رویکرد هدایت گری در سیاست گذاری فرهنگی

به گزارش خبرگزاری رسا، جلسه دفاعیه رساله دکتری محمد پورکیانی با عنوان (صورت بندی مفاهیم بنیادین رویکرد هدایت گری در سیاستگذاری فرهنگی) در دانشگاه باقرالعلوم قم برگزارشد.

چکیده رساله

تحقیق حاضر برای توضیح بنیادین رویکرد هدایتگری در سیاستگذاری فرهنگی تدوین شده و به تبیین مبانی نظری این رویکرد می پردازد.

بدین صورت که ضمن بیان رویکرد گفتمان¬های مختلف سیاستگذاری فرهنگی به مفاهیم بنیادین «فرهنگ»، «دین» و «حکومت»، تقریر رویکرد هدایتگری نسبت به این مفاهیم را بیان می کند.

بر این اساس موضع رويكرد «مدیریت مکانیکی فرهنگ» در قبال مفاهيم بنيادين سياستگذاري به سوي قبول فرهنگ به عنوان «بخش نخبگاني»، دين به عنوان «دین انحصارگرا» و حكومت به عنوان «اقتدار مرکزی جوهری» می باشد.

دلالت عملیاتی این رویکرد منجر به نوعی «يكسان سازي فرهنگي» می شود. موضع رويكرد «هارمونی فرهنگی» در قبال مفاهيم بنيادين سياستگذاري به سوي قبول فرهنگ به عنوان «زندگي روزمره»، دين به عنوان «دين کثرت گرا» و حكومت به عنوان «اقتدار رویه ای و مردمی» می باشد.

دلالت عملیاتی این رویکرد منجر به نوعی «تکثّرگرایی فرهنگی» می شود. در رویکرد هدایتگری، فرهنگ به عنوان «پاسخ ارزشی به نیاز انسانی»، دین در صورت «دین عمومی» و حکومت به «قدرت مکتبی-مردمی» تفسیر می شود. ضمن اینکه دلالت عملیاتی این رویکرد منجر به مدل «وحدت در کثرت فرهنگی» خواهد شد.

تحقیق حاضر از لحاظ هدف بنیادی-نظری بوده و به صورت تفصیلی به وجه کاربردی سیاستگذاری فرهنگی نمی پردازد. همچنین تحقیق به صورت کیفی صورت می پذیرد، لذا در جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده شده و برای تحلیل اطلاعات از استنتاج و استنباط عقلی برای «گونه شناسی» مفاهیم بنیادین و نشان دادن ارتباط آن ها با رویکردهای سیاستگذاری فرهنگی استفاده می شود.

پیشنهاد می شود جهت تکمیل مولفه های رویکرد هدایتگری، مطالعات بنیادین و اجتهادی این رویکرد در منابع دینی و نیز سیاست پژوهی بر اساس این رویکرد در پژوهش ها مورد توجه قرار گیرد./876/د103/ج