ولایت پذیر واقعی خود را به امام خویش می سپارد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام والمسلمین سید حسین مؤمنی در سخنرانی امشب که در مجتمع فرهنگی رضوان واقع در خیابان عسکریه برگزار شد، گفت: دشمن گرگ است در لباس میش و نباید به خنده های آن ها دل خوش کنیم.
وی در ابتدا افزود: پیامبر(ص) در روایات متعددی راه نجات را در تمسک به قرآن و اهل بیت(ع) اعلام فرموده اند و نشانه کسی که در سلوکش در اعتصام به عترت و قرآن موفق بوده این است که پیرو اهل بیت(ع) باشد و نسبت به دشمنان ایشان نیز برائت داشته باشد؛ سالک طریق اهل بیت(ع) به سعادت می رسد و غیر از سالکان به ولایت بقیه انسان ها هلاک خواهند شد.
حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی اظهار کرد: ولایت پذیر کسی است که همچون یک جسد که بدون هیچ اراده ای خودش را به دست غسال سپرده است، خودش را به امام و ولیّ بسپارد و هیچ اراده ای از خودش نداشته باشد.
خطیب توانا خاطرنشان کرد: بعد از شهادت رسول خداوند(ص) دو گروه در مدینه ایجاد شدند، تفکر گروه اول بر این مبنا بود که همه ارزش هایی که از رسول خداوند(ص) باقی مانده است حفظ شود و گروه دوم که منافقان بودند قصد کرده بودند ارزش های باقی مانده از پیامبر(ص) را در جامعه تخریب کنند یا این که در آن تغییر ایجاد کنند و گروه سوم که تعدادشان از دو گروه اول بسیار بیشتر بود مردم عامی بودند که با وجود دیدن حق، عهد خداوند و رسول خداوند(ص) را نقض کردند و حضرت زهرا(س) درباره آن ها فرمودند من از دست این امّت راضی نیستم.
استاد حوزه علمیه قم تبیین کرد: امتثال از امر ولیّ خداوند سبب حفظ جامعه در آن زمان می شد ولی مردم به جای تمسک به ولایت با کسی بیعت کردند که صلاحیتی برای اداره جامعه نداشت؛ مردم آن زمان باطل را علناً دیدند ولی پشتیبان باطل درآمدند چرا که ریا و تزویر در جامعه حاکم شده بود و شکم ها از حرام پُر شده بود.
وی خاطرنشان کرد: در دوران امام حسن(ع) نیز مردم از جنگ کردن ها خسته شده بودند و یاران این امام مظلوم خیانت کردند از این رو امام حسن(ع) مجبور به صلح با معاویه شدند.
حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی در پایان ابراز کرد: در زمان حال نیز سه مسأله برای ما قطعی شده است، دشمنی دشمنان، بی کفایتی برخی از مسؤولان و بی بصیرتی بعضی از مردم؛ امتیازات زیادی به دشمن داده شده است ولی اتفاق خاصی در کشور نیفتاده است؛ دشمن گرگ است در لباس میش و نباید به خنده های آن ها دل خوش کنیم؛ وقتی عموم جامعه خواهان ارتباط با دشمن هستند ولیّ جامعه اجازه مذاکره با دشمن را صادر می کنند./867/پ۲۰۳/ب۱