یادداشت؛
تحریم ذکر فضایل
نگارش حدیث که با ندای خبیثانه و کارشکنانۀ «حسبنا کتاب الله» ممنوع شد، کافی بود تا اهل بیت را با مظلومیت و انزوا مواجه کند.
به گزارش خبرگزاری رسا، امام حسن(ع) در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. حضرت پس از شهادت امام علی(ع) در سال چهل قمری به امامت رسید و هم‌زمان مردم جامعۀ اسلامی با حضرت که ایشان را فردی اهل فضل و دانش و علم و تقوا می‌دانستند، بیعت کردند. از خصوصیات و ویژگی‌های امام حسن مجتبی(ع) می‌توان به علم، عصمتِ تکوینی و کرامت سرشار حضرت اشاره کرد.
با مطالعۀ تاریخ زندگانی امام حسن(ع) به چند نکتۀ مبهم تاریخی دست می‌یابیم که یکی از آنها علت‌ها و عوامل مظلومیت و به تعبیر دیگر انزوای حضرت بین مردم جامعه اسلامی بود. حال سؤال اینجاست که چه عواملی سبب شد تا شخصی که از لحاظ علم و تقوا و ورع سرآمد شخصیت‌های دوران بود و از حیث کرامت و سخاوت و عصمت یگانه، در انزوا قرار گرفته و اوضاع جامعه به‌گونه‌ای پیش برود که پس از چند ماه حکومت، تقریباً مردم با خلیفۀ خود کاری نداشته باشند و حتی سؤال و پرسش و روایتی هم از حضرت نقل نشده باشد؟
علت انزوا و محجوریت اهل بیت و به ویژه امام حسن(ع) را می‌توان مجموعه‌ای از علت‌ها دانست که در طول سالیان متمادی بر جامعۀ اسلامی تحمیل شده بود که مهم‌ترین آنها به شرح ذیل است:
شخصیت‌تراشی در مقابل ائمه
حدیث ثقلین، حدیث متواتری است که شیعه و سنی در کتاب‌های خود آن را نقل کرده‌اند. تکیه و سنگ‌بنای این روایت، اتکای مردم به دو محور کتاب و اهل بیت پیامبر اکرم(ص) است تا هم خویش و هم جامعۀ خود را از خطر انحراف مصون نگه دارند. اما اتفاقاتی که پس از رحلت پیامبر در «سقیفۀ بنی‌ساعده» و همچنین در زمان بنی‌امیه رخ داد، گواه آن است که نقشه‌ها و دسیسه‌هایی برای کنار گذاشتن اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از بطن جامعه وجود داشت. یکی از این دسیسه‌ها، شخصیت‌تراشی در مقابل حضرات معصومین(ع) بود. چنان‌که با زیر سؤال بردن علم، تقوا و عصمت امام، صفات ایشان را به صحابه، تابعین و حتی تابعینِ تابعین نسبت می‌دادند، درحالی‌که ائمه -طبق تصریح زیارت جامعه کبیره- معدن، محل و تجلی آن صفات بودند. همین عامل و عواملی مانند آن سبب شد تا مردم از اهل بیت رو گردانده و آنها را همانند صحابۀ پیامبر اکرم(ص) تلقی کنند.
عدم ذکر فضایل و سوابق اهل بیت(ع)
نگارش حدیث که با ندای خبیثانه و کارشکنانۀ «حسبنا کتاب الله» ممنوع شد، کافی بود تا اهل بیت را با مظلومیت و انزوا مواجه کند. زیرا در آن زمان بیشتر احادیث نقل شده از پیامبر اکرم(ص) در مدح و ستایش و بیان فضیلت‌ها و کرامت‌های اهل بیت(ع) بود. همین امر موجب شد جامعۀ اسلامی از سنت پیامبر دور شده و به دلیل آنکه فضیلت‌ها و سوابق درخشان اهل بیت بیان نشده بود به جای تمسک به خاندان عصمت و طهارت، مردم داعیه‌دار خلافت شورایی و حکومت به اصطلاح مردمی شوند.
بنابراین، باتوجه به این دو علت مشخص می‌شود برای آنکه اهل بیت(ع) را از جریان حکومت شایستۀ خود بر جامعۀ اسلامی دور کنند، عواملی از پیش تعیین شده و توطئه‌هایی صورت گرفت تا طمع‌کنندگان به حکومت و خلافت و بدخواهان اسلام و اهل بیت، خود را بر جامعۀ اسلامی تحمیل کنند تا راه اسلام و مسلمین را از راه راست منحرف نمایند. نمود این مسائل را می‌توان در جریان قبل و بعد از صلح امام حسن(ع) مشاهده کرد. همین امر سبب شد تا جریان صلح به‌گونه‌ای رقم خورد که امام جام زهرِ صلح‌نامه را بنوشد و به مصالحه با معاویه تن دهد.
البته ناگفته نماند که تاریخ قطاری بر روی ریلی است که تنها مسافران آن عوض می‌شوند. تاریخِ زندگانی امام حسن(ع) در همین زمان در حال پیش‌آمد کردن است. چنان‌که دشمنان اسلام و حکومت اسلامی با شخصیت‌سازی در مقابل شخصیت‌های انقلاب اسلامی مانند شهیدان مطهری و بهشتی و نیز سانسور اقدامات شایسته و حیاتی حکومت اسلامی و همچنین جلوگیری از نقل و بیان آنها، می‌کوشند تا افراد جامعه را از تبعیت از امام زمان خود دور کنند و جریاناتی مانند جریان امضای صلح‌نامۀ امام حسن(ع) را به جامعه تحمیل کنند. /۹۹۹/
محمدمهدی حکیمیان
منبع: روزنامه شاخه سبز
با مطالعۀ تاریخ زندگانی امام حسن(ع) به چند نکتۀ مبهم تاریخی دست می‌یابیم که یکی از آنها علت‌ها و عوامل مظلومیت و به تعبیر دیگر انزوای حضرت بین مردم جامعه اسلامی بود. حال سؤال اینجاست که چه عواملی سبب شد تا شخصی که از لحاظ علم و تقوا و ورع سرآمد شخصیت‌های دوران بود و از حیث کرامت و سخاوت و عصمت یگانه، در انزوا قرار گرفته و اوضاع جامعه به‌گونه‌ای پیش برود که پس از چند ماه حکومت، تقریباً مردم با خلیفۀ خود کاری نداشته باشند و حتی سؤال و پرسش و روایتی هم از حضرت نقل نشده باشد؟
علت انزوا و محجوریت اهل بیت و به ویژه امام حسن(ع) را می‌توان مجموعه‌ای از علت‌ها دانست که در طول سالیان متمادی بر جامعۀ اسلامی تحمیل شده بود که مهم‌ترین آنها به شرح ذیل است:
شخصیت‌تراشی در مقابل ائمه
حدیث ثقلین، حدیث متواتری است که شیعه و سنی در کتاب‌های خود آن را نقل کرده‌اند. تکیه و سنگ‌بنای این روایت، اتکای مردم به دو محور کتاب و اهل بیت پیامبر اکرم(ص) است تا هم خویش و هم جامعۀ خود را از خطر انحراف مصون نگه دارند. اما اتفاقاتی که پس از رحلت پیامبر در «سقیفۀ بنی‌ساعده» و همچنین در زمان بنی‌امیه رخ داد، گواه آن است که نقشه‌ها و دسیسه‌هایی برای کنار گذاشتن اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از بطن جامعه وجود داشت. یکی از این دسیسه‌ها، شخصیت‌تراشی در مقابل حضرات معصومین(ع) بود. چنان‌که با زیر سؤال بردن علم، تقوا و عصمت امام، صفات ایشان را به صحابه، تابعین و حتی تابعینِ تابعین نسبت می‌دادند، درحالی‌که ائمه -طبق تصریح زیارت جامعه کبیره- معدن، محل و تجلی آن صفات بودند. همین عامل و عواملی مانند آن سبب شد تا مردم از اهل بیت رو گردانده و آنها را همانند صحابۀ پیامبر اکرم(ص) تلقی کنند.
عدم ذکر فضایل و سوابق اهل بیت(ع)
نگارش حدیث که با ندای خبیثانه و کارشکنانۀ «حسبنا کتاب الله» ممنوع شد، کافی بود تا اهل بیت را با مظلومیت و انزوا مواجه کند. زیرا در آن زمان بیشتر احادیث نقل شده از پیامبر اکرم(ص) در مدح و ستایش و بیان فضیلت‌ها و کرامت‌های اهل بیت(ع) بود. همین امر موجب شد جامعۀ اسلامی از سنت پیامبر دور شده و به دلیل آنکه فضیلت‌ها و سوابق درخشان اهل بیت بیان نشده بود به جای تمسک به خاندان عصمت و طهارت، مردم داعیه‌دار خلافت شورایی و حکومت به اصطلاح مردمی شوند.
بنابراین، باتوجه به این دو علت مشخص می‌شود برای آنکه اهل بیت(ع) را از جریان حکومت شایستۀ خود بر جامعۀ اسلامی دور کنند، عواملی از پیش تعیین شده و توطئه‌هایی صورت گرفت تا طمع‌کنندگان به حکومت و خلافت و بدخواهان اسلام و اهل بیت، خود را بر جامعۀ اسلامی تحمیل کنند تا راه اسلام و مسلمین را از راه راست منحرف نمایند. نمود این مسائل را می‌توان در جریان قبل و بعد از صلح امام حسن(ع) مشاهده کرد. همین امر سبب شد تا جریان صلح به‌گونه‌ای رقم خورد که امام جام زهرِ صلح‌نامه را بنوشد و به مصالحه با معاویه تن دهد.
البته ناگفته نماند که تاریخ قطاری بر روی ریلی است که تنها مسافران آن عوض می‌شوند. تاریخِ زندگانی امام حسن(ع) در همین زمان در حال پیش‌آمد کردن است. چنان‌که دشمنان اسلام و حکومت اسلامی با شخصیت‌سازی در مقابل شخصیت‌های انقلاب اسلامی مانند شهیدان مطهری و بهشتی و نیز سانسور اقدامات شایسته و حیاتی حکومت اسلامی و همچنین جلوگیری از نقل و بیان آنها، می‌کوشند تا افراد جامعه را از تبعیت از امام زمان خود دور کنند و جریاناتی مانند جریان امضای صلح‌نامۀ امام حسن(ع) را به جامعه تحمیل کنند. /۹۹۹/
محمدمهدی حکیمیان
منبع: روزنامه شاخه سبز
ارسال نظرات