مدیریت مجازی یا مدیریت جهادی؟

به گزارش خبرگزاری رسا، روزنامه اعتماد (13 تیر 97، ص3) نوشت: (اصلاح طلبان) از یك سو بازگشت به سیاست‌های پوپولیستی را محكوم و از سوی دیگر تاكید می‌كنند كه عصر این نوع مدیریت‌ها گذشته است.  این روزنامه از قول ابطحی ادامه داد: «اكنون و در عصر ارتباطات از پشت كامپیوتر و با مشاوره دادن و مشاوره گرفتن هم می‌توان مدیریت كرد».

یکی از سخنانی که آقای روحانی در ایام انتخاباتی سال 92 مطرح می کرد پایان سفرهای استانی بود اما با روی کار آمدن دولت اعتدال سفرهای استانی با همان نوع استقبال ادامه پیدا کرد و فقط کمیت و کیفیت آن کاهش یافت! استدلال آن زمان اصلاح طلبان همین امر بود که این سفرها هزینه زیادی به دولت تحمیل می کند و ضمن اینکه با وجود ابزار جدید نیازی به این سفرها دیده نمی شود!  با این حال در بحرانهایی مانند زلزله و فروریختن معدن و ... شخص رئیس جمهور در صحنه حاضر شد و با مردم رو در رو سخن گفت! البته آن زمان اصلاح طلبان در روزنامه ها و سایت های خود به شدت از این کار رئیس جمهور حمایت و استقبال کردند! که گذشت زمان نشان می دهد کدام اقدامات پولیستی و نمایشی بوده است..

ابطحی در حالی از مدیریت در پشت رایانه سخن می گوید که در واقع اعتقاد اصلی و باور اساسی خود و گروهش از مدیریت و مردم داری را به زبان میراند!

مدیریت از پشت رایانه و در اتاق های بسته همین عملكردی است که از دولت های سازندگی و اصلاحات و اعتدال و شهرداری های آنان دیده می شود. اگر چه در ظاهر از پیشرفت و ابزار سخن به میان می آید اما در بطن این کلام، نوعی تحقیر و بی توجهی به مردم و تبختر و اشرافی گری وجود دارد که در زبان از حقوق شهروندی می گوید اما در عمل بخشی از مردم کشور را اصلا شهروند حساب نمی کند! لذا برای برخی امور بی ارزش سریع به میدان می آیند و به ملاقات حضوری مجرم و زندانی  یا خانواده او می روند و آنجا به یک پیامک و چت از پشت رایانه اکتفا نمی کنند اما هنگامی که به مشکلات مردم می رسد راهکارشان مدیریت مجازی است!

مدیرانی که به جای درک واقعی درد مردم با تصمیمات انتزاعی و ذهنی و بخشنامه های یک شبه اگر چه قصد اصلاح امر را دارند اما در عمل چون با واقعیات جامعه مواجه نیستند عملکردشان بیشتر به التهاب و رکود و سقوط جامعه منجر می شود مدیر پشت میزنشین است که درد مردم را کنسرت و رفع حصر فتنه گرها و ورود زنان به ورزشگاه و این دست از  امور می داند اما مدیری که در متن جامعه باشد و از نزدیک با مردم سخن بگوید و با درد آنها آشنا باشد بهتر اولویت ها را تشخیص خواهد داد و درست تصمیم می گیرد.

این از مصایب انقلاب ماست که پس از چهل سال باید این بدیهیات را به نسل اول انقلاب بازگو کنیم!

در همین رابطه ناصری از دیگر فعالین اصلاح طلب هم گفته است: «ما ١٢ سال شهرداری قالیباف و ٨ سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد را تجربه كردیم و امروز حتی دوستان قدیم قالیباف معتقد هستند كه شهر تهران آینده سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی نگران‌كننده‌ای دارد. به نظر من هركسی با در دست داشتن یك چك سفید امضا مبنی بر اینكه از ارزیابی و نظارت مصون است، می‌تواند مثل قالیباف با پشت سر گذاشتن همه قوانین و مقررات دستاورد داشته باشد. حتما در تاریخ جنگ مدیران باتجربه‌تر از قالیباف داشتیم كه بتوانند مدیریت جهادی را دنبال كنند. البته مدیریت جهادی كه قانون اساسی و قوانین كشور را زیر پا گذارد اسمش مدیریت نیست. كشور ما هر وقت كه مدیریت علمی به خود دیده، تحول و پیشرفت داشته است.»

همه این اتهامات و توهین ها به خاطر آن است که قالیباف برای اطلاع از وضع مردم خرمشهر و آبادان به آن شهرها سفر کرده است کاری که ظاهرا از مدیران دولتی و بزرگان اصلاح طلب بر نمی آید! و اصولا آن را امری لغو و بیهوده می دانند و به یک عکس  و پست و هشتك در توئیتر و اینستاگرام اکتفا می‌کنند!

این رفتار بارها از این افراد دیده شده است و زمانی که بحرانی در شهری اتفاق می افتد ترجیخ می دهند از دفتر کارشان آن را مدیریت کنند آن هم به این گونه که بعد از مصاحبه و گفتن تعدادی بایدها و پست گذاشتن در فضای مجازی ابراز می دارند: اگر چاه نفتی آتش گرفت صبر کنیم یا خاموش شود، اگر آلودگی هوا بود صبر کنیم تا باد بیاید و اگر خشکسالی و نابودی زمین های کشاورزی است صبر کنیم تا باران بیاید و اگر سیل آمد صبر کنیم تا آبها به دریا بریزد!!

مردم به خوبی مدیریت‌های مختلف در شهرداری و دولت را تجربه کرده‌اند در آن سال‌ها در هر گوشه تهران و ایران طرحی در حال ساخت و افتتاح و بهره‌برداری بود و تمام طرح‌های بزرگی که دولت فعلی سر سفره آن نشسته است به مدد همان مدیران جهادی در دولت و شهرداری و به کمک سپاه و بسیج و مردم انجام شد و به اندازه تمام دولت‌ها و شهرداری‌های پیش از آن در تهران و ایران کار انجام گرفت!

آمارها به خوبی نشان می دهد در مدیریت فعلی شهرداری و زمانی که اصلاح طلبان سر کار بودند وضع تهران چگونه بود؟ اگر آن 12 سال یا آن 8 سال نبود امروز وضع کشور یا تهران در بزرگراه و جاده و خانه سازی و ... چگونه بود؟

ضمن آنکه بر فرض اینکه قالیباف و احمدی نژاد شعار مدیریت جهادی و مردمی دادند اما در عمل موفق به اجرای آن نشدند، این هم دلیل آن نیست که امروز اصل مدیریت مردمی و جهادی را انکار کنیم و مدیریت مجازی را جایگزین آن نماییم. به طور قطع و یقین مردم نیز مدیریت در متن را بیشتر از مدیریت در منزل ترجیح می‌دهند.

عجیب است در شرایطی که به هر دلیلی اصولگرایان دم از تعامل با دولت می زنند و پیش از آنها همین اصلاح طلبان خواستار آشتی ملی بودند، حال که فضای همدلی و همراهی ایجاد شده این اصلاح‌طلبان در آتش تفرقه می‌دمند و مشخص نیست از این تفرقه افکنی و کینه توزی چه چیز قرار است عایدشان شود؟/۹۶۹/د۱۰۲/ب۱

منبع: رسالت