خداوند، گفت: ابیبصیر از وجود مبارک امام صادق(ع) میپرسد آیا مؤمنان خدا را در روز قیامت میبینند؟ امام صادق(ع) فرمود بله میبینند، خود حضرت ادامه دادند که قبل از روز قیامت هم خدا را دیدند، ابیبصیر میگوید چه زمانی؟ و امام میفرمایند در روز الست که بلی گفتند، خدای سبحان با آنان مشاهدتا و مشافهتا گفتوگو کرد، امام صادق(ع) چند لحظهای ساکت شدند و گفتند برخی از مؤمنین هم خدا را در دنیا میبینند، امام صادق(ع) بعد به ابیبصیر کور فرمود که آیا مگر الان خدا را نمیبینی و ابیبصیر گفت که بله، امام صادق(ع) فرمود که این حدیث را حق نداری برای همه نقل بکنی.
حضرت آیتالله جوادی آملی ادامه داد: هر چیزی که شناخته میشود خدا نیست، این بیان نورانی امام علی(ع) در خطبه 186 است، اگر ما چیزی را بشناسیم آن خدا نیست، یا از راه محدود کردن میشناسیم که خدا نیست، اگر هستی او را بخواهیم بشناسیم باید با علم شهودی بشناسیم و شهودی هم باید مرکب باشد که ما یک گوشهای از آن را بشناسیم یا باید محدود باشد، نه ماده و صورت دارد و نه جنس و فصل دارد، خدا را با آثار و افعالش میشناسیم، چیزی را که بتوانی بشناسی خدا نیست، خدا آن است که شناختش محال باشد.
وی گفت: انسانها در روز الست شهادت دادند به دو جهت، مبادا در روز قیامت بهانهگیری کنند و بگویند ما اصلا در محیطی بودیم که دین به ما نرسیده یا بگویند که مشرکزاده بودیم، خداوند در درون انسان این راز را گذاشت و منتها باید آنان سرمایه خود را حفظ کنند، اگر خدای ناکرده با اغراض و غرایز این فطرت را دفن کردند، ناامید میشوند و این سرمایه از بین نمیرود، دفن و زنده به گور میشود کرد اما از بین نمیرود، کاری که دسیسهکننده میکند این که یک سلسله اهدافی دارد که این را بین عناوین دیگر دفن میکند، این فطرت این وسط دفن میشود.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم ابراز کرد: اگر کسی فطرت را زنده به گور کرده اما همچنان هست و از بین نرفته، کسی که معصیت بکند نفس لوامه مدتی با او درگیر میشود و او را ملامت میکند، عدهای هم از آن به نام وجدان تعبیر میکنند، ما اگر کار خوبی کردیم و نشاط داریم، چه کسی این نشاط را ایجاد میکند، این طور نیست که ما یک لوح نانوشتهای داشته باشیم./914/پ202/ص