دستکاری سلفی ها در برخی روایات با هدف اثبات عدم جواز توسل
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله جعفر سبحانی از مراجع تقلید، شنبه شب در ویژه برنامه معارفی ماه مبارک رمضان که از شبکه دوم سیما پخش شد، با بیان این که ماه مبارک رمضان ماه رحمت و مغفرت است، اظهار داشت: باید در این ماه تلاش کنیم درهای رحمت و مغفرت را به روی خود بگشاییم.
حضرت آیتالله سبحانی ابراز داشت: درهای رحمت و مغفرت همواره آماده باز شدن است. این انسان است که باید با اعمال و رفتار مناسب خود این درها را به روی خود بگشاید، خداوند متعال در آیه 35 سوره مبارکه مائده افراد با ایمان را به تقوا پیشه کردن و اخذ وسیله سفارش میکند تا مورد مغفرت الهی قرار گیرند.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با اشاره به این که خداوند متعال در آیه مذکور به مؤمنان میفرماید تقوا پیشه کنند، عنوان کرد:تقوا به معنای سپر است. بنابراین افراد با ایمان میتوانند با تقوای خود سپری میان خود و عذاب الهی ایجاد کنند.
وی گفت: دومین کاری که خداوند متعال در آیه 35 سوره مبارکه مائده به مؤمنان امر میکند این است که برای جلب مغفرت حق تعالی وسیله را برای خود اتخاذ کنید. وسیله در لغت عرب به چیزی گفته میشود که انسان به سبب آن ابزار به مطلوب خود متوسل میشود. (همچون خودرو).
حضرت آیتالله سبحانی اظهار داشت: وسیلهای که انسان را به مطلوبش میرساند گاهی مادی و گاهی معنوی است، اما مسلم است که مراد پروردگار در آیه مذکور از وسیلهای که میتواند مغفرت الهی را جلب کند، وسیله معنوی است.
این مرجع تقلید با بیان این که عبادات یکی از بهترین وسیلههایی است که مغفرت الهی را جلب میکند، ابراز داشت: انسان مؤمن با نماز و روزه خود میتواند مورد مغفرت الهی قرار گیرد، خداوند متعال در قسمت آخِر آیه جهاد در راه خدا را یکی دیگر از راههای جلب مغفرت الهی را جهاد در راه خدا معرفی میکند.
حضرت آیتالله سبحانی با تأکید بر این که اراده خداوند متعال آن است که فیضش از طریق اسبابِ مسببات به بشر برسد، تصریح کرد: توسل به انبیا و اولیای الهی نیز از دیگر وسایلی است که میتواند درهای رحمت را به روی ما بگشاید.
وی اضافه کرد: امام صادق(ع) در روایتی میفرماید که هر چیزی در این جهان سببی دارد که نماز، روزه، جهاد و توسل به اولیای الهی اسباب مغفرت الهی به شمار میآیند. با این روایت آشکار میشود که توسل به اولیای الهی در ادیان پیشین نیز جریان داشته است.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم عنوان کرد: توسل به انبیا و اولیای الهی و چه بسا توسل به انسانهای پاک امری نهادینه شده در وجود انسان است. هنگامی که عبدالمطلب احساس کرد خشکسالی بر سرزمین مکه حکمفرما شده است. پیامبر اکرم(ص) را که در آن زمان کودکی شیرخواره بود به خانه کعبه برد و خداوند را به آن نوزاد قسم داد تا بارانی نازل کند که دعایش مستجاب شد.
وی گفت: در روایات صادر شده از اهل بیت(ع) آمده است، هنگامی که باران نمیبارد، مسلمانان به همراه کودکان به بیابان بروند و پس از اقامه نماز باران خطاب به خداوند متعال بگویند که؛ خداوندا چنانچه ما مستحق رحمت نیستیم به سبب این انسانهای پاک(کودکان) بر ما باران نازل کن.
حضرت آیتالله سبحانی اظهار داشت: در جهان گروهکی وجود دارد که خود را سلفی معرفی میکنند اما در حقیقت سلف از چنین افرادی بیگانه است. این گروهک برخلاف آنچه بیان کردیم معتقدند که توسل به انبیاء و اولیای الهی جائز نیست.
وی با تأکید بر این که روایتی وجود دارد که صحاحسته و غیر آن، صحت این روایت را تأیید میکنند، ابراز داشت: در این روایت شخصی به سراغ پیامبر اکرم(ص) میرود و از ایشان درخواستی میکند که پیامبر اکرم(ص) در پاسخ به درخواست او، چگونگی توسل کردن به خود را به آن شخص تعلیم میدهد.
این مرجع تقلید اضافه کرد: در روایت چنین آمده است است که انسان نابینایی خدمت پیامبر اکرم(ص) میرسد و عرض میکند؛ ای رسول خدا(ص) دعا کن تا بینایی من بازگردد. پیامبر اکرم(ص) میفرماید؛ «اگر خواستى از پروردگارت حاجتى بخواهى، وضوى كاملى بساز و دو ركعت نماز بخوان و در نماز، خدا را به عظمت ستايش كن و بر رسول خدا صلوات بفرست».
وی افزود: حضرت خطاب به آن شخص فرمود بعد از نماز بگو:«بار خدايا. حاجتم را از تو مىخواهم كه تو پادشاهى و بر هر پديدهاى توانائى و هر چیزی را که بخواهی میتوانی برآوده کنی. بار خدايا من با آبروى محمد پيامبر(ص) رحمتت به درگاه تو آمدم تا حاجتم را برآورده سازى. اى رسول خدا من با آبروى تو به درگاه خدا آمدم تا حاجتم را برآورده سازد. بار خدايا تو را به آبروى پيامبرت كه حاجتم را روا ساز. حاجتم اين است كه...».
وی تصریح کرد: با آن که همه مذاهب اسلامی بر صحیح بودن این روایت اذعان دارند، اما منکران توسل تلاش میکنند این حدیث را دستکاری کنند در حالی که روایت مذکور به صورت آشکار به انسان اجازه میدهد تا برای استجابت دعای خود بر پیامبر اکرم(ص) متوسل شود./878/پ۲۰۲/ق