جواز یا عدم جواز افطار روزه مسافر پیش از رسیدن به حد ترخص

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین وحید پور ظهر امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه (س) که در شبستان بزرگ امام خمینی (ره) برگزار شد در ادامه بیان احکام روزه مسافر به بیان سه حالت دیگر از احکام روزه مسافر از منظر فقه شیعه پرداخت و عنوان داشت: اولین مسئله ممکن در روزه مسافر این است که اگر مؤمن قصد مسافرت داشته باشد و در برنامه مسافرت او خروج از وطن یک ساعت قبل از اذان ظهر اتفاق می‌افتد آیا می‌تواند قبل از خروج روزه خود را افطار کند یا خیر.

کارشناس احکام فقهی آستان مقدس حضرت معصومه (س) با اشاره به پاسخ شرع مقدس اسلام به جواز یا عدم جواز افطار روزه قبل از خروج از حد ترخص وطن اظهار داشت: از منظر فقه پویای شیعه مؤمن مجاز نیست تا قبل از خروج از حد ترخص شرعی روزه خود را افطار کند.

وی افزود: حد ترخص شرعی از سوی شرع مقدس اسلام حدود یک و نیم کیلومتر فاصله گرفتن مؤمن از آخرین دیواره مسکونی شهر اطلاق می‌شود؛ بر این اساس اگر مؤمن قبل از عبور از این حد تعیین‌شده روزه خود را افطار کند این عمل از منظر فقه روزه‌خواری عمدی شرعی و محکوم‌به پرداخت کفارات عمدی روزه خواهد بود.

سخنران آستان مقدسی حضرت معصومه (س) با اشاره به این‌که اگر مؤمن در سفر بوده و قبل از اذان ظهر به وطن بازگردد و وارد محدوده حد ترخص شود روزه او صحیح است، ابراز داشت: اگر مؤمن قبل از ورود به موطن خود عملی از مبطلات روزه خود را انجام نداده چون قبل از اذان ظهر وارد وطن و حد ترخص شرعی شده است روزه او صحیح است.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین وحید پور در ادامه به بیان یکی از مسائل مستحدثه روزه مسافر پرداخت و گفت: اگر مسافر قبل از ورود به وطن خود به محدوده حد ترخص برسد و اذان ظهر گفته شود روزه او صحیح نیست و باید روزه خود را افطار کند؛ بر این اساس ورود به محدوده حد ترخص شرعی معیار صحیح بودن روزه مسافر است و صرف دیدن دیواره‌های شهر صحیح نبوده و باید حتماً قبل از اذان ظهر وارد حد ترخص وطن خود شود که روزه او صحیح باشد.

گفتنی است ولی امر مسلمین در حکمی درباره کفاره روزه‌خواری عمدی فرموده‌اند «اگر فردی به خاطر عذری احتمال دهد که روزه‌ی ماه مبارک رمضان بر او واجب نیست و به همین دلیل روزه نگیرد ولی بعداً معلوم شود که روزه بر او واجب بوده، علاوه بر قضا، کفاره هم بر او واجب است. (صرف احتمال عدم وجوب روزه‌ی ماه مبارک رمضان برای افطار کافی نیست). بلی اگر افطار به علت ترس از ضرر باشد و ترس هم منشأ عقلایی داشته باشد کفاره ندارد، ولی قضا بر او واجب است.»/۸۳۷/پ۲۰۲/ی