یاد خدا از دیدگاه آیت الله بهجت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، مرحوم حضرت آیت الله بهجت در یکی از دروس اخلاق خود به تفسیر آیه 152 سوره بقره در زمینه یاد خدا می پردازد.

آنچه که می خوانید بخشی از سخنان این مرجع تقلید است:

سؤال: معناي جمله فاذکرونی اذکرکم (پس مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم) چیست؟ جواب: در برخی تفاسیر، معناي آن این گونه ذکر شده است: اذکرونی بالدعا اذکرکم بالاجابۀ مرا با دعا یاد کنید، تا من نیز با اجابت آن، شما را یاد کنم.

درروایات شارحه مرویه آمده است: انا مع عبدي اذا ذکرنی؛ فمن ذکرنی فی نفسه، ذکرتۀ فی نفسی؛ و من ذکرنی فی ملا، ذکرته فی ملا خیر منه. هرگاه بنده ام مرا یاد کند، من با اویم. بنابراین، هر کس مرا در دل خود یاد کند، او را در نزد خود یاد می کنم؛ و هر کس مرا در میان گروهی یاد کند، او را در میان گروهی بهتر از آن یاد خواهم نمود.

ذکرنی فی ملاء یعنی ملاء را به ياد خدا منتفع کند و خود نیز به ذکر خدا منتفع شود، و ذکرته فی ملا یعنی نافعین بذکري له (او را در میان گروهی بهتر از آدمیان یاد می کنم) به گونه اي که آن ها از این که او را یاد می کنم، بهره می برند.

روایت عجیبی - به گمانم در کتاب غررالحکم - آمده است که از آن استفاده می شود: انسان غافل از ذکر خدا، به ياد عمرو و بکر است پس منظور از اغیار که مانع از ذکر خدا است، همین آدم هاي خوب هستند؛ البته عده اي هستند که ذکر آن ها ذکرالله است، بلکه شرطیت دارد و یزید الذکر تنویرا (به نورانیت ذاکر می افزاید) آیا ممکن است مقصود از یذکرکم الله رؤیته(دیدارش شما را به ياد خدا می آورد.) رؤیه الناسی لله.؛ (دیدن غافل از یاد خدا) که مقابل ذکر خدا است باشد؟ خیر. فقهرا رؤیته و ذکره لله يزید فی ذکر الله، فالذاکر لله مذکر رؤیته، لا الناسی له تعالی.؛ پس قهرا دیدن و یاد او از خدا، موجب افزایش ذکرخدا براي بیننده می شود، پس رؤیت کسی که ذاکر خدا است مذکر است، بر خلاف کسی که از یاد خداوند متعال غافل است./۱۳۲۴/ت۳۰۳/ی

منبع:کتاب در محضر آیت الله بهجت